archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Koken delen printen terug
And the winner is ... Maeve van der Steen

0812BZ Thema
Wat gaat er toch in de hoofden om van de mannen die een hap nemen van de door de deelnemers met bloed zweet en tranen bereide gerechten bij ‘Masterchef?’ Gelukkig nemen die Engelsen tenminste een flinke hap, er wordt echt gegeten, niet alleen geproefd. Er wordt flink gekauwd en vervolgens geoordeeld. Maar nooit is ‘lekker’ het enige criterium. Ik kan me ook nauwelijks voorstellen dat ze nog kunnen genieten met zo’n bleke, uitgeputte kandidaat tegenover ze, de ogen vol angst, het voorhoofd bezweet.
‘Helaas, het ziet er prachtig uit, maar de duivenborst is zwaar undercooked.’

Onbegrijpelijk dat iemand die net de ingewikkeldste driedelige desserts bestaande uit een soufflé (voor mij al voldoende aanleiding voor een lichte zenuwinzinking) zelfgedraaid ijs en een bavarois met een saus van vers fruit heeft staan maken, niet intussen even kan opletten dat het vlees niet te rauw geserveerd wordt. Dat is namelijk alles wat je moet doen om vlees of vis de juiste garing te geven, bepalen hoe lang het ongeveer zal duren en vervolgens opletten. Ik geloof niet in kookwekkers, als je aan het koken bent, kijk je af en toe op de klok en let je op. Een cake is goed als ie heerlijk gaat geuren...tot zover mijn methode.

Terug naar de keiharde wereld van de kookwedstrijden op televisie. Hoe het eruit ziet is natuurlijk belangrijk. Dat is zo bij mensen en dieren, bij bloemen en planten, bij televisies en computers. Maar er wordt zo overdreven! Nog steeds die stapeltjes, dat begon verdorie al in de jaren tachtig. (De ergerlijkste vorm van stapelen in een restaurant is die van carpaccio op een berg sla, waardoor het lijkt alsof je een heleboel plakjes rundvlees hebt, flauw maar tenminste begrijpelijk want gewoon volksverlakkerij.)
Maar wat is er toch mis met een plakje aubergine, of een plukje gekookte spinazie? Waarom moeten die eerst in een ronde vorm geperst worden en vervolgens onder een paar schijfjes aardappel gepropt worden zodat je van bovenaf niet ziet wat er op je bord ligt? Waarom überhaupt die ronde ringetjes waar alles in moet voor het geserveerd wordt alsof iedere gang een taartje moet zijn?
Ik zou graag de gezichten van de jury zien als iemand eens gewoon een bord met risotto neerzet, niet in een rondje en zonder van alles er nog bovenop of onder, gewoon een perfect bordje risotto met een perfecte structuur en heel veel smaak. Want daar gaat het toch om, de smaak?
OK, origineel moet je ook zijn, nou verzin dan maar eens iets dat bijzonder smaakt, en maak niet weer puree van pompoen (die mode mag van mij ook wel weer eens over zijn) en kom als hoofdgerecht nou niet weer aan met lam of eend of ‘beef’, maar met een gekookte kalfstong.

Af en toe origineel maar altijd lekker graag. Vraag je iemand wat hij nou het allerlekkerst vindt, zal je niet gauw horen antwoorden: een ijslollie van ganzelever, maar eerder: een Raket! Het lievelingseten van Simone Signoret was ‘een schoteltje frites met een glas goedkope rode wijn’, van de Beatles ‘gebakken eieren met spek.’ Lady Gaga eet het liefst spaghetti, een van de ‘favourites’ over de hele wereld.
De meeste Nederlanders vinden ‘de gehaktballen die mijn moeder maakte’ lekkerder dan kreeft met truffels. Dus, beste kijkers, geachte juryleden, the winner is...mama!

Helaas raken veel recepten verloren, mijn vriend zou dolgraag de Charlotte weer eens proeven waar hij als kind zo van genoot, maar hij heeft geen idee wat er inzat. Misschien heeft zijn moeder het recept wel nooit opgeschreven, niemand weet of ze het uit een kookboek had of weer van haar moeder geleerd. We kunnen het haar niet vragen want ze is al lang geleden overleden. Leven je ouders nog, vraag ze dan nu naar hun keukengeheimen, want je zal ze later nooit meer kunnen vinden. En dat zou zonde zijn voor jezelf, maar ook voor je kinderen, en de rest van de wereld die misschien graag van die heerlijkheden wil genieten
 
****************************************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door Het Genootschap De Leunstoel.
Leden van het Genootschap zijn: Jaap van Lakerveld, Jan Hoorweg, Katharina Kouwenhoven, Henk Klaren, Dik Kruithof, Gábor Budavári, Michiel van der Mast, Maeve van der Steen, Willem Minderhout, Barbara Muller, Joop Quint, Gerda-Joke Zwart, Michiel Hoorweg, Hans Meijer, Gerbrand Muller, Peter Schröder, Carlo van Praag, Rob Kieft, Ruud van Ruijven, Frits Hoorweg, Tom Duijkers en Ruud Klein.


© 2011 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
And the winner is ... Maeve van der Steen
0812BZ Thema
Wat gaat er toch in de hoofden om van de mannen die een hap nemen van de door de deelnemers met bloed zweet en tranen bereide gerechten bij ‘Masterchef?’ Gelukkig nemen die Engelsen tenminste een flinke hap, er wordt echt gegeten, niet alleen geproefd. Er wordt flink gekauwd en vervolgens geoordeeld. Maar nooit is ‘lekker’ het enige criterium. Ik kan me ook nauwelijks voorstellen dat ze nog kunnen genieten met zo’n bleke, uitgeputte kandidaat tegenover ze, de ogen vol angst, het voorhoofd bezweet.
‘Helaas, het ziet er prachtig uit, maar de duivenborst is zwaar undercooked.’

Onbegrijpelijk dat iemand die net de ingewikkeldste driedelige desserts bestaande uit een soufflé (voor mij al voldoende aanleiding voor een lichte zenuwinzinking) zelfgedraaid ijs en een bavarois met een saus van vers fruit heeft staan maken, niet intussen even kan opletten dat het vlees niet te rauw geserveerd wordt. Dat is namelijk alles wat je moet doen om vlees of vis de juiste garing te geven, bepalen hoe lang het ongeveer zal duren en vervolgens opletten. Ik geloof niet in kookwekkers, als je aan het koken bent, kijk je af en toe op de klok en let je op. Een cake is goed als ie heerlijk gaat geuren...tot zover mijn methode.

Terug naar de keiharde wereld van de kookwedstrijden op televisie. Hoe het eruit ziet is natuurlijk belangrijk. Dat is zo bij mensen en dieren, bij bloemen en planten, bij televisies en computers. Maar er wordt zo overdreven! Nog steeds die stapeltjes, dat begon verdorie al in de jaren tachtig. (De ergerlijkste vorm van stapelen in een restaurant is die van carpaccio op een berg sla, waardoor het lijkt alsof je een heleboel plakjes rundvlees hebt, flauw maar tenminste begrijpelijk want gewoon volksverlakkerij.)
Maar wat is er toch mis met een plakje aubergine, of een plukje gekookte spinazie? Waarom moeten die eerst in een ronde vorm geperst worden en vervolgens onder een paar schijfjes aardappel gepropt worden zodat je van bovenaf niet ziet wat er op je bord ligt? Waarom überhaupt die ronde ringetjes waar alles in moet voor het geserveerd wordt alsof iedere gang een taartje moet zijn?
Ik zou graag de gezichten van de jury zien als iemand eens gewoon een bord met risotto neerzet, niet in een rondje en zonder van alles er nog bovenop of onder, gewoon een perfect bordje risotto met een perfecte structuur en heel veel smaak. Want daar gaat het toch om, de smaak?
OK, origineel moet je ook zijn, nou verzin dan maar eens iets dat bijzonder smaakt, en maak niet weer puree van pompoen (die mode mag van mij ook wel weer eens over zijn) en kom als hoofdgerecht nou niet weer aan met lam of eend of ‘beef’, maar met een gekookte kalfstong.

Af en toe origineel maar altijd lekker graag. Vraag je iemand wat hij nou het allerlekkerst vindt, zal je niet gauw horen antwoorden: een ijslollie van ganzelever, maar eerder: een Raket! Het lievelingseten van Simone Signoret was ‘een schoteltje frites met een glas goedkope rode wijn’, van de Beatles ‘gebakken eieren met spek.’ Lady Gaga eet het liefst spaghetti, een van de ‘favourites’ over de hele wereld.
De meeste Nederlanders vinden ‘de gehaktballen die mijn moeder maakte’ lekkerder dan kreeft met truffels. Dus, beste kijkers, geachte juryleden, the winner is...mama!

Helaas raken veel recepten verloren, mijn vriend zou dolgraag de Charlotte weer eens proeven waar hij als kind zo van genoot, maar hij heeft geen idee wat er inzat. Misschien heeft zijn moeder het recept wel nooit opgeschreven, niemand weet of ze het uit een kookboek had of weer van haar moeder geleerd. We kunnen het haar niet vragen want ze is al lang geleden overleden. Leven je ouders nog, vraag ze dan nu naar hun keukengeheimen, want je zal ze later nooit meer kunnen vinden. En dat zou zonde zijn voor jezelf, maar ook voor je kinderen, en de rest van de wereld die misschien graag van die heerlijkheden wil genieten
 
****************************************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door Het Genootschap De Leunstoel.
Leden van het Genootschap zijn: Jaap van Lakerveld, Jan Hoorweg, Katharina Kouwenhoven, Henk Klaren, Dik Kruithof, Gábor Budavári, Michiel van der Mast, Maeve van der Steen, Willem Minderhout, Barbara Muller, Joop Quint, Gerda-Joke Zwart, Michiel Hoorweg, Hans Meijer, Gerbrand Muller, Peter Schröder, Carlo van Praag, Rob Kieft, Ruud van Ruijven, Frits Hoorweg, Tom Duijkers en Ruud Klein.
© 2011 Maeve van der Steen
powered by CJ2