archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Koken delen printen terug
Wel of geen Portugese sardientjes? Maeve van der Steen

0213 Portugal
Verleden maand voor het eerst van mijn leven in Portugal geweest. Er is mij door iedereen altijd op het hart gedrukt toch vooral niets van het eten daar te verwachten. 'Alleen de geroosterde sardientjes op het strand, die waren lekker!'. Dus nu ging ik dan eindelijk sardientjes in Portugal eten... Helaas werd het mij daar sterk afgeraden, het was nog geen sardientjestijd, daarvoor moest de r uit de maand zijn en het was pas april. Ze waren er wel, maar je moest ze niet nemen. Dus op naar andere vis-avonturen.

Mijn eerste maaltijd in Portugal - in de havenplaats Olhào - was een Arroz met schelpjes, de precieze naam weet ik niet meer, maar het was heerlijk. Een soort paëlla maar dan vochtiger, bijna een soep. Saffraankleurig, met heel veel gamba’s en kokkeltjes en verse koriander. Met een glas vinho verde erbij en veel bronwater met prik, een vorstelijke maaltijd voor een bedrag waar je in Amsterdam een voorgerechtje voor krijgt. Meteen was mijn vooroordeel over de Portugese keuken verdwenen.
Het was in iedere plaats wel even zoeken naar het juiste restaurant, we waren ten slotte in de Algarve, en de tenten die toch vooral voor de toeristen bedoeld zijn, waren veruit in de meerderheid (zonde dat deze streek zo is volgebouwd met lelijke flats, van Spanje wisten we dat, nu is Portugal dus ook aangetast.)
In de badplaats Praia da Rocha - prachtig zandstrand met rotsen - een keer per abuis in het verkeerde restaurant terechtgekomen, daar smaakte de vis naar Captain Iglo en de frites naar niks.

In Sagres, op het uiterste westpuntje van de Algarve, in een restaurant op het strand, een bijzonder lekker hapje bij de borrel gekregen: een schoteltje black eyed peas -hebben die ook een Nederlandse naam? - met stukken verse makreel in een frisse vinaigrette. Een verrukkelijke variant op het bekende Italiaanse voorgerecht van grote witte bonen met tonijn uit blik en ringen rauwe ui.
Ik heb trouwens erg veel plezier gehad van het boekje uit de serie World Food van Lonely Planet: Portugal for people who live to eat, drink & travel.
Had het boekje natuurlijk net in de andere tas als ik iets wilde opzoeken, maar achteraf was het leuk lezen, over al die vissen en dranken en groenten, die je in restaurants overigens nooit krijgt terwijl de markt vol ligt met artisjokjes, aubergines, paprika’s en venkel. Altijd weer een genoegen om zo’n overdekte markt, die ze in alle zuidelijke landen hebben, te bezoeken, nog nooit zulke mooie zilveren makrelen gezien als op de markt in een van de dorpen in de Algarve.

De merkwaardige combinatie van schelpjes met varkensvlees en chorizo in Portimão smaakte prima en de rode wijn, uit de Alentejo, smaakte er heerlijk bij.

Thuis doen we het met mosselen, almeijoas zijn niet zo vaak verkrijgbaar.

Fruit in een grote pan een gesnipperde ui in wat olijfolie. Doe er een ons spek in stukjes (liefst pancetta), een half ons chorizo in plakjes, een paar teentjes knoflook uit de knijper en een fijngesneden pepertje bij. Even omroeren en een glas witte wijn toevoegen
Gooi een zak schoongemaakte mosselen in de pan, en schud alles goed door elkaar. Deksel erop en laten koken - een minuut of zeven - tot de mosselen opengaan. Vlak voor het opdienen er wat gehakte koriander overheen strooien
Serveren met Turks brood, dat is lekker neutraal van smaak en niet zo zwaar (even in een warme oven leggen vlak voor het eten) en een witte of rode wijn uit de eerder genoemde Alentejo.
Nodig mensen uit die ook in Portugal zijn geweest en pak de foto’s er maar vast bij. Toe natuurlijk een flannetje met karamel en daarna een glaasje Aguardente - vuurwater - de Castelo Silves is er een die zuiver smaakt maar ik weet niet of die hier verkrijgbaar is. Vooraf een glaasje bier of vinho verde met een paar olijfjes. En dan maar hopen dat de zon gaat schijnen.




© 2005 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Wel of geen Portugese sardientjes? Maeve van der Steen
0213 Portugal
Verleden maand voor het eerst van mijn leven in Portugal geweest. Er is mij door iedereen altijd op het hart gedrukt toch vooral niets van het eten daar te verwachten. 'Alleen de geroosterde sardientjes op het strand, die waren lekker!'. Dus nu ging ik dan eindelijk sardientjes in Portugal eten... Helaas werd het mij daar sterk afgeraden, het was nog geen sardientjestijd, daarvoor moest de r uit de maand zijn en het was pas april. Ze waren er wel, maar je moest ze niet nemen. Dus op naar andere vis-avonturen.

Mijn eerste maaltijd in Portugal - in de havenplaats Olhào - was een Arroz met schelpjes, de precieze naam weet ik niet meer, maar het was heerlijk. Een soort paëlla maar dan vochtiger, bijna een soep. Saffraankleurig, met heel veel gamba’s en kokkeltjes en verse koriander. Met een glas vinho verde erbij en veel bronwater met prik, een vorstelijke maaltijd voor een bedrag waar je in Amsterdam een voorgerechtje voor krijgt. Meteen was mijn vooroordeel over de Portugese keuken verdwenen.
Het was in iedere plaats wel even zoeken naar het juiste restaurant, we waren ten slotte in de Algarve, en de tenten die toch vooral voor de toeristen bedoeld zijn, waren veruit in de meerderheid (zonde dat deze streek zo is volgebouwd met lelijke flats, van Spanje wisten we dat, nu is Portugal dus ook aangetast.)
In de badplaats Praia da Rocha - prachtig zandstrand met rotsen - een keer per abuis in het verkeerde restaurant terechtgekomen, daar smaakte de vis naar Captain Iglo en de frites naar niks.

In Sagres, op het uiterste westpuntje van de Algarve, in een restaurant op het strand, een bijzonder lekker hapje bij de borrel gekregen: een schoteltje black eyed peas -hebben die ook een Nederlandse naam? - met stukken verse makreel in een frisse vinaigrette. Een verrukkelijke variant op het bekende Italiaanse voorgerecht van grote witte bonen met tonijn uit blik en ringen rauwe ui.
Ik heb trouwens erg veel plezier gehad van het boekje uit de serie World Food van Lonely Planet: Portugal for people who live to eat, drink & travel.
Had het boekje natuurlijk net in de andere tas als ik iets wilde opzoeken, maar achteraf was het leuk lezen, over al die vissen en dranken en groenten, die je in restaurants overigens nooit krijgt terwijl de markt vol ligt met artisjokjes, aubergines, paprika’s en venkel. Altijd weer een genoegen om zo’n overdekte markt, die ze in alle zuidelijke landen hebben, te bezoeken, nog nooit zulke mooie zilveren makrelen gezien als op de markt in een van de dorpen in de Algarve.

De merkwaardige combinatie van schelpjes met varkensvlees en chorizo in Portimão smaakte prima en de rode wijn, uit de Alentejo, smaakte er heerlijk bij.

Thuis doen we het met mosselen, almeijoas zijn niet zo vaak verkrijgbaar.

Fruit in een grote pan een gesnipperde ui in wat olijfolie. Doe er een ons spek in stukjes (liefst pancetta), een half ons chorizo in plakjes, een paar teentjes knoflook uit de knijper en een fijngesneden pepertje bij. Even omroeren en een glas witte wijn toevoegen
Gooi een zak schoongemaakte mosselen in de pan, en schud alles goed door elkaar. Deksel erop en laten koken - een minuut of zeven - tot de mosselen opengaan. Vlak voor het opdienen er wat gehakte koriander overheen strooien
Serveren met Turks brood, dat is lekker neutraal van smaak en niet zo zwaar (even in een warme oven leggen vlak voor het eten) en een witte of rode wijn uit de eerder genoemde Alentejo.
Nodig mensen uit die ook in Portugal zijn geweest en pak de foto’s er maar vast bij. Toe natuurlijk een flannetje met karamel en daarna een glaasje Aguardente - vuurwater - de Castelo Silves is er een die zuiver smaakt maar ik weet niet of die hier verkrijgbaar is. Vooraf een glaasje bier of vinho verde met een paar olijfjes. En dan maar hopen dat de zon gaat schijnen.


© 2005 Maeve van der Steen
powered by CJ2