archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Koken delen printen terug
Sentimental journey Maeve van der Steen

0905BZ Pannetje
Amsterdam heeft 178 nationaliteiten, en is hiermee de stad met de meeste nationaliteiten ter wereld. Hoeveel van al die ‘buitenlanders’ noemen we expats? We moeten ze natuurlijk niet verwarren met immigranten of asielzoekers, want expats hebben een goede baan en blijven hier maar kort, toch?

Net zo kort als de Spanjaarden en Italianen, en later de Turken en Marokkanen die naar Nederland kwamen. Ze kwamen een paar jaar op bezoek om wat geld te verdienen door in fabrieken te werken en onze kantoren schoon te maken. En net zo kort als die Amerikaanse artiesten die een beetje waren blijven hangen, Nederlands leren was niet echt nodig, iedereen deed zijn uiterste best om Engels met ze te praten.
Maar Nederland en vooral Amsterdam bevalt goed en vele gastarbeiders, seizoenwerkers, hippies, muzikanten en nog heel veel ander kleurrijk volk is here to stay. Met hun eigen eten en hun eigen winkels.
Die gigantische Japanse gemeenschap in Amstelveen – bestaande uit mensen die ongeveer vijf jaar hier blijven, zijn dat nog expats? – heeft ervoor gezorgd dat wij in de jaren zeventig al alle ingrediënten voor sushi konden kopen. (En dat een tengere vriend van mij mooie pakken kan kopen die goed passen.)

Sinds kort hebben we de Polen, en er zijn intussen in Nederland al tientallen winkels waar je Poolse worsten, Pools bier, Poolse wodka en andere lekkernijen kunt kopen. En ongetwijfeld ook spullen die wij helemaal niet lekker vinden.
Ik kwam laatst ineens een Russische winkel tegen in de Vijzelstraat in Amsterdam, heb er even rondgeneusd en blindelings – want Russische etiketten lezen kan ik natuurlijk niet – wat dingen gekocht. Een kant en klaar zakje soep wat zeker borsjtst moet zijn, een glazen pot met bereide zuurkool en een pakje diepgevroren ravioli, gevuld met aardappel en paddenstoelen, er stonden gelukkig ook Duitse woorden op. Laat de winter maar komen! Verder erg veel paddenstoelen (in het zuur of zout?) in glazen potten maar ik moest ineens aan die Russische opera denken waarin iemand met paddenstoelen vergiftigd werd ...

Het is het leukste om in die expatwinkels, zoals ik ze nu maar even noem, reeds bereide dingen te kopen. Ze hebben meestal ook geen verse waar, behalve natuurlijk de Chinese en Surinaamse winkels waar je allerlei groenten en kruiden kan krijgen. Op de Albert Cuypmarkt bevindt zich achter een van de kramen een Antilliaanse winkel, waar het altijd een drukte van belang is, niet alleen met klanten, maar ook met hangouderen die komen kletsen. Daar kocht ik ooit de ‘Chinese0905BZ Here to stay broccoli’, een van de ingrediënten voor de ‘Tropische Tonijn’.

Maar bereide spullen dus, die koop ik graag bij de Engelse winkel, we hebben er drie in Amsterdam. Om te beginnen slaan we wat vinegar chips in, een Nederlandse producent heeft ook wel eens azijnchips proberen te maken maar die leken nergens op. Dan een blikje echte Heinz Baked Beans, en een blik Steak and Kidney Pie, of Steak and Mushroom Pie voor wie bang van niertjes is. Dan nog een pot Lemon Curd en voor mij kan de sentimental journey beginnen.

In de Leidsestraat hebben we de 120 jaar oude delicatessenzaak Eichholtz die ook veel Engelse en Amerikaanse producten verkoopt. In de etalage begint het al met tientallen soorten cereals (het woord ontbijtgranen moet verbannen worden) vooral van de Corn Flakes-achtige soort. Je kunt er ook allerlei soorten bakmeel krijgen, van Aunt Jemina met zo’n vrolijk lachende negerin erop. Vol met foute smaakstoffen en chemische rijsmiddelen. Het is altijd druk in het smalle winkeltje, je ziet er veel Amerikaanse toeristen, die dan weer een stukje Hollandse kaas of Zwitserse chocolade komen kopen.

Een verhaal apart is Tjin’s, bij de Albert Cuyp en op het Gelderlandplein, Surinaamse gerechten en broodjes aan de counter en in de winkel: van Engelse gelatinepudding tot Filipijnse cakemix, van Indiase curry tot Mexicaanse mole, van citroengras tot Amerikaanse pindakaas. Uit welk land in de wereld je ook komt, hier vind je iets van je eigen thuis.

Hier in de Pijp zit al meer dan dertig jaar een Spaanse winkel (helaas een paar jaar geleden van eigenaar gewisseld dus dat is nog steeds even wennen) dus we zijn tot blasé toe verwend met Serranoham, kroketjes van stokvis en chorizo en olijven van de beste kwaliteit, om niet te spreken van de heerlijke Spaanse kazen van geit, schaap en koe.

Dank oh dank, voedselbrengers uit alle werelddelen!
Koken hoeft niet vanavond, ik koop een blik linzen met Petit Salé bij onze charmante Franse slager Alain Bernard. Kan ik meteen een stuk Côte de Boeuf bestellen voor de kerst.

Veel lichtjes en verrukkelijke hapjes toegewenst en doe vooral kalm aan met spijs en drank. Des te beter zal het bevallen!
 
*************************************************************
Het plaatje linksboven is een afbeelding van een schilderijtje van de 'penselenchef'.
Ga voor meer informatie naar: www.depenselenchef.blogspot.com


© 2011 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Sentimental journey Maeve van der Steen
0905BZ Pannetje
Amsterdam heeft 178 nationaliteiten, en is hiermee de stad met de meeste nationaliteiten ter wereld. Hoeveel van al die ‘buitenlanders’ noemen we expats? We moeten ze natuurlijk niet verwarren met immigranten of asielzoekers, want expats hebben een goede baan en blijven hier maar kort, toch?

Net zo kort als de Spanjaarden en Italianen, en later de Turken en Marokkanen die naar Nederland kwamen. Ze kwamen een paar jaar op bezoek om wat geld te verdienen door in fabrieken te werken en onze kantoren schoon te maken. En net zo kort als die Amerikaanse artiesten die een beetje waren blijven hangen, Nederlands leren was niet echt nodig, iedereen deed zijn uiterste best om Engels met ze te praten.
Maar Nederland en vooral Amsterdam bevalt goed en vele gastarbeiders, seizoenwerkers, hippies, muzikanten en nog heel veel ander kleurrijk volk is here to stay. Met hun eigen eten en hun eigen winkels.
Die gigantische Japanse gemeenschap in Amstelveen – bestaande uit mensen die ongeveer vijf jaar hier blijven, zijn dat nog expats? – heeft ervoor gezorgd dat wij in de jaren zeventig al alle ingrediënten voor sushi konden kopen. (En dat een tengere vriend van mij mooie pakken kan kopen die goed passen.)

Sinds kort hebben we de Polen, en er zijn intussen in Nederland al tientallen winkels waar je Poolse worsten, Pools bier, Poolse wodka en andere lekkernijen kunt kopen. En ongetwijfeld ook spullen die wij helemaal niet lekker vinden.
Ik kwam laatst ineens een Russische winkel tegen in de Vijzelstraat in Amsterdam, heb er even rondgeneusd en blindelings – want Russische etiketten lezen kan ik natuurlijk niet – wat dingen gekocht. Een kant en klaar zakje soep wat zeker borsjtst moet zijn, een glazen pot met bereide zuurkool en een pakje diepgevroren ravioli, gevuld met aardappel en paddenstoelen, er stonden gelukkig ook Duitse woorden op. Laat de winter maar komen! Verder erg veel paddenstoelen (in het zuur of zout?) in glazen potten maar ik moest ineens aan die Russische opera denken waarin iemand met paddenstoelen vergiftigd werd ...

Het is het leukste om in die expatwinkels, zoals ik ze nu maar even noem, reeds bereide dingen te kopen. Ze hebben meestal ook geen verse waar, behalve natuurlijk de Chinese en Surinaamse winkels waar je allerlei groenten en kruiden kan krijgen. Op de Albert Cuypmarkt bevindt zich achter een van de kramen een Antilliaanse winkel, waar het altijd een drukte van belang is, niet alleen met klanten, maar ook met hangouderen die komen kletsen. Daar kocht ik ooit de ‘Chinese0905BZ Here to stay broccoli’, een van de ingrediënten voor de ‘Tropische Tonijn’.

Maar bereide spullen dus, die koop ik graag bij de Engelse winkel, we hebben er drie in Amsterdam. Om te beginnen slaan we wat vinegar chips in, een Nederlandse producent heeft ook wel eens azijnchips proberen te maken maar die leken nergens op. Dan een blikje echte Heinz Baked Beans, en een blik Steak and Kidney Pie, of Steak and Mushroom Pie voor wie bang van niertjes is. Dan nog een pot Lemon Curd en voor mij kan de sentimental journey beginnen.

In de Leidsestraat hebben we de 120 jaar oude delicatessenzaak Eichholtz die ook veel Engelse en Amerikaanse producten verkoopt. In de etalage begint het al met tientallen soorten cereals (het woord ontbijtgranen moet verbannen worden) vooral van de Corn Flakes-achtige soort. Je kunt er ook allerlei soorten bakmeel krijgen, van Aunt Jemina met zo’n vrolijk lachende negerin erop. Vol met foute smaakstoffen en chemische rijsmiddelen. Het is altijd druk in het smalle winkeltje, je ziet er veel Amerikaanse toeristen, die dan weer een stukje Hollandse kaas of Zwitserse chocolade komen kopen.

Een verhaal apart is Tjin’s, bij de Albert Cuyp en op het Gelderlandplein, Surinaamse gerechten en broodjes aan de counter en in de winkel: van Engelse gelatinepudding tot Filipijnse cakemix, van Indiase curry tot Mexicaanse mole, van citroengras tot Amerikaanse pindakaas. Uit welk land in de wereld je ook komt, hier vind je iets van je eigen thuis.

Hier in de Pijp zit al meer dan dertig jaar een Spaanse winkel (helaas een paar jaar geleden van eigenaar gewisseld dus dat is nog steeds even wennen) dus we zijn tot blasé toe verwend met Serranoham, kroketjes van stokvis en chorizo en olijven van de beste kwaliteit, om niet te spreken van de heerlijke Spaanse kazen van geit, schaap en koe.

Dank oh dank, voedselbrengers uit alle werelddelen!
Koken hoeft niet vanavond, ik koop een blik linzen met Petit Salé bij onze charmante Franse slager Alain Bernard. Kan ik meteen een stuk Côte de Boeuf bestellen voor de kerst.

Veel lichtjes en verrukkelijke hapjes toegewenst en doe vooral kalm aan met spijs en drank. Des te beter zal het bevallen!
 
*************************************************************
Het plaatje linksboven is een afbeelding van een schilderijtje van de 'penselenchef'.
Ga voor meer informatie naar: www.depenselenchef.blogspot.com
© 2011 Maeve van der Steen
powered by CJ2