Alleen in Nederland is zuurkool typisch ‘winter-eten’ (ja, ik zet een streepje tussen winter en eten want die nieuwe spelling waarbij je alle woorden aan elkaar mag plakken vind ik maar lelijk en verwarrend) maar zuurkool is juist, ondanks zijn uitgesproken smaak, multi-inzetbaar!

Zuurkool smaakt goed in combinatie met spek, allerlei soorten worst, casselerrib, ham en varkensvlees maar ook met gans, patrijs, fazant, niet te dunne plakken pekelvlees, gerookte kip of... gerookte makreel. Aardappels, gekookt of in de vorm van een luchtige puree, zijn onontbeerlijk.

De ananas, banaan, rozijnen en dergelijke die Nederlanders er zo graag bijvoegen, hoeven voor mij helemaal niet, zo zuur is zuurkool ookniet. En stamppot zuurkool, ik zal er mijn neus niet voor ophalen, maar vind het wel een beetje zonde om de zuurkool alleen nog maar als een draadje hier en daar terug te vinden...

Zuurkool is heel gezond, en kook het niet zo lang als de Elzassers doen – een zondagse kerkdienst lang – maar houd het fris, zeker nu het nog een beetje nazomert.

Dit is mijn basisrecept voor een pond zuurkool:

     Laat in een braadpan een gesnipperde ui zachtjes smelten in een klont boter of, als je het in huis hebt, ganzenvet.

     Roer er nu een in heel kleine stukjes gesneden appeltje door, dit maakt de zuurkool zacht en smeuïg.

     De zuurkool iets uitknijpen en er bovenop leggen, giet er een glas water en een glas witte wijn over.

     Nu lekker veel peper uit de molen en een paar gekneusde jeneverbessen erbij.

     De liefhebbers voegen wat gekneusde kummelzaadjes toe.

     Even het gas wat hoger draaien, doorroeren en dan de pan op het laagste pitje zetten.

Het geheel moet flink vochtig zijn, maar ook weer niet verzuipen. Gedurende de stooftijd zonodig wat wijn of water erbij doen. Na een krappe twintig minuten is het gaar genoeg.

Het lekkerst zijn vastkokende aardappels erbij, dat combineert goed met de ‘natte’ zuurkool, of aardappelpuree (van kruimige aardappels, een meegekookte ui, scheutje melk en een flinke klont boter).

Wat ik ooit helemaal zelf bedacht had toen er vegetariërs kwamen eten, is om gerookte makreel bij de zuurkool te geven.Toen heel origineel, nu door de populariteit van omega3 en andere toverformules voor een langer leven met elastische bloedvaten, al in de Allerhande beland. Kippers (gerookte haring) zijn ook heel geschikt, even een beetje opwarmen in koekenpan of magnetron.

Als je ‘spekjesvegetariër’ bent kan je bij de zuurkool en puree uitgebakken spekjes serveren in plaats van een heel stuk vlees, of plakjes salami de laatste vijf minuten van de stooftijd op de zuurkool leggen. En als je een echte vleesliefhebber bent, kan je je hart (figuurlijk) ophalen met al het lekkers dat ik in de tweede alinea noem. En dan heb je ook een stuk, een kwartiertje voorgekookte, zuurkoolspek onderin de pan gelegd, dat je aan het eind van de bereiding in blokjes hebt gesneden en erdoorheen geroerd.

En wat gaan we drinken...(zuurkool maakt erg dorstig, dus zet in ieder geval een glaasje water bij je bord), volgens de Fransen een Elzasser wijn natuurlijk, Pinot Gris bijvoorbeeld en volgens de Duitsers een glas bier. Van mij mag een rode ook, een Rioja of een Australische Syrah, maar of je nu wit of rood kiest, de wijn moet zacht zijn.