archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Koken delen printen terug
De geur van gebakken spek Maeve van der Steen

1112BZ GeurEr zijn mensen die niets ruiken. En dus ook niets proeven. Ja, ze kunnen nog wel zoet, zout, zuur en bitter ontwaren, scherpe pepers voelen branden en chips in de mond horen knapperen. Maar de smaak van gebakken spek kunnen ze zich alleen nog maar herinneren van toen ze nog wel proefden – weinig mensen worden met dit gemis geboren.
Het wegvallen van het ruikvermogen kan veroorzaakt worden door een ongeluk, of een operatie of ziekte, of het gebruik van medicijnen. Wat een ramp moet het zijn om te eten zonder smaak. Zelf heb ik het maar een keer ervaren toen ik erg verkouden was: ik at een puddinkje en had het gevoel dat ik zacht cement naar binnen aan het werken was.

Mijn moeder proefde de laatste vijftien jaar van haar leven niks meer en leed daar vreselijk onder. Wat bleef er over van haar lievelingsontbijt, roerei met gebakken spek op toast? Nog slechts de aanblik van de romige eieren, de knapperige structuur van het spek en de herinnering aan de geur van geroosterd witbrood. Daar moest ze het mee doen. Van het subtiele aroma van een nieuwe haring bleef alleen het zilte over, de rest moest de fantasie invullen.

Als het bouquet van rode wijn er niet meer is, blijft er een nare zure drank over, wist Maarten van Rossum te vertellen in een interview, hij behelpt zich nu met zoete witte wijn. Een andere pechvogel, een schrijfster, zei dat seks nu ook een andere ervaring was, ze voelde zich minder betrokken sinds ze niets meer kon ruiken, alsof ze naar een film keek in plaats van het zelf mee te maken. Karel van het Reve betreurde het dat een strandwandeling een deel van zijn charme verloren had nu hij de geur van de zee niet meer kon opsnuiven. Bij hem was het ruikvermogen verdwenen door ouderdom. Bij iedereen wordt het reukvermogen – en dus het smaakvermogen! – minder naarmate de leeftijd vordert. Helaas.

Er is een kookboek voor mensen die twee van de vijf zintuigen missen, weet niet of het goed is maar ik geef het toch maar door: ”Smaakvol en gezond eten met al je zintuigen”, door Joke Boon; uitg. Inmerc, Utrecht, 2010; ISBN 978 90 215 4896 8; 224 blz.; € 24,95.
Als je eens kookt voor iemand die niks proeft, zorg dan in ieder geval dat alles er kleurig en smaakvol uitziet, met veel rood, oranje en een toefje groen. En zorg voor iets pittigs als gember of pepers.

Voor de gelukkigen die alles nog kunnen proeven en ruiken lijkt het me het beste om nu het nog kan enorm te genieten. Zodat we later nog precies weten hoe appeltaart met kaneel die net uit de oven komt ruikt en hoe een gebakken visje met peterselieboter smaakt met een glas geurige witte Macon.
En geniet ook vooral bij het koken al, bestaat er iets lekkerders dan de geur van een gekneusde teen knoflook die in de olijfolie gebakken wordt?
Vandaag een recept met saffraan, de geurigste aller kruiden, met als bonus een prachtige oranje-gele kleur. Of noemen we deze stampers van de saffraankrocus een specerij? We houden het simpel voor jong en oud. De hoeveelheden heb ik zo precies mogelijk opgeschreven maar het kan best zijn dat een scheutje meer room nog lekkerder is.

Penne met saffraan voor twee personen – voorgerecht

150 gram penne of farfalle van een goed Italiaans merk
½ dl crème fraîche
½ dl slagroom
75 gram gepelde rivierkreeftjes (tegenwoordig overal verkrijgbaar) doormidden gesneden
paar draadjes saffraan
klein klontje boter
eetlepel gehakte peterselie
vier eetlepels geraspte Parmezaanse kaas
ruim versgemalen peper

Week allereerst de draadjes saffraan in een beetje lauw water.
Zet ruim water op voor de pasta, strooi er als het water kookt een flinke schep zout in en gooi daarna de pasta erin. Begin na vijf minuten met de saus:
Smelt de boter in een sauspan, roer er de room en crème fraîche doorheen. Maal er de peper over en voeg de peterselie toe, dan de kreeftjes en de saffraan met aanhangend water. Als de pasta gaar is (kijk op het pak voor de kooktijd maar test altijd zelf even) de pan van het vuur halen en onder de kraan zetten, scheutje koud water in het hete water laten stromen en dan het geheel door zeef of vergiet gooien. Subiet bij het roommengsel in de sauspan doen (met aanhangend water, dus niet helemaal laten uitlekken) en flink doorroeren, met de Parmezaanse kaas.  

Je kan in plaats van rivierkreeftjes ook uitgebakken spekjes nemen (50 gram of wat minder) maar neem dan liefst Pancetta anders wordt het geheel te zout en onsubtiel. Helemaal zonder kreeft of spek kan ook hoor. We willen ten slotte de saffraan ruiken en proeven! En we drinken bij deze goudgele schotel een koele rosé uit Chili.

---------------
De tekening is van Elène Klaren
---------------------------
Wie zijn bestellingen doet via deze link: (www.bol.com), steunt De Leunstoel!

© 2014 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
De geur van gebakken spek Maeve van der Steen
1112BZ GeurEr zijn mensen die niets ruiken. En dus ook niets proeven. Ja, ze kunnen nog wel zoet, zout, zuur en bitter ontwaren, scherpe pepers voelen branden en chips in de mond horen knapperen. Maar de smaak van gebakken spek kunnen ze zich alleen nog maar herinneren van toen ze nog wel proefden – weinig mensen worden met dit gemis geboren.
Het wegvallen van het ruikvermogen kan veroorzaakt worden door een ongeluk, of een operatie of ziekte, of het gebruik van medicijnen. Wat een ramp moet het zijn om te eten zonder smaak. Zelf heb ik het maar een keer ervaren toen ik erg verkouden was: ik at een puddinkje en had het gevoel dat ik zacht cement naar binnen aan het werken was.

Mijn moeder proefde de laatste vijftien jaar van haar leven niks meer en leed daar vreselijk onder. Wat bleef er over van haar lievelingsontbijt, roerei met gebakken spek op toast? Nog slechts de aanblik van de romige eieren, de knapperige structuur van het spek en de herinnering aan de geur van geroosterd witbrood. Daar moest ze het mee doen. Van het subtiele aroma van een nieuwe haring bleef alleen het zilte over, de rest moest de fantasie invullen.

Als het bouquet van rode wijn er niet meer is, blijft er een nare zure drank over, wist Maarten van Rossum te vertellen in een interview, hij behelpt zich nu met zoete witte wijn. Een andere pechvogel, een schrijfster, zei dat seks nu ook een andere ervaring was, ze voelde zich minder betrokken sinds ze niets meer kon ruiken, alsof ze naar een film keek in plaats van het zelf mee te maken. Karel van het Reve betreurde het dat een strandwandeling een deel van zijn charme verloren had nu hij de geur van de zee niet meer kon opsnuiven. Bij hem was het ruikvermogen verdwenen door ouderdom. Bij iedereen wordt het reukvermogen – en dus het smaakvermogen! – minder naarmate de leeftijd vordert. Helaas.

Er is een kookboek voor mensen die twee van de vijf zintuigen missen, weet niet of het goed is maar ik geef het toch maar door: ”Smaakvol en gezond eten met al je zintuigen”, door Joke Boon; uitg. Inmerc, Utrecht, 2010; ISBN 978 90 215 4896 8; 224 blz.; € 24,95.
Als je eens kookt voor iemand die niks proeft, zorg dan in ieder geval dat alles er kleurig en smaakvol uitziet, met veel rood, oranje en een toefje groen. En zorg voor iets pittigs als gember of pepers.

Voor de gelukkigen die alles nog kunnen proeven en ruiken lijkt het me het beste om nu het nog kan enorm te genieten. Zodat we later nog precies weten hoe appeltaart met kaneel die net uit de oven komt ruikt en hoe een gebakken visje met peterselieboter smaakt met een glas geurige witte Macon.
En geniet ook vooral bij het koken al, bestaat er iets lekkerders dan de geur van een gekneusde teen knoflook die in de olijfolie gebakken wordt?
Vandaag een recept met saffraan, de geurigste aller kruiden, met als bonus een prachtige oranje-gele kleur. Of noemen we deze stampers van de saffraankrocus een specerij? We houden het simpel voor jong en oud. De hoeveelheden heb ik zo precies mogelijk opgeschreven maar het kan best zijn dat een scheutje meer room nog lekkerder is.

Penne met saffraan voor twee personen – voorgerecht

150 gram penne of farfalle van een goed Italiaans merk
½ dl crème fraîche
½ dl slagroom
75 gram gepelde rivierkreeftjes (tegenwoordig overal verkrijgbaar) doormidden gesneden
paar draadjes saffraan
klein klontje boter
eetlepel gehakte peterselie
vier eetlepels geraspte Parmezaanse kaas
ruim versgemalen peper

Week allereerst de draadjes saffraan in een beetje lauw water.
Zet ruim water op voor de pasta, strooi er als het water kookt een flinke schep zout in en gooi daarna de pasta erin. Begin na vijf minuten met de saus:
Smelt de boter in een sauspan, roer er de room en crème fraîche doorheen. Maal er de peper over en voeg de peterselie toe, dan de kreeftjes en de saffraan met aanhangend water. Als de pasta gaar is (kijk op het pak voor de kooktijd maar test altijd zelf even) de pan van het vuur halen en onder de kraan zetten, scheutje koud water in het hete water laten stromen en dan het geheel door zeef of vergiet gooien. Subiet bij het roommengsel in de sauspan doen (met aanhangend water, dus niet helemaal laten uitlekken) en flink doorroeren, met de Parmezaanse kaas.  

Je kan in plaats van rivierkreeftjes ook uitgebakken spekjes nemen (50 gram of wat minder) maar neem dan liefst Pancetta anders wordt het geheel te zout en onsubtiel. Helemaal zonder kreeft of spek kan ook hoor. We willen ten slotte de saffraan ruiken en proeven! En we drinken bij deze goudgele schotel een koele rosé uit Chili.

---------------
De tekening is van Elène Klaren
---------------------------
Wie zijn bestellingen doet via deze link: (www.bol.com), steunt De Leunstoel!
© 2014 Maeve van der Steen
powered by CJ2