archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Koken delen printen terug
Last-minute Sinterklaascadeau, rennen! Maeve van der Steen

1104BZ Sinterklaascadeau

Een kookboek natuurlijk. Want zo’n heerlijk overbodig, veel te duur boek met glanzende foto’s om van te watertanden, dat koop je toch niet voor jezelf? Een merkwaardig soort calvinisme houdt me tegen om zo’n groot dik boek helemaal voor mij alleen te kopen.

Om te beginnen kan je niet kiezen, je kan toch moeilijk thuiskomen met en de nieuwe Ottolenghi, en de prijswinnende Polpo, en De Smaken van Spanje van Claudia Roden (met prachtig blauw omslag) onder je arm? En je weet dat je waarschijnlijk maar hooguit twee of drie recepten gaat maken uit zo’n boek; dat heeft de ervaring geleerd. Een kookboek is meer iets om te hebben dan om te gebruiken.
Het gaat om het bladeren, het genieten van de plaatjes, de voorpret over de diners die je allemaal gaat bereiden, de vakanties die je binnenkort gaat maken. Dromen, fantaseren, watertanden, dat doe je bij het lezen van een kookboek.

Gelukkig moet een mens af en toe een cadeau kopen en als de ontvanger een foody is, is dat een makkelijke opdracht. Zeker dit seizoen, want er is een aantal geweldige kookboeken verschenen als ik de recensies in de kranten mag geloven.
Wat maakt een kookboek een goed kookboek is de vraag. Ik schreef hier een paar jaar geleden dat een recept duidelijk moet zijn en makkelijk te volgen voor iemand die wel eens gekookt heeft. Jonah Freud, eigenaar van de Kookboekhandel in Amsterdam, gaat twee stappen verder: ‘Je moet het zo opschrijven dat iedere malloot het begrijpt’. Volgens haar zijn er in Nederland maar een stuk of vijf mensen die goed een recept op kunnen schrijven. Het is namelijk heel moeilijk om een recept goed op te schrijven, ik ondervind dat iedere twee weken aan den lijve!

Ik kook bijna iedere dag, maar sta er vaak helemaal niet bij stil wat ik nou eigenlijk precies doe. Het is zoiets als bij een choreografie, je doet argeloos een dansje en dan vraagt iemand of je dat even op wilt schrijven.
‘Je helt naar links en dan houd je je rechterarm boven je hoofd, ook een beetje naar links en dan doe je je linkerbeen naar voren, een gestrekt linkerbeen’ schei uit, je kan het beter even voordoen.

Daarom vind ik al die instructiefilmpjes op youtube ook zo geweldig. Een professionele kok of een amateur die met een serie gevulde schaaltjes in het gelid klaarstaat om voor te doen hoe je de enige echte spaghetti a la carbonara moet maken.
Het hele internet is trouwens een bron van recepten en productinformatie, het is een wonder dat er toch nog zoveel kookboeken verkocht worden.

Dus welke gaat het worden? Vrij Nederland maakte een top 40 die me deed duizelen, maar ook watertanden. Koop voor de visliefhebber ‘Werken met vis’ van Bart van Olpen. Voor de Aziëliefhebber ‘Hanoi Saigon’ van de heren Youssouf of ‘De echte Chinese keuken thuis’ van Fuchsia Dunlop.
Voor een stoere man ‘Gastrovan’ – uitgegeven door D’Jonge Hond, de naam zegt het al.

De vegetarische kookboeken komen er niet zo goed vanaf, maar er zijn genoeg mooie half-vegetarische boeken, en goede boeken over groente zoals ‘De Groentebijbel’ van Mari Maris. Misschien krijg ik die wel cadeau vanavond. Dan ga ik nu in de winkel ‘Polpo’ van Russell Norman bekijken, en wie weet ook kopen…

Een eenvoudig receptje heeft de lezer nu wel verdiend. Het komt uit de pocket ‘The complete book of pasta’ uit 1975 waar ik zeker meer dan tien recepten uit heb gemaakt (er staan er meer dan tweehonderd in).

Bucatini met ansjovis

In Napels eet je dit op kerstavond omdat 24 december daar een soort vastendag (giorno di magro) is waarop je geen vlees eet.

Voor 2 personen
200 gram bucatini of spaghetti
schepje zout

blikje ansjovis, of 8 gezouten ansjovisjes, in stukken gesneden
drie eetlepels olijfolie

versgemalen zwarte peper
kwart bos peterselie, gewassen en zeer fijn gesneden
.

Zet een ruime pan water op, breng aan de kook, doe eerst het zout, dan de pasta erin. Kijk voor de kooktijd op het pak, voor dit recept moet de pasta al dente zijn. Af en toe roeren.
De ansjovis licht aanbakken in een koekenpan met een beetje olie.

Pasta snel afgieten (zorg dat er wat water aan blijft hangen) en in de koekenpan bij de visjes doen, omroeren op zacht vuur. Flink veel peper en de peterselie erdoor roeren. Als laatste nog een scheutje olie erbij.
Mijn persoonlijke touch: een theelepeltje sambal brandal erdoor. Als je het in huis hebt, doen. Een eenvoudige rode of witte wijn erbij.


Op naar de kerst!

***********************************

De tekening is van Renée van den Kerkhof

Illustratrice in opleiding: http://www.neetje.nl



© 2013 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Last-minute Sinterklaascadeau, rennen! Maeve van der Steen
1104BZ Sinterklaascadeau

Een kookboek natuurlijk. Want zo’n heerlijk overbodig, veel te duur boek met glanzende foto’s om van te watertanden, dat koop je toch niet voor jezelf? Een merkwaardig soort calvinisme houdt me tegen om zo’n groot dik boek helemaal voor mij alleen te kopen.

Om te beginnen kan je niet kiezen, je kan toch moeilijk thuiskomen met en de nieuwe Ottolenghi, en de prijswinnende Polpo, en De Smaken van Spanje van Claudia Roden (met prachtig blauw omslag) onder je arm? En je weet dat je waarschijnlijk maar hooguit twee of drie recepten gaat maken uit zo’n boek; dat heeft de ervaring geleerd. Een kookboek is meer iets om te hebben dan om te gebruiken.
Het gaat om het bladeren, het genieten van de plaatjes, de voorpret over de diners die je allemaal gaat bereiden, de vakanties die je binnenkort gaat maken. Dromen, fantaseren, watertanden, dat doe je bij het lezen van een kookboek.

Gelukkig moet een mens af en toe een cadeau kopen en als de ontvanger een foody is, is dat een makkelijke opdracht. Zeker dit seizoen, want er is een aantal geweldige kookboeken verschenen als ik de recensies in de kranten mag geloven.
Wat maakt een kookboek een goed kookboek is de vraag. Ik schreef hier een paar jaar geleden dat een recept duidelijk moet zijn en makkelijk te volgen voor iemand die wel eens gekookt heeft. Jonah Freud, eigenaar van de Kookboekhandel in Amsterdam, gaat twee stappen verder: ‘Je moet het zo opschrijven dat iedere malloot het begrijpt’. Volgens haar zijn er in Nederland maar een stuk of vijf mensen die goed een recept op kunnen schrijven. Het is namelijk heel moeilijk om een recept goed op te schrijven, ik ondervind dat iedere twee weken aan den lijve!

Ik kook bijna iedere dag, maar sta er vaak helemaal niet bij stil wat ik nou eigenlijk precies doe. Het is zoiets als bij een choreografie, je doet argeloos een dansje en dan vraagt iemand of je dat even op wilt schrijven.
‘Je helt naar links en dan houd je je rechterarm boven je hoofd, ook een beetje naar links en dan doe je je linkerbeen naar voren, een gestrekt linkerbeen’ schei uit, je kan het beter even voordoen.

Daarom vind ik al die instructiefilmpjes op youtube ook zo geweldig. Een professionele kok of een amateur die met een serie gevulde schaaltjes in het gelid klaarstaat om voor te doen hoe je de enige echte spaghetti a la carbonara moet maken.
Het hele internet is trouwens een bron van recepten en productinformatie, het is een wonder dat er toch nog zoveel kookboeken verkocht worden.

Dus welke gaat het worden? Vrij Nederland maakte een top 40 die me deed duizelen, maar ook watertanden. Koop voor de visliefhebber ‘Werken met vis’ van Bart van Olpen. Voor de Aziëliefhebber ‘Hanoi Saigon’ van de heren Youssouf of ‘De echte Chinese keuken thuis’ van Fuchsia Dunlop.
Voor een stoere man ‘Gastrovan’ – uitgegeven door D’Jonge Hond, de naam zegt het al.

De vegetarische kookboeken komen er niet zo goed vanaf, maar er zijn genoeg mooie half-vegetarische boeken, en goede boeken over groente zoals ‘De Groentebijbel’ van Mari Maris. Misschien krijg ik die wel cadeau vanavond. Dan ga ik nu in de winkel ‘Polpo’ van Russell Norman bekijken, en wie weet ook kopen…

Een eenvoudig receptje heeft de lezer nu wel verdiend. Het komt uit de pocket ‘The complete book of pasta’ uit 1975 waar ik zeker meer dan tien recepten uit heb gemaakt (er staan er meer dan tweehonderd in).

Bucatini met ansjovis

In Napels eet je dit op kerstavond omdat 24 december daar een soort vastendag (giorno di magro) is waarop je geen vlees eet.

Voor 2 personen
200 gram bucatini of spaghetti
schepje zout

blikje ansjovis, of 8 gezouten ansjovisjes, in stukken gesneden
drie eetlepels olijfolie

versgemalen zwarte peper
kwart bos peterselie, gewassen en zeer fijn gesneden
.

Zet een ruime pan water op, breng aan de kook, doe eerst het zout, dan de pasta erin. Kijk voor de kooktijd op het pak, voor dit recept moet de pasta al dente zijn. Af en toe roeren.
De ansjovis licht aanbakken in een koekenpan met een beetje olie.

Pasta snel afgieten (zorg dat er wat water aan blijft hangen) en in de koekenpan bij de visjes doen, omroeren op zacht vuur. Flink veel peper en de peterselie erdoor roeren. Als laatste nog een scheutje olie erbij.
Mijn persoonlijke touch: een theelepeltje sambal brandal erdoor. Als je het in huis hebt, doen. Een eenvoudige rode of witte wijn erbij.


Op naar de kerst!

***********************************

De tekening is van Renée van den Kerkhof

Illustratrice in opleiding: http://www.neetje.nl

© 2013 Maeve van der Steen
powered by CJ2