archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Koken delen printen terug
Hoera, een leuke collega! Maeve van der Steen

0419BZ Koken
Een vriendin van me leest de Telegraaf. Dat doe ik alleen op vakantie in Frankrijk. Dan koop ik hem met een heerlijk zondig gevoel, zoiets als bij de snackbar gaan eten omdat het niet anders kan; een beetje vies en toch lekker.

Maar dat valt altijd tegen. De opmaak is akelig rommelig en je hebt hem zo uit. Erg rechts is de Telegraaf allang niet meer, wel nogal RTL4 achtig. Of misschien meer SBSzessig.
Maar nu had deze vriendin allemaal columns voor me uitgeknipt van een zekere Felix Wilbrink: ‘Wilbrinks Wereld’, over van alles maar vooral over eten en ‘Genieten met Wilbrink’, in de zondagskrant, over lekker eten en drinken en zelfs roken, meestal met een recept erbij. Die verhaaltjes bevallen me prima, eindelijk iemand die echt smakelijk over eten vertelt, ook over Iers eten (zijn ex is een Ierse). Zo geeft hij het recept voor sodabread, een heel apart soort luchtig brood, alleen bekend in Ierland.

Hij heeft een beetje een Nieuwe Revue hoofd en zijn stijl is wat stoer en niet geheel vlekkeloos (maar wie ben ik, is SBSzessig wel een woord?). En het is jammer dat zijn nuchtere stukje midden tussen de semi-commerciële artikelen staat –over een nieuw restaurant bijvoorbeeld en een onaantrekkelijk recept van Ramon Beuk. Zo’n moderne televisiekok waar ik geen fan van ben.
Het aardige van Wilbrink is dat hij zo hartstochtelijk schrijft over dingen als Duitse worstsoorten en Zwitsers gedroogd rundvlees (Walliser Trockenfleisch). Dat is wel verfrissend tussen de tapas en pijnboompitten.
Misschien dat de Leunstoellezer niet zo snel een Telegraaf gaat kopen, maar op zondag ga je toch wel eens in een etablissement koffiedrinken, en even lekker aan de leestafel de kranten doorbladeren?

Geheel geïnspireerd door deze collega en helemaal klaar voor de herfst vandaag nu eens geen Mediterraan, maar een Elzasser recept: Forel met amandelen.
Ik ken het van een herfstvakantie met mijn ouders in de Ardennen, zo’n uitje waar ik helemaal geen zin in had. Ik was vijftien en wilde niet weg, want ik was verliefd. Maar door die heerlijke lunches in het hotelletje was ik gauw getroost. En die jongen bleek achteraf toch niet te deugen.
De forel met amandelen raakte in de jaren zeventig geheel uit de gratie, volgens culinairici een totaal foute combinatie! Waarom weet ik niet, de knapperige amandelen smaken heerlijk bij de gebakken vis.
Daar in de Ardennen was het een voorgerecht, de forelletjes waren klein, ze kwamen misschien zelfs echt uit een beek.
Nu moeten we ons tevreden stellen met gekweekte forel, gelukkig ook lekker.

Truite aux amandes
Voor twee personen:
 
twee schoongemaakte forellen –als er keus is, niet al te grote
50 gram boter, klein scheutje olie
20 gram (enkele eetlepels) bloem
30 gram geschaafde amandelen
zout, peper

Zet de oven op 100 Cº. Neem een mooie schaal of schotel waar de vissen precies inpassen, vet deze bescheiden in met boter en zet in de oven.
Droog de forellen goed af. Meng wat zout en peper met een theelepeltje olie en smeer daar de vis mee in.
Laat in een koekenpan een klont boter en een klein beetje olie smelten. Rol de forellen soepel door de bloem, het teveel er afschudden. Als de boter heet, maar niet rokend heet is, de forellen zachtjes in de pan laten glijden. Rustig één kant laten bakken, als die goudbruin is, omdraaien. Al met al zo’n tien minuten bakken, dan zijn ze wel gaar.
Op de verwarmde schaal leggen, even in de oven parkeren.
De rest van de boter in de pan warm laten worden, als hij schuimt, de amandelen toevoegen. Als een echte chef-kok de pan flink heen en weer bewegen en de geschaafde amandel bruin en knapperig laten worden.

De amandelen met boter over de vis gieten, en direct serveren.
Een heerlijk glaasje Elzasser erbij natuurlijk. De Pinot Blanc vind ik over het algemeen wat saai, maar is in dit geval heel geschikt, omdat hij neutraal genoeg is bij dit delicate gerecht.
 
*********************************************
De Leunstoel is gebouwd door Peppered.
Ga voor informatie over dat bureau naar www.peppered.nl


© 2007 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Hoera, een leuke collega! Maeve van der Steen
0419BZ Koken
Een vriendin van me leest de Telegraaf. Dat doe ik alleen op vakantie in Frankrijk. Dan koop ik hem met een heerlijk zondig gevoel, zoiets als bij de snackbar gaan eten omdat het niet anders kan; een beetje vies en toch lekker.

Maar dat valt altijd tegen. De opmaak is akelig rommelig en je hebt hem zo uit. Erg rechts is de Telegraaf allang niet meer, wel nogal RTL4 achtig. Of misschien meer SBSzessig.
Maar nu had deze vriendin allemaal columns voor me uitgeknipt van een zekere Felix Wilbrink: ‘Wilbrinks Wereld’, over van alles maar vooral over eten en ‘Genieten met Wilbrink’, in de zondagskrant, over lekker eten en drinken en zelfs roken, meestal met een recept erbij. Die verhaaltjes bevallen me prima, eindelijk iemand die echt smakelijk over eten vertelt, ook over Iers eten (zijn ex is een Ierse). Zo geeft hij het recept voor sodabread, een heel apart soort luchtig brood, alleen bekend in Ierland.

Hij heeft een beetje een Nieuwe Revue hoofd en zijn stijl is wat stoer en niet geheel vlekkeloos (maar wie ben ik, is SBSzessig wel een woord?). En het is jammer dat zijn nuchtere stukje midden tussen de semi-commerciële artikelen staat –over een nieuw restaurant bijvoorbeeld en een onaantrekkelijk recept van Ramon Beuk. Zo’n moderne televisiekok waar ik geen fan van ben.
Het aardige van Wilbrink is dat hij zo hartstochtelijk schrijft over dingen als Duitse worstsoorten en Zwitsers gedroogd rundvlees (Walliser Trockenfleisch). Dat is wel verfrissend tussen de tapas en pijnboompitten.
Misschien dat de Leunstoellezer niet zo snel een Telegraaf gaat kopen, maar op zondag ga je toch wel eens in een etablissement koffiedrinken, en even lekker aan de leestafel de kranten doorbladeren?

Geheel geïnspireerd door deze collega en helemaal klaar voor de herfst vandaag nu eens geen Mediterraan, maar een Elzasser recept: Forel met amandelen.
Ik ken het van een herfstvakantie met mijn ouders in de Ardennen, zo’n uitje waar ik helemaal geen zin in had. Ik was vijftien en wilde niet weg, want ik was verliefd. Maar door die heerlijke lunches in het hotelletje was ik gauw getroost. En die jongen bleek achteraf toch niet te deugen.
De forel met amandelen raakte in de jaren zeventig geheel uit de gratie, volgens culinairici een totaal foute combinatie! Waarom weet ik niet, de knapperige amandelen smaken heerlijk bij de gebakken vis.
Daar in de Ardennen was het een voorgerecht, de forelletjes waren klein, ze kwamen misschien zelfs echt uit een beek.
Nu moeten we ons tevreden stellen met gekweekte forel, gelukkig ook lekker.

Truite aux amandes
Voor twee personen:
 
twee schoongemaakte forellen –als er keus is, niet al te grote
50 gram boter, klein scheutje olie
20 gram (enkele eetlepels) bloem
30 gram geschaafde amandelen
zout, peper

Zet de oven op 100 Cº. Neem een mooie schaal of schotel waar de vissen precies inpassen, vet deze bescheiden in met boter en zet in de oven.
Droog de forellen goed af. Meng wat zout en peper met een theelepeltje olie en smeer daar de vis mee in.
Laat in een koekenpan een klont boter en een klein beetje olie smelten. Rol de forellen soepel door de bloem, het teveel er afschudden. Als de boter heet, maar niet rokend heet is, de forellen zachtjes in de pan laten glijden. Rustig één kant laten bakken, als die goudbruin is, omdraaien. Al met al zo’n tien minuten bakken, dan zijn ze wel gaar.
Op de verwarmde schaal leggen, even in de oven parkeren.
De rest van de boter in de pan warm laten worden, als hij schuimt, de amandelen toevoegen. Als een echte chef-kok de pan flink heen en weer bewegen en de geschaafde amandel bruin en knapperig laten worden.

De amandelen met boter over de vis gieten, en direct serveren.
Een heerlijk glaasje Elzasser erbij natuurlijk. De Pinot Blanc vind ik over het algemeen wat saai, maar is in dit geval heel geschikt, omdat hij neutraal genoeg is bij dit delicate gerecht.
 
*********************************************
De Leunstoel is gebouwd door Peppered.
Ga voor informatie over dat bureau naar www.peppered.nl
© 2007 Maeve van der Steen
powered by CJ2