archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Koken delen printen terug
Je moet inktvis de tijd gunnen Maeve van der Steen

0000 Maeve‘Ik houd niet van inktvis, net rubber, nee dankjewel!’ Ik wil het niet meer horen hoor. Net zoiets als met orgaanvlees. ‘Oh echt niet, nee, dat eet ik niet’. Ooit heb ik eens iemand zien genieten van rognons de veau, terwijl hij geen idee had dat hij niertjes at, onder de Nederlandse naam had hij ervan gegriezeld. Duidelijk geval van vooroordelen. Of een onaangename herinnering aan een slecht bereid gerecht, dat kan. Het is vrij eenvoudig om bijvoorbeeld een plakje lever in de pan grondig te verpesten.

Inktvis is heerlijk en helemaal niet taai. Mits goed klaargemaakt, dat wil zeggen, goed gaar gemaakt.
Het schijnt dat als je inktvissen heel kort en hevig bakt of grilt, ze ook goed worden, maar dat heb ik nooit uitgeprobeerd. Wel geproefd in Spaanse en Griekse restaurants, met knoflook en olijfolie, verrukkelijk.

Mijn ervaring is dat je inktvis gewoon de tijd moet gunnen. Hoe lang ze precies moeten stoven hangt van het formaat af. Als pijlstaartinktvisjes heel klein zijn, hebben ze aan een half uurtje genoeg.
Op een van de warme lentedagen van de week zag ik op de markt heel kleine, reeds schoongemaakte inktvisjes liggen. Dat was een heel aanlokkelijk vooruitzicht, inktvisjes eten zonder ze zelf te hoeven schoonmaken.

Ooit geprobeerd dat schoonmaken? Als je dol bent op het bestuderen van het mysterieuze innerlijk van de schepselen der zee moet je je daar zeker eens aan wagen. Bij wijze van skelet zit er een soort doorzichtig plastic in zo’n beest. En een zakje met inkt natuurlijk. Interessant maar een hoop gedoe. Deze kleine, schoongemaakte exemplaren konden zo de pan in, met tentakeltjes en al.

In de diepvries vond ik een kommetje tomatensaus van eigen makelij, heel fijn om altijd een voorraadje van een en ander te hebben. (Zie voor het simpele recept van deze basistomatensaus mijn stukje Rimini ik ben er nooit geweest maar toch.)
Aardappels had ik ook nog in huis, mooi, dat wordt smullen op topniveau met een minimum aan inspanning.

Zomerse inktvisjes

Voor twee personen

400 gram inktvis, schoongemaakt,
als ze niet heel klein zijn in ringen snijden
3 dl zelfgemaakte tomatensaus
halve eetlepel paprikapoeder
snufje zout, theelepel kerrie
gedroogd of vers rood pepertje, kleingesneden
eventueel scheutje witte wijn
een paar grote, vastkokende aardappels

Giet een dun laagje olie in de pan, laat even warm worden en leg de inktvis erin. Bescheiden snufje zout erover (voorzichtig, ik weet niet hoe zout je tomatensaus is) en paprikapoeder, kerrie en pepertje toevoegen, even omroeren. Scheutje water of wijn erbij.
Op heel zacht pitje zetten.

Na een kwartier de tomatensaus erbij doen.
Intussen de aardappels schillen en in plakken snijden van iets minder dan een halve centimeter en in tien minuten bijna gaar koken. In tomatensaus schiet het niet erg op met het garen van aardappels door de zuurtegraad van tomaten, vandaar het voorkoken.

Alles tezamen nog tien à vijftien minuten laten pruttelen. Als het geheel te dik wordt, scheutje water erbij doen. Misschien voor de mooiigheid een paar zwarte olijven erbovenop.
Voilà, een schotel om van de smullen en alvast in de stemming te komen voor een zonnig verblijf in het zuiden. Knapperig brood en groene sla erbij natuurlijk. En een glaasje eenvoudige rode wijn.

© 2017 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Je moet inktvis de tijd gunnen Maeve van der Steen
0000 Maeve‘Ik houd niet van inktvis, net rubber, nee dankjewel!’ Ik wil het niet meer horen hoor. Net zoiets als met orgaanvlees. ‘Oh echt niet, nee, dat eet ik niet’. Ooit heb ik eens iemand zien genieten van rognons de veau, terwijl hij geen idee had dat hij niertjes at, onder de Nederlandse naam had hij ervan gegriezeld. Duidelijk geval van vooroordelen. Of een onaangename herinnering aan een slecht bereid gerecht, dat kan. Het is vrij eenvoudig om bijvoorbeeld een plakje lever in de pan grondig te verpesten.

Inktvis is heerlijk en helemaal niet taai. Mits goed klaargemaakt, dat wil zeggen, goed gaar gemaakt.
Het schijnt dat als je inktvissen heel kort en hevig bakt of grilt, ze ook goed worden, maar dat heb ik nooit uitgeprobeerd. Wel geproefd in Spaanse en Griekse restaurants, met knoflook en olijfolie, verrukkelijk.

Mijn ervaring is dat je inktvis gewoon de tijd moet gunnen. Hoe lang ze precies moeten stoven hangt van het formaat af. Als pijlstaartinktvisjes heel klein zijn, hebben ze aan een half uurtje genoeg.
Op een van de warme lentedagen van de week zag ik op de markt heel kleine, reeds schoongemaakte inktvisjes liggen. Dat was een heel aanlokkelijk vooruitzicht, inktvisjes eten zonder ze zelf te hoeven schoonmaken.

Ooit geprobeerd dat schoonmaken? Als je dol bent op het bestuderen van het mysterieuze innerlijk van de schepselen der zee moet je je daar zeker eens aan wagen. Bij wijze van skelet zit er een soort doorzichtig plastic in zo’n beest. En een zakje met inkt natuurlijk. Interessant maar een hoop gedoe. Deze kleine, schoongemaakte exemplaren konden zo de pan in, met tentakeltjes en al.

In de diepvries vond ik een kommetje tomatensaus van eigen makelij, heel fijn om altijd een voorraadje van een en ander te hebben. (Zie voor het simpele recept van deze basistomatensaus mijn stukje Rimini ik ben er nooit geweest maar toch.)
Aardappels had ik ook nog in huis, mooi, dat wordt smullen op topniveau met een minimum aan inspanning.

Zomerse inktvisjes

Voor twee personen

400 gram inktvis, schoongemaakt,
als ze niet heel klein zijn in ringen snijden
3 dl zelfgemaakte tomatensaus
halve eetlepel paprikapoeder
snufje zout, theelepel kerrie
gedroogd of vers rood pepertje, kleingesneden
eventueel scheutje witte wijn
een paar grote, vastkokende aardappels

Giet een dun laagje olie in de pan, laat even warm worden en leg de inktvis erin. Bescheiden snufje zout erover (voorzichtig, ik weet niet hoe zout je tomatensaus is) en paprikapoeder, kerrie en pepertje toevoegen, even omroeren. Scheutje water of wijn erbij.
Op heel zacht pitje zetten.

Na een kwartier de tomatensaus erbij doen.
Intussen de aardappels schillen en in plakken snijden van iets minder dan een halve centimeter en in tien minuten bijna gaar koken. In tomatensaus schiet het niet erg op met het garen van aardappels door de zuurtegraad van tomaten, vandaar het voorkoken.

Alles tezamen nog tien à vijftien minuten laten pruttelen. Als het geheel te dik wordt, scheutje water erbij doen. Misschien voor de mooiigheid een paar zwarte olijven erbovenop.
Voilà, een schotel om van de smullen en alvast in de stemming te komen voor een zonnig verblijf in het zuiden. Knapperig brood en groene sla erbij natuurlijk. En een glaasje eenvoudige rode wijn.
© 2017 Maeve van der Steen
powered by CJ2