archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Koken delen printen terug
De geur van het zuiden Maeve van der Steen

0217 Perziken
 

Toen ik net dertien was geworden, gingen we voor het eerst met het gezin zuidelijker dan Bretagne voor de zomervakantie. Spanje was toen eigenlijk taboe vanwege Franco, maar om de een of andere reden gingen we die zomer toch naar de Costa Brava in plaats van naar Zoutelande of Frankrijk.

Warm was het onderweg, heel, heel warm, vooral in de file bij Perpignan.
Het dorpje Palafrugell was prachtig, de kust was toen nog redelijk ongerept, en de wandeling langs de zee van ons dorp naar het volgende, Callella, was heerlijk. De pijnbomen roken zo lekker, maar wat echt onvergetelijk was, waren de geuren die uit het kleine winkeltje kwamen. Zo’n winkeltje waar alle eerste levensbehoeften te koop waren en waar het rook naar waspoeder, knoflook, prei en perziken. Dat je van een afstand de perziken kon ruiken vond ik fascinerend, dat hadden we in Nederland niet! Voor mij is deze geur altijd de markering gebleven voor het verschil tussen Middellandse-Zeeklimaat en alles erboven.

De mensen roken er trouwens ook heerlijk, ik dacht naar zeep, maar ik heb me laten vertellen dat het een soort lotion is waar de Spanjaarden zich mee begieten na het baden. Nog steeds herken ik die lucht als er Spaanse toeristen in de tram zitten, misschien is het specifiek Catalaans ...
In die vakantie heb ik voor het eerst Cannalones gegeten, cannalloni met gehakt gevuld en met bechamelsaus gegratineerd, en bleekselderij met kaas, ook uit de oven, heerlijk. Maar dit terzijde.

De perziken die we hier zien, geuren meestal nog niet eens als je ze pal onder je neus houdt, maar probeer toch maar zo rijp mogelijke perziken te kopen . Liefst een paar dagen voor je ze gaat gebruiken, dan kunnen ze misschien thuis in de zon, als hij schijnt, een beetje narijpen.

Inderdaad, oplettende Leunstoellezer, voor het eerst in mijn rubriek geef ik een recept voor een dessert. Meestal vind ik het toetje minder belangrijk, om te beginnen geef ik weinig om zoetigheid en eet ik thuis hoogstens een stukje kaas na. En voor de gasten, tja, koken is leuk, maar om ook nog een dessert te maken, terwijl er in de supermarkt zulk lekker ijs te koop is, vind ik eigenlijk onzin. Als ik bij anderen eet en ze komen met het dessert aan roep ik altijd: Ik hoef niet hoor, geef mij nog maar een glaasje rood! Tegen de tijd dat er toch een schoteltje met zelfgemaakte Tiramisu voor me staat, gaat het natuurlijk schoon op en schaam ik me een beetje omdat bij mij het nagerecht altijd een beetje een stiefkindje is. Dus voor de eerstvolgende mooie zomeravond een ode aan de zuidelijke geuren.

Pesche Ripiene

Voor vier personen
vier grote, rijpe perziken
100 gram amandelen, gemalen of fijngemaakt in keukenmachine

twee eieren
ongeveer 30 gram basterdsuiker
klontje boter
glas witte wijn

De perziken doormidden snijden en de pit verwijderen, een beetje van het vruchtvlees in een kom doen en mengen met de amandelen, de eieren en de helft van de suiker. Met deze pasta de halve perziken vullen en in een lichtbeboterde vuurvaste schaal leggen.
Het glas witte wijn eroverheen gieten, daarna de rest van de suiker erover strooien.
Een klein half uur in een oven van 170º laten stoven, lauw of warm serveren met lichtgezoete, niet te stijf geslagen room er apart bij.
Er zijn vele variaties bekend van dit recept, met bitterkoekjes in plaats van amandelen, met geconfijte vruchtjes erdoorheen, met een paar eetlepels cacao , ik heb ze niet uitgeprobeerd maar vind deze pure versie erg lekker. Ben wel nieuwsgierig naar het effect van cacao erdoor.
De hoeveelheid suiker die je moet gebruiken is afhankelijk van hoe zoet de perziken zijn en hoe droog de wijn is die je neemt.

In plaats van slagroom kan je ook crème fraîche erbij geven. Of crème anglaise, maar dat is wel veel werk. Het is zomer, en we willen lekker buiten zitten en niet te lang in de keuken staan.
Geen dessertwijn erbij, zoete wijn valt nooit zo lekker, en ik heb gemerkt dat er meestal weinig belangstelling voor is. Gewoon je restje wijn opdrinken of nog een slokje water en door naar de koffie.
Een geurige zomer toegewenst.


© 2005 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
De geur van het zuiden Maeve van der Steen
0217 Perziken
 

Toen ik net dertien was geworden, gingen we voor het eerst met het gezin zuidelijker dan Bretagne voor de zomervakantie. Spanje was toen eigenlijk taboe vanwege Franco, maar om de een of andere reden gingen we die zomer toch naar de Costa Brava in plaats van naar Zoutelande of Frankrijk.

Warm was het onderweg, heel, heel warm, vooral in de file bij Perpignan.
Het dorpje Palafrugell was prachtig, de kust was toen nog redelijk ongerept, en de wandeling langs de zee van ons dorp naar het volgende, Callella, was heerlijk. De pijnbomen roken zo lekker, maar wat echt onvergetelijk was, waren de geuren die uit het kleine winkeltje kwamen. Zo’n winkeltje waar alle eerste levensbehoeften te koop waren en waar het rook naar waspoeder, knoflook, prei en perziken. Dat je van een afstand de perziken kon ruiken vond ik fascinerend, dat hadden we in Nederland niet! Voor mij is deze geur altijd de markering gebleven voor het verschil tussen Middellandse-Zeeklimaat en alles erboven.

De mensen roken er trouwens ook heerlijk, ik dacht naar zeep, maar ik heb me laten vertellen dat het een soort lotion is waar de Spanjaarden zich mee begieten na het baden. Nog steeds herken ik die lucht als er Spaanse toeristen in de tram zitten, misschien is het specifiek Catalaans ...
In die vakantie heb ik voor het eerst Cannalones gegeten, cannalloni met gehakt gevuld en met bechamelsaus gegratineerd, en bleekselderij met kaas, ook uit de oven, heerlijk. Maar dit terzijde.

De perziken die we hier zien, geuren meestal nog niet eens als je ze pal onder je neus houdt, maar probeer toch maar zo rijp mogelijke perziken te kopen . Liefst een paar dagen voor je ze gaat gebruiken, dan kunnen ze misschien thuis in de zon, als hij schijnt, een beetje narijpen.

Inderdaad, oplettende Leunstoellezer, voor het eerst in mijn rubriek geef ik een recept voor een dessert. Meestal vind ik het toetje minder belangrijk, om te beginnen geef ik weinig om zoetigheid en eet ik thuis hoogstens een stukje kaas na. En voor de gasten, tja, koken is leuk, maar om ook nog een dessert te maken, terwijl er in de supermarkt zulk lekker ijs te koop is, vind ik eigenlijk onzin. Als ik bij anderen eet en ze komen met het dessert aan roep ik altijd: Ik hoef niet hoor, geef mij nog maar een glaasje rood! Tegen de tijd dat er toch een schoteltje met zelfgemaakte Tiramisu voor me staat, gaat het natuurlijk schoon op en schaam ik me een beetje omdat bij mij het nagerecht altijd een beetje een stiefkindje is. Dus voor de eerstvolgende mooie zomeravond een ode aan de zuidelijke geuren.

Pesche Ripiene

Voor vier personen
vier grote, rijpe perziken
100 gram amandelen, gemalen of fijngemaakt in keukenmachine

twee eieren
ongeveer 30 gram basterdsuiker
klontje boter
glas witte wijn

De perziken doormidden snijden en de pit verwijderen, een beetje van het vruchtvlees in een kom doen en mengen met de amandelen, de eieren en de helft van de suiker. Met deze pasta de halve perziken vullen en in een lichtbeboterde vuurvaste schaal leggen.
Het glas witte wijn eroverheen gieten, daarna de rest van de suiker erover strooien.
Een klein half uur in een oven van 170º laten stoven, lauw of warm serveren met lichtgezoete, niet te stijf geslagen room er apart bij.
Er zijn vele variaties bekend van dit recept, met bitterkoekjes in plaats van amandelen, met geconfijte vruchtjes erdoorheen, met een paar eetlepels cacao , ik heb ze niet uitgeprobeerd maar vind deze pure versie erg lekker. Ben wel nieuwsgierig naar het effect van cacao erdoor.
De hoeveelheid suiker die je moet gebruiken is afhankelijk van hoe zoet de perziken zijn en hoe droog de wijn is die je neemt.

In plaats van slagroom kan je ook crème fraîche erbij geven. Of crème anglaise, maar dat is wel veel werk. Het is zomer, en we willen lekker buiten zitten en niet te lang in de keuken staan.
Geen dessertwijn erbij, zoete wijn valt nooit zo lekker, en ik heb gemerkt dat er meestal weinig belangstelling voor is. Gewoon je restje wijn opdrinken of nog een slokje water en door naar de koffie.
Een geurige zomer toegewenst.
© 2005 Maeve van der Steen
powered by CJ2