archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Koken delen printen terug
Ha, Kliekjes. Lekker! Maeve van der Steen

0119 Kliekjes
Niet iedere avond gaat het eten op. Gelukkig zijn er wel van die gulzige eters, die gewoon doorgaan tot alle potten en pannen leeg zijn. Bij mij komt dat regelmatig voor, want ik verstrek geen al te grote porties. Niet omdat ik gierig ben, meer omdat ik vind dat alles zo veel lekkerder smaakt als er niet te veel is, en het eten niet te zwaar is, als bijvoorbeeld om te beginnen het borrelhapje (en nou niet zeggen: ‘borrelhapje, dat hebben wij nooit’ ik bedoel ook chips en pinda’s en dergelijke ongemerkt vullende dingen) en het eventuele voorgerecht niet te omvangrijk was.
Die overdaad is zelfs een reden om als je uit eten gaat geen voorgerecht te nemen, maar dan ontneem je jezelf wel erg veel lol want de voorgerechtjes in restaurants zijn vaak veel spannender en lekkerder dan zo’n stukje gebakken vlees of vis met een stronkje broccoli en een halfgare wortel ernaast dat het hoofdgerecht vaak is. Dus neem je natuurlijk wel een voorafje, desnoods één samen met je tafelgenoot of tafelgenote, je moet het dan wel eens worden over wat er besteld gaat worden, dat kan nog wel eens lastig zijn want vrouwen willen meestal iets met sla en mannen liever een stuk paté, en met soep is deze deal helemaal onmogelijk. Bij de chocolademousse aangekomen kan het weer wel. Er zijn obers die het precies begrijpen, ik heb al meermalen meegemaakt dat ik geen toetje had besteld maar dat het dessert wel degelijk met twee lepeltjes op tafel kwam –“ik ken ze, de meisjes”.
 
Terug naar onze keuken thuis. Je probeert het natuurlijk altijd zo te mikken dat er geen restjes zullen zijn. Ik heb het nu niet over alleenstaanden die voor twee dagen koken, dat is weer een ander verhaal, lijkt me wel handig maar ook wat saai. Nee, ik heb het over die twee aardappels die in de pan achterblijven, dat lullige beetje rijst, die halve portie sperziebonen. Er zijn mensen die daar korte metten mee maken: in de vuilnis bak ermee! (Of biobak, ik weet daar niets van want ik woon in zo ongeveer de enige buurt in Nederland waar nog nooit zo’n ding heeft gestaan).
Ja weggooien is wel makkelijk want dan hoef je er niet meer over na te denken. Mij stuit dat toch tegen de borst, eten weggooien, dat doe je niet al ben je van na de oorlog, en bovendien weet je nooit hoe dankbaar je misschien zal zijn morgen of overmorgen ... inderdaad, het komt regelmatig voor, dat ik een halve saucijs van de vorige dag in plakjes op een boterham eet. Of een koud balletje gehakt... Heerlijk!
Vlees is altijd goed bruikbaar de volgende dag. Wat zelfs echt een verrukking is, een restje van gestoofde runderlappen in reepjes snijden en mengen met mosterd, een paar druppels azijn, wat kappertjes of snippertjes augurk, serveren met geroosterd brood als lunch of voorgerecht.
Gare vis kan je de volgende dag mengen met wat mayo, citroen, peterselie of bieslook of andere groene kruiden, lekker als voorafje of op de boterham.
Groenten zijn wat lastiger, overgebleven gekookte bladgroente kan je inderdaad beter weggooien, ze zijn zelfs niet goed voor de gezondheid als ze te lang bewaard worden. Gekookte spinazie moet je of meteen opeten of meteen invriezen. De diepvries is trouwens heel geduldig, je kan ongeveer alle etenswaren invriezen en maanden bewaren behalve rauwe groente en gekookte aardappels.
Van gekookte aardappels, gewoon in de koelkast bewaard, maak je echt het meest troostrijke gerecht aller tijden, gebakken aardappels. De smaak van opgebakken aardappels van de vorige dag is op mysterieuze wijze veel voller dan gebakken aardappels van vers gekookte aardappels, een chemicus mag mij nog eens uitleggen hoe dat zit.
 
Misschien zijn er jongelui die niet begrijpen waar dit stukje over gaat, die zeggen, zolang de supermarkten uitpuilen en er nog een paar euro’s in mijn portemonnee zitten, kan ik toch gewoon nieuw eten kopen? Die zou ik op het hart willen drukken: Een paar koude gekookte mosselen zijn heerlijk als borrelhapje, alle soorten boontjes zijn met wat dressing een fantastische begeleiding bij een voorafje met paté of salami. Een kopje gekookte doperwtjes gemengd met wat overgebleven rijst en wat geraspte kaas is al bijna een maaltijd. Oud stokbrood wordt een delicatesse als je het roostert, inwrijft met een doorgesneden knoflookteen en daarna besmeert met boter of bedruppelt met olijfolie.
Kijk bij het koken vooruit, houd een paar blaadjes rauwe andijvie achter en je hebt voor morgen vast sla.
Experimenteer! Wees vriendelijk voor het milieu, bespaar geld en verwen jezelf en je gasten met heerlijke hapjes. Oftewel, bewaar die heerlijkheden waar je zo je best op hebt gedaan. Wel alles netjes afdekken in de koelkast en ook vooral meteen de volgende dag of de dag daarna er iets mee doen. Is het daar niet van gekomen, ja dan moet het weg, niks aan te doen. Of het lijkt me, als je een hond hebt, reuze gezellig als die dan de rest van de overgebleven restjes opeet.
De hond in de pot.
Morgen weer naar de markt.


© 2004 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Ha, Kliekjes. Lekker! Maeve van der Steen
0119 Kliekjes
Niet iedere avond gaat het eten op. Gelukkig zijn er wel van die gulzige eters, die gewoon doorgaan tot alle potten en pannen leeg zijn. Bij mij komt dat regelmatig voor, want ik verstrek geen al te grote porties. Niet omdat ik gierig ben, meer omdat ik vind dat alles zo veel lekkerder smaakt als er niet te veel is, en het eten niet te zwaar is, als bijvoorbeeld om te beginnen het borrelhapje (en nou niet zeggen: ‘borrelhapje, dat hebben wij nooit’ ik bedoel ook chips en pinda’s en dergelijke ongemerkt vullende dingen) en het eventuele voorgerecht niet te omvangrijk was.
Die overdaad is zelfs een reden om als je uit eten gaat geen voorgerecht te nemen, maar dan ontneem je jezelf wel erg veel lol want de voorgerechtjes in restaurants zijn vaak veel spannender en lekkerder dan zo’n stukje gebakken vlees of vis met een stronkje broccoli en een halfgare wortel ernaast dat het hoofdgerecht vaak is. Dus neem je natuurlijk wel een voorafje, desnoods één samen met je tafelgenoot of tafelgenote, je moet het dan wel eens worden over wat er besteld gaat worden, dat kan nog wel eens lastig zijn want vrouwen willen meestal iets met sla en mannen liever een stuk paté, en met soep is deze deal helemaal onmogelijk. Bij de chocolademousse aangekomen kan het weer wel. Er zijn obers die het precies begrijpen, ik heb al meermalen meegemaakt dat ik geen toetje had besteld maar dat het dessert wel degelijk met twee lepeltjes op tafel kwam –“ik ken ze, de meisjes”.
 
Terug naar onze keuken thuis. Je probeert het natuurlijk altijd zo te mikken dat er geen restjes zullen zijn. Ik heb het nu niet over alleenstaanden die voor twee dagen koken, dat is weer een ander verhaal, lijkt me wel handig maar ook wat saai. Nee, ik heb het over die twee aardappels die in de pan achterblijven, dat lullige beetje rijst, die halve portie sperziebonen. Er zijn mensen die daar korte metten mee maken: in de vuilnis bak ermee! (Of biobak, ik weet daar niets van want ik woon in zo ongeveer de enige buurt in Nederland waar nog nooit zo’n ding heeft gestaan).
Ja weggooien is wel makkelijk want dan hoef je er niet meer over na te denken. Mij stuit dat toch tegen de borst, eten weggooien, dat doe je niet al ben je van na de oorlog, en bovendien weet je nooit hoe dankbaar je misschien zal zijn morgen of overmorgen ... inderdaad, het komt regelmatig voor, dat ik een halve saucijs van de vorige dag in plakjes op een boterham eet. Of een koud balletje gehakt... Heerlijk!
Vlees is altijd goed bruikbaar de volgende dag. Wat zelfs echt een verrukking is, een restje van gestoofde runderlappen in reepjes snijden en mengen met mosterd, een paar druppels azijn, wat kappertjes of snippertjes augurk, serveren met geroosterd brood als lunch of voorgerecht.
Gare vis kan je de volgende dag mengen met wat mayo, citroen, peterselie of bieslook of andere groene kruiden, lekker als voorafje of op de boterham.
Groenten zijn wat lastiger, overgebleven gekookte bladgroente kan je inderdaad beter weggooien, ze zijn zelfs niet goed voor de gezondheid als ze te lang bewaard worden. Gekookte spinazie moet je of meteen opeten of meteen invriezen. De diepvries is trouwens heel geduldig, je kan ongeveer alle etenswaren invriezen en maanden bewaren behalve rauwe groente en gekookte aardappels.
Van gekookte aardappels, gewoon in de koelkast bewaard, maak je echt het meest troostrijke gerecht aller tijden, gebakken aardappels. De smaak van opgebakken aardappels van de vorige dag is op mysterieuze wijze veel voller dan gebakken aardappels van vers gekookte aardappels, een chemicus mag mij nog eens uitleggen hoe dat zit.
 
Misschien zijn er jongelui die niet begrijpen waar dit stukje over gaat, die zeggen, zolang de supermarkten uitpuilen en er nog een paar euro’s in mijn portemonnee zitten, kan ik toch gewoon nieuw eten kopen? Die zou ik op het hart willen drukken: Een paar koude gekookte mosselen zijn heerlijk als borrelhapje, alle soorten boontjes zijn met wat dressing een fantastische begeleiding bij een voorafje met paté of salami. Een kopje gekookte doperwtjes gemengd met wat overgebleven rijst en wat geraspte kaas is al bijna een maaltijd. Oud stokbrood wordt een delicatesse als je het roostert, inwrijft met een doorgesneden knoflookteen en daarna besmeert met boter of bedruppelt met olijfolie.
Kijk bij het koken vooruit, houd een paar blaadjes rauwe andijvie achter en je hebt voor morgen vast sla.
Experimenteer! Wees vriendelijk voor het milieu, bespaar geld en verwen jezelf en je gasten met heerlijke hapjes. Oftewel, bewaar die heerlijkheden waar je zo je best op hebt gedaan. Wel alles netjes afdekken in de koelkast en ook vooral meteen de volgende dag of de dag daarna er iets mee doen. Is het daar niet van gekomen, ja dan moet het weg, niks aan te doen. Of het lijkt me, als je een hond hebt, reuze gezellig als die dan de rest van de overgebleven restjes opeet.
De hond in de pot.
Morgen weer naar de markt.
© 2004 Maeve van der Steen
powered by CJ2