archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Koken delen printen terug
Recept of geen recept? Maeve van der Steen

1015BZ Spinazie
That’s the question. Ik lees dagelijks recepten in de krant of op internet waarvan ik denk, ja hallo, dat kan ik zelf ook wel bedenken! Ik hoef geen recept te lezen van ‘Salade van gerookte makreel en bietjes met een sausje van citroensap, kwark, mosterd met bosui’.

Als ik deze ingrediënten toevallig in huis heb, maak ik daar vanzelfsprekend een heerlijke salade van. Maar gerookte makreel is met stukjes komkommer ook heel smakelijk, in plaats van citroen kan je azijn gebruiken, in plaats van kwark yoghurt en een gewoon uitje kan ook, al is de bos-ui (zo spel ik het toch liever) subtieler.
Gerookte of gestoomde makreel is met wat mayonaise, versgemalen peper en augurkjes ook bijzonder lekker op een bruine boterham. Makreel is zonder meer lekker. Hebben we geen recept voor nodig.

Dat je in een stoofschotel in plaats van wortel pastinaak kan gebruiken en in plaats van aardappel meiraapjes, of alles door elkaar, dat weet de ervaren kok gewoon. Een recept is vaak meer een inspiratiebron dan een voorschrift.
Maar deeg bereiden is andere koek! Daar pakken we het recept, de weegschaal en de maatbeker bij.
Of geldt dat alleen voor mij, de vrouw die vrolijk uit de losse pols kookt maar zelf pasta maken of een cake bakken een enorm avontuur vindt?

Toen ik laatst vol goede moed begon aan het bereiden van spinazieknoedels uit de streek ‘Alto Adige’ (voor mij bekend van de enkele keren dat ik geprobeerd heb te skieën) voelde ik me middenin de procedure net de eerste de beste amateur. Daar stond ik met mijn handen in de kledder, die een stevige massa had moeten zijn. De visite, die er ‘even gezellig bij kwam staan’ stuurde ik met een snauw en een grauw de keuken uit.
De fout die ik gemaakt had was dat ik maar een beetje had gegokt hoeveel brood ik nodig had, mijn weegschaal is namelijk stuk en ik heb geen idee hoeveel een boterham weegt.
Dus houd ik me in dit geval in het vervolg netjes aan de hoeveelheden.
Niet dat dat garandeert dat het deeg perfect wordt, het kan altijd wat natter of droger uitvallen dan gewenst, maar één troost, de te natte knoedels werden uiteindelijk verrukkelijk.

Je hebt oud brood nodig, dus als je ze morgen of overmorgen wilt maken, koop dan vandaag vast witbrood, stokbrood zonder korst kan dus ook.
De knoedels kunnen als voorgerecht dienen, zoals het hoort, maar in Nederland waar zelfs in gerenommeerde restaurants risotto als bijgegerecht wordt gegeven, kan je ze ook bij de hoofdmaaltijd geven bij een entrecootje, of als hoofdmaaltijd.
Ik prefereer de knoedels, alhoewel ze niet heel licht zijn, bij wijze van pasta vooraf. Laat in dat geval de koolhydraten weg bij de hoofdgang.
Hoewel er in de Alto Aldige in Italië zowel Italiaans als Duits wordt gesproken, noemen we deze spinazieknoedels:

Canederli agli spinaci
Voor 6 à 8 personen

120 gram roomboter
1 ui, fijngesneden
zout en peper uit de molen
versgeraspte nootmuskaat
3 eieren, niet te groot
500 gram witbrood van een of twee dagen oud,
in blokjes gesneden
100 gram geraspte gruyère
3 eetlepels bloem
300 gram wilde spinazie, gekookt, goed uitgelekt en fijngesneden
3 eetlepels melk
(zelf!)geraspte Parmezaanse kaas

Laat het brood in de melk weken.
Smelt op een laag vuur tweederde van de boter in de koekenpan en bak daarin de ui tot hij zacht is. Voeg flink peper en zout toe en laat afkoelen. Knijp het brood een beetje uit, meng het met de eieren, nootmuskaat, gruyere, bloem, afgekoelde uitjes en uitgeknepen spinazie tot een zacht deeg.
Als het te droog is kan er weer wat melk bij.
Vorm met natte handen knoedels van het formaat van flinke bitterballen.
Kook ze in een grote pan ruim kokend, gezouten water in ongeveer 8 minuten gaar. Als ze bijna klaar zijn de rest van de boter in een pan laten smelten op hoog vuur totdat ie bruin en schuimig wordt (oppassen, het mag niet te bruin worden).
Schep de canederli met een schuimspaan uit de pan en leg ze op de borden. Strooi er Parmezaanse kaas naar smaak overheen.
Giet behoedzaam de boter eroverheen en smullen maar.
 
Zowel witte als rode wijn doen het goed hierbij, probeer eens een wijn uit de streek Alto Adige, van de lokale druif Lagrein. Aanrader!
 
**************************
De tekening is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl


© 2013 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Recept of geen recept? Maeve van der Steen
1015BZ Spinazie
That’s the question. Ik lees dagelijks recepten in de krant of op internet waarvan ik denk, ja hallo, dat kan ik zelf ook wel bedenken! Ik hoef geen recept te lezen van ‘Salade van gerookte makreel en bietjes met een sausje van citroensap, kwark, mosterd met bosui’.

Als ik deze ingrediënten toevallig in huis heb, maak ik daar vanzelfsprekend een heerlijke salade van. Maar gerookte makreel is met stukjes komkommer ook heel smakelijk, in plaats van citroen kan je azijn gebruiken, in plaats van kwark yoghurt en een gewoon uitje kan ook, al is de bos-ui (zo spel ik het toch liever) subtieler.
Gerookte of gestoomde makreel is met wat mayonaise, versgemalen peper en augurkjes ook bijzonder lekker op een bruine boterham. Makreel is zonder meer lekker. Hebben we geen recept voor nodig.

Dat je in een stoofschotel in plaats van wortel pastinaak kan gebruiken en in plaats van aardappel meiraapjes, of alles door elkaar, dat weet de ervaren kok gewoon. Een recept is vaak meer een inspiratiebron dan een voorschrift.
Maar deeg bereiden is andere koek! Daar pakken we het recept, de weegschaal en de maatbeker bij.
Of geldt dat alleen voor mij, de vrouw die vrolijk uit de losse pols kookt maar zelf pasta maken of een cake bakken een enorm avontuur vindt?

Toen ik laatst vol goede moed begon aan het bereiden van spinazieknoedels uit de streek ‘Alto Adige’ (voor mij bekend van de enkele keren dat ik geprobeerd heb te skieën) voelde ik me middenin de procedure net de eerste de beste amateur. Daar stond ik met mijn handen in de kledder, die een stevige massa had moeten zijn. De visite, die er ‘even gezellig bij kwam staan’ stuurde ik met een snauw en een grauw de keuken uit.
De fout die ik gemaakt had was dat ik maar een beetje had gegokt hoeveel brood ik nodig had, mijn weegschaal is namelijk stuk en ik heb geen idee hoeveel een boterham weegt.
Dus houd ik me in dit geval in het vervolg netjes aan de hoeveelheden.
Niet dat dat garandeert dat het deeg perfect wordt, het kan altijd wat natter of droger uitvallen dan gewenst, maar één troost, de te natte knoedels werden uiteindelijk verrukkelijk.

Je hebt oud brood nodig, dus als je ze morgen of overmorgen wilt maken, koop dan vandaag vast witbrood, stokbrood zonder korst kan dus ook.
De knoedels kunnen als voorgerecht dienen, zoals het hoort, maar in Nederland waar zelfs in gerenommeerde restaurants risotto als bijgegerecht wordt gegeven, kan je ze ook bij de hoofdmaaltijd geven bij een entrecootje, of als hoofdmaaltijd.
Ik prefereer de knoedels, alhoewel ze niet heel licht zijn, bij wijze van pasta vooraf. Laat in dat geval de koolhydraten weg bij de hoofdgang.
Hoewel er in de Alto Aldige in Italië zowel Italiaans als Duits wordt gesproken, noemen we deze spinazieknoedels:

Canederli agli spinaci
Voor 6 à 8 personen

120 gram roomboter
1 ui, fijngesneden
zout en peper uit de molen
versgeraspte nootmuskaat
3 eieren, niet te groot
500 gram witbrood van een of twee dagen oud,
in blokjes gesneden
100 gram geraspte gruyère
3 eetlepels bloem
300 gram wilde spinazie, gekookt, goed uitgelekt en fijngesneden
3 eetlepels melk
(zelf!)geraspte Parmezaanse kaas

Laat het brood in de melk weken.
Smelt op een laag vuur tweederde van de boter in de koekenpan en bak daarin de ui tot hij zacht is. Voeg flink peper en zout toe en laat afkoelen. Knijp het brood een beetje uit, meng het met de eieren, nootmuskaat, gruyere, bloem, afgekoelde uitjes en uitgeknepen spinazie tot een zacht deeg.
Als het te droog is kan er weer wat melk bij.
Vorm met natte handen knoedels van het formaat van flinke bitterballen.
Kook ze in een grote pan ruim kokend, gezouten water in ongeveer 8 minuten gaar. Als ze bijna klaar zijn de rest van de boter in een pan laten smelten op hoog vuur totdat ie bruin en schuimig wordt (oppassen, het mag niet te bruin worden).
Schep de canederli met een schuimspaan uit de pan en leg ze op de borden. Strooi er Parmezaanse kaas naar smaak overheen.
Giet behoedzaam de boter eroverheen en smullen maar.
 
Zowel witte als rode wijn doen het goed hierbij, probeer eens een wijn uit de streek Alto Adige, van de lokale druif Lagrein. Aanrader!
 
**************************
De tekening is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl
© 2013 Maeve van der Steen
powered by CJ2