archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Koken delen printen terug
Brusselse spruitjes Maeve van der Steen

0920BZ Chorizospruit
Prima allemaal, dat Europa, maar de Europese identiteit bestaat niet. De Nederlander bestaat niet eens, dat ben ik helemaal met prinses Maxima eens. Nederland is een smeltkroes, er zijn maar weinig Nederlanders te vinden die niet ergens in de familie hugenoten, Sefardische joden of andere allochtonen hebben zitten.

Mijn moeder is half Schots half Iers en mijn vader is dan wel officieel een Rotterdammer maar als je de jeugdfoto’s van zijn moeder – mijn grootmoeder – ziet, zou je denken dat ze een zigeunerin is. Die kant van de familie schijnt ooit uit Midden-Europa te zijn gekomen.

Ooit at een Groninger ‘Groninger’, een droge worst met veel kruidnagel, een Fransman ‘saucisson sec’ uit de streek waar hij woonde en een Italiaan salami gemaakt door zijn eigen slager.
Ooit was ‘Gelderse rookworst’ een bijzonder lekkere rookworst, want gemaakt van varkens uit Gelderland die speciaal goed voer kregen, waardoor ze minder vet werden, en de worst droger en smakelijker was.
Nu moeten we uitkijken dat niet alles eenheidsworst wordt. Zoals ‘Europese’ films, door Europa gesubsidieerde coproducties zijn van verschillende landen waar geen kraak of smaak aan zit.

Intussen probeert ‘Europa’ de namen van bepaalde streekproducten te beschermen, een mooi streven. Roquefort is Roquefort en alleen blauwe schapenkaas uit Roquefort mag zo heten, terecht. Terwijl feta allang een soortnaam is geworden mag na vele Brusselse strubbelingen echt alleen witte zoute schapenkaas uit Griekenland feta heten.
Onze Goudse en Edammer kaas zijn ook beschermd, maar mogen alleen ‘Gouda’ en ‘Edam’ heten als ze op de plank zijn gerijpt en niet in plastic. Maar dan heb je ook wat, kazen om trots op te zijn.
Net zoals we trots mogen zijn op onze spruitjes, die in het Engels Brussels sprouts heten, omdat ze vanuit Rome hun weg naar België vonden en daar erg populair werden en pas daarna eerst Brabant en later heel Nederland veroverden.
Alhoewel veel kinderen deze schattige minikooltjes niet lusten (sommige zijn er juist dol op) en ze een imago hebben van muffigheid zijn ze een van de lekkerste groenten die er zijn.
Tegen de gevreesde spruitjeslucht kan je een stuk ui of een teen knoflook mee laten koken. En laat ze niet te lang koken natuurlijk, de spruiten moeten nog felgroen zijn als je ze afgiet.

‘Een spruit is een spruit en daarmee uit’, zingt Marjan Luif als Groentevrouw in haar protestlied tegen de moderne fratsen die met de spruit worden uitgehaald. Inderdaad, een gekookte spruit met een klontje boter is een delicatesse op zich en combineert fantastisch met spek en rookworst, maar vandaag geven we de maaltijd in het kader van de Europese gedachte een Spaans tintje.

Spruitjes met aardappel en chorizo
voor drie à vier personen

400 gram aardappels, vastkokend
500 gram kleine spruitjes
100 gram zwarte olijven zonder pit, gehalveerd
200 gram chorizo
Spaans pepertje
1 rode paprika
2 sjalotjes, halve ui
2 teentjes knoflook uit de knijper
1 citroen
olijfolie, versgemalen peper, zout.

Aardappels schillen en in blokje snijden, de spruitjes schoonmaken. Aardappelblokjes vijf minuten koken in licht gezouten water met de halve ui, dan de spruitjes erbij doen en het geheel nog een minuut of vijf laten koken.
Als je het kan opbrengen, de paprika zwart laten blakeren in de oven of boven gaspit, of voorkoken, zodat je makkelijk de schil kan verwijderen. Is wel lekkerder, zo zonder zijn buitenste velletje. Dan kan ie in grote stukken gesneden worden, anders de paprika in kleine stukjes snijden.
Sjalotjes snipperen, Spaanse peper schoonmaken en fijnsnijden en deze in een grote pan met een flinke scheut bijna dampende olijfolie aanbakken, dan de paprika en knoflook erbij doen. Goed blijven omscheppen en de aardappels en spruitjes toevoegen, het geheel ongeveer vijf minuten roerbakken. De chorizo in elegante blokjes snijden en ook even laten meebakken, dan het sap van een halve citroen en wat versgemalen peper erdoor mengen. Misschien nog wat zout erbij – even proeven. Chorizo is behoorlijk zout en we gaan de zwarte olijven er nog overheen strooien.
Garneren met partjes van de andere helft van de citroen.

Spaans wijntje erbij natuurlijk en dan niet zo’n zware ouderwetse eikenhouten Spaanse wijn maar een moderne, wat lichtere Ribera del Duero.
 
*************************
De tekening is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl
 
****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php


© 2012 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Brusselse spruitjes Maeve van der Steen
0920BZ Chorizospruit
Prima allemaal, dat Europa, maar de Europese identiteit bestaat niet. De Nederlander bestaat niet eens, dat ben ik helemaal met prinses Maxima eens. Nederland is een smeltkroes, er zijn maar weinig Nederlanders te vinden die niet ergens in de familie hugenoten, Sefardische joden of andere allochtonen hebben zitten.

Mijn moeder is half Schots half Iers en mijn vader is dan wel officieel een Rotterdammer maar als je de jeugdfoto’s van zijn moeder – mijn grootmoeder – ziet, zou je denken dat ze een zigeunerin is. Die kant van de familie schijnt ooit uit Midden-Europa te zijn gekomen.

Ooit at een Groninger ‘Groninger’, een droge worst met veel kruidnagel, een Fransman ‘saucisson sec’ uit de streek waar hij woonde en een Italiaan salami gemaakt door zijn eigen slager.
Ooit was ‘Gelderse rookworst’ een bijzonder lekkere rookworst, want gemaakt van varkens uit Gelderland die speciaal goed voer kregen, waardoor ze minder vet werden, en de worst droger en smakelijker was.
Nu moeten we uitkijken dat niet alles eenheidsworst wordt. Zoals ‘Europese’ films, door Europa gesubsidieerde coproducties zijn van verschillende landen waar geen kraak of smaak aan zit.

Intussen probeert ‘Europa’ de namen van bepaalde streekproducten te beschermen, een mooi streven. Roquefort is Roquefort en alleen blauwe schapenkaas uit Roquefort mag zo heten, terecht. Terwijl feta allang een soortnaam is geworden mag na vele Brusselse strubbelingen echt alleen witte zoute schapenkaas uit Griekenland feta heten.
Onze Goudse en Edammer kaas zijn ook beschermd, maar mogen alleen ‘Gouda’ en ‘Edam’ heten als ze op de plank zijn gerijpt en niet in plastic. Maar dan heb je ook wat, kazen om trots op te zijn.
Net zoals we trots mogen zijn op onze spruitjes, die in het Engels Brussels sprouts heten, omdat ze vanuit Rome hun weg naar België vonden en daar erg populair werden en pas daarna eerst Brabant en later heel Nederland veroverden.
Alhoewel veel kinderen deze schattige minikooltjes niet lusten (sommige zijn er juist dol op) en ze een imago hebben van muffigheid zijn ze een van de lekkerste groenten die er zijn.
Tegen de gevreesde spruitjeslucht kan je een stuk ui of een teen knoflook mee laten koken. En laat ze niet te lang koken natuurlijk, de spruiten moeten nog felgroen zijn als je ze afgiet.

‘Een spruit is een spruit en daarmee uit’, zingt Marjan Luif als Groentevrouw in haar protestlied tegen de moderne fratsen die met de spruit worden uitgehaald. Inderdaad, een gekookte spruit met een klontje boter is een delicatesse op zich en combineert fantastisch met spek en rookworst, maar vandaag geven we de maaltijd in het kader van de Europese gedachte een Spaans tintje.

Spruitjes met aardappel en chorizo
voor drie à vier personen

400 gram aardappels, vastkokend
500 gram kleine spruitjes
100 gram zwarte olijven zonder pit, gehalveerd
200 gram chorizo
Spaans pepertje
1 rode paprika
2 sjalotjes, halve ui
2 teentjes knoflook uit de knijper
1 citroen
olijfolie, versgemalen peper, zout.

Aardappels schillen en in blokje snijden, de spruitjes schoonmaken. Aardappelblokjes vijf minuten koken in licht gezouten water met de halve ui, dan de spruitjes erbij doen en het geheel nog een minuut of vijf laten koken.
Als je het kan opbrengen, de paprika zwart laten blakeren in de oven of boven gaspit, of voorkoken, zodat je makkelijk de schil kan verwijderen. Is wel lekkerder, zo zonder zijn buitenste velletje. Dan kan ie in grote stukken gesneden worden, anders de paprika in kleine stukjes snijden.
Sjalotjes snipperen, Spaanse peper schoonmaken en fijnsnijden en deze in een grote pan met een flinke scheut bijna dampende olijfolie aanbakken, dan de paprika en knoflook erbij doen. Goed blijven omscheppen en de aardappels en spruitjes toevoegen, het geheel ongeveer vijf minuten roerbakken. De chorizo in elegante blokjes snijden en ook even laten meebakken, dan het sap van een halve citroen en wat versgemalen peper erdoor mengen. Misschien nog wat zout erbij – even proeven. Chorizo is behoorlijk zout en we gaan de zwarte olijven er nog overheen strooien.
Garneren met partjes van de andere helft van de citroen.

Spaans wijntje erbij natuurlijk en dan niet zo’n zware ouderwetse eikenhouten Spaanse wijn maar een moderne, wat lichtere Ribera del Duero.
 
*************************
De tekening is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl
 
****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php
© 2012 Maeve van der Steen
powered by CJ2