archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Koken delen printen terug
Roer om (1) Mabel Amber

0408BZ KokenMAVerb
Het is moeilijk om de juiste toon te vinden bij sommige onderwerpen. Voor mij tenminste. Ik wil niet klinken als een zendeling, wil niet schrijven vanaf de rug van mijn doorgefokte stokpaarden en wil evenmin vervallen in de minzame, verheven arrogantie waarmee een deel der ware gelovigen hun heidense medemens tegemoet treedt. Toch wil ik ‘erover’ schrijven. Want ik schrijf als iets me niet loslaat, als iets me heel hoog zit of anders omdat ik het nu eenmaal niet kan laten. Noem het tijdpassering, maar schrijven over martelpraktijken valt niet onder het kopje ‘tijdpassering’. Komaan, terzake, luister en huiveren mag.

Belt de buurman, of ik hem wil helpen bij het opstellen van een omslagtekst voor een menukaart, ter gelegenheid van een sjiek diner. Doe ik voor hem. Buurman blij. Vind ik die menukaart een week later in mijn bus. Daar staat mijn tekst, prachtig gedrukt, een pagina verder staat het diner van vier gangen, met in de derde gang: GANZENLEVERGALANTINE. Pats! Een zeer pijnlijke klap in mijn gezicht, de vingers staan in het vlees. Ik niet blij.
Wijze les: controleer het menu! Dat zal ik in het vervolg zeer zeker doen. Want ik ben een groot tegenstander van de martelpraktijken binnen de voedselsector -nog afgezien van het feit dat de gehele bio-industrie één grote martelpraktijk kan worden genoemd, in wisselende gradaties van wreedheid.

Wat zal ik voortaan nog meer gaan doen? Het dierenleed alleen maar in alle toonaarden betreuren heeft weinig zin. Vol afgrijzen de lange opsommingen van onaantrekkelijke toevoegingen lezen op de etiketten der potjes, flesjes, blikjes, doosjes en pakjes, om ze vervolgens dan toch maar te kopen, is onlogisch. Groente en fruit, eten waarvan je weet dat een deel der pesticiden er nog in zit op je bord, is ook geen feest meer en steeds wanneer ik een supermarkt-‘scharrelei’ pel doemen loodsen vol martelkippen voor mijn geestesoog op. Het eten van sardientjes vervult mij van een zeker schuldgevoel, nietwaar, hoeveel dolfijnen hebben het loodje gelegd in de foute netten voor mijn blikje sardientjes? Kortweg, wanneer je deze kritieke grens bent genaderd is het tijdstip aangebroken dat het roer om moet.

En dan ben ik zo iemand die niet houdt van half werk. Mijn ommezwaai betekent dat iedere hap die ik in mijn mond steek uit de Natuurwinkel zal moeten komen. En dàt betekent: een budgettaire koerswijziging die mijn scheepje gevaarlijk dicht langs verraderlijke klippen zal voeren. Oftewel: ‘t kan nèt, maar ook maar nèt. Prijsbewuste lezers zal het niet verbazen dat de sprong van Euroshopper produkten (AH)’ en het Aldi/Lidl assortiment naar merken uit de Natuurwinkel er een is van enkele meters hoog. Vergelijk: een liter Euroshopper magere melk kost zo’n 33 eurocent maar een liter biologisch-dynamische halfvolle melk maar liefst 95 eurocent; een kilo witlof bij de Natuurwinkel beloopt momenteel zo ‘n 6.45 maar uit de AH-doos 3.45. Scheelt op één eurocent na drie euro. Een blikje Aldi- of C-1000-sardientjes van het voordeligste soort kost 25 eurocent, maar die uit de Natuurwinkel ... rond de 2,50. Toegegeven, er zit honderd gram meer vis in, maar toch, ‘n peperduur sardientje voor een krappe beurs waar geen honderd euro méér in zit (drie keer kijken naar dat visje voor je hem opeet).

De Ironie, dat altijd waakzame, wakkere, grinnikende narretje, wil dat produkten uit de Natuurwinkels en van diervriendelijke scharrelende slagers of hoe ze ook heten, het beste passen bij de portemonnee van juist die sociale klasse waar dure ‘delicatessen’ als ganzenleverpastei op het menu zouden kunnen staan.
En? Maken de rijken massaal gebruik van hun voorrecht? Nee! Absoluut niet, althans niet consequent. Overigens heb ik het idee dat het begrip ‘biologisch-dynamisch’ in een bepaald daglicht staat. Namelijk dat van knulligheid, boersigheid, geitenwollensokkerigheid, pedante wereldverbeteraars (de juiste toon … ) linkse groeperingen, en al dan niet gewelddadige activisten; het zijn al de luizen in de pels van de cholesterolrijke bazen binnen de martelhap-industrie.

Het roer de volle honderdtachtig graden omgooien gaat niet lukken. Waar koop ik scharrelschoenen, ‘gebakken’ uit de huiden van klaverweidevee?? Restaurantbezoek blijft tot de mogelijkheden behoren met behulp van 'de diervriendelijke keurmerk-restaurants' samengebracht in een gidsje door de Stichting Wakker Dier, en jawel, natuurlijk ben ik lid en donateur, maar een kopje koffie-verkeerd in zomaar een café is fout want de melk komt uit de uiers van geïndustrialiseerde, lees hoornloze koeien. Dan maar thee, ook beter voor de maag.
Ik kwam vanmiddag thuis met een tas boodschappen uit de Natuurwinkel, mijn eerste missie. Witlof, spinazie, karnemelk, sojamelk, halfvolle koemelk, gezonde, dat wil zeggen, niet-geharde margarine, vegetarische worstjes en twee broden. .. en nu wordt ze zeker compleet lyrisch en gaat ze zeggen dat het allemaal véél lekkerder is en dit en dat, hoera!

Lyrisch wordt ze niet maar het smaakt inderdaad anders. En ook lekkerder, ja. Dus mijn metershoge sprong wordt zeker beloond. Voor hen die graag nog een vervolg willen lezen, bijvoorbeeld ‘Roer om II’ heb ik goed nieuws: komt eraan.
 
***********************************************
Van 3/3 tot 28/5 Penguinparade in Museum Meermanno.
Ga naar www.meermanno.nl  


© 2007 Mabel Amber meer Mabel Amber - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Roer om (1) Mabel Amber
0408BZ KokenMAVerb
Het is moeilijk om de juiste toon te vinden bij sommige onderwerpen. Voor mij tenminste. Ik wil niet klinken als een zendeling, wil niet schrijven vanaf de rug van mijn doorgefokte stokpaarden en wil evenmin vervallen in de minzame, verheven arrogantie waarmee een deel der ware gelovigen hun heidense medemens tegemoet treedt. Toch wil ik ‘erover’ schrijven. Want ik schrijf als iets me niet loslaat, als iets me heel hoog zit of anders omdat ik het nu eenmaal niet kan laten. Noem het tijdpassering, maar schrijven over martelpraktijken valt niet onder het kopje ‘tijdpassering’. Komaan, terzake, luister en huiveren mag.

Belt de buurman, of ik hem wil helpen bij het opstellen van een omslagtekst voor een menukaart, ter gelegenheid van een sjiek diner. Doe ik voor hem. Buurman blij. Vind ik die menukaart een week later in mijn bus. Daar staat mijn tekst, prachtig gedrukt, een pagina verder staat het diner van vier gangen, met in de derde gang: GANZENLEVERGALANTINE. Pats! Een zeer pijnlijke klap in mijn gezicht, de vingers staan in het vlees. Ik niet blij.
Wijze les: controleer het menu! Dat zal ik in het vervolg zeer zeker doen. Want ik ben een groot tegenstander van de martelpraktijken binnen de voedselsector -nog afgezien van het feit dat de gehele bio-industrie één grote martelpraktijk kan worden genoemd, in wisselende gradaties van wreedheid.

Wat zal ik voortaan nog meer gaan doen? Het dierenleed alleen maar in alle toonaarden betreuren heeft weinig zin. Vol afgrijzen de lange opsommingen van onaantrekkelijke toevoegingen lezen op de etiketten der potjes, flesjes, blikjes, doosjes en pakjes, om ze vervolgens dan toch maar te kopen, is onlogisch. Groente en fruit, eten waarvan je weet dat een deel der pesticiden er nog in zit op je bord, is ook geen feest meer en steeds wanneer ik een supermarkt-‘scharrelei’ pel doemen loodsen vol martelkippen voor mijn geestesoog op. Het eten van sardientjes vervult mij van een zeker schuldgevoel, nietwaar, hoeveel dolfijnen hebben het loodje gelegd in de foute netten voor mijn blikje sardientjes? Kortweg, wanneer je deze kritieke grens bent genaderd is het tijdstip aangebroken dat het roer om moet.

En dan ben ik zo iemand die niet houdt van half werk. Mijn ommezwaai betekent dat iedere hap die ik in mijn mond steek uit de Natuurwinkel zal moeten komen. En dàt betekent: een budgettaire koerswijziging die mijn scheepje gevaarlijk dicht langs verraderlijke klippen zal voeren. Oftewel: ‘t kan nèt, maar ook maar nèt. Prijsbewuste lezers zal het niet verbazen dat de sprong van Euroshopper produkten (AH)’ en het Aldi/Lidl assortiment naar merken uit de Natuurwinkel er een is van enkele meters hoog. Vergelijk: een liter Euroshopper magere melk kost zo’n 33 eurocent maar een liter biologisch-dynamische halfvolle melk maar liefst 95 eurocent; een kilo witlof bij de Natuurwinkel beloopt momenteel zo ‘n 6.45 maar uit de AH-doos 3.45. Scheelt op één eurocent na drie euro. Een blikje Aldi- of C-1000-sardientjes van het voordeligste soort kost 25 eurocent, maar die uit de Natuurwinkel ... rond de 2,50. Toegegeven, er zit honderd gram meer vis in, maar toch, ‘n peperduur sardientje voor een krappe beurs waar geen honderd euro méér in zit (drie keer kijken naar dat visje voor je hem opeet).

De Ironie, dat altijd waakzame, wakkere, grinnikende narretje, wil dat produkten uit de Natuurwinkels en van diervriendelijke scharrelende slagers of hoe ze ook heten, het beste passen bij de portemonnee van juist die sociale klasse waar dure ‘delicatessen’ als ganzenleverpastei op het menu zouden kunnen staan.
En? Maken de rijken massaal gebruik van hun voorrecht? Nee! Absoluut niet, althans niet consequent. Overigens heb ik het idee dat het begrip ‘biologisch-dynamisch’ in een bepaald daglicht staat. Namelijk dat van knulligheid, boersigheid, geitenwollensokkerigheid, pedante wereldverbeteraars (de juiste toon … ) linkse groeperingen, en al dan niet gewelddadige activisten; het zijn al de luizen in de pels van de cholesterolrijke bazen binnen de martelhap-industrie.

Het roer de volle honderdtachtig graden omgooien gaat niet lukken. Waar koop ik scharrelschoenen, ‘gebakken’ uit de huiden van klaverweidevee?? Restaurantbezoek blijft tot de mogelijkheden behoren met behulp van 'de diervriendelijke keurmerk-restaurants' samengebracht in een gidsje door de Stichting Wakker Dier, en jawel, natuurlijk ben ik lid en donateur, maar een kopje koffie-verkeerd in zomaar een café is fout want de melk komt uit de uiers van geïndustrialiseerde, lees hoornloze koeien. Dan maar thee, ook beter voor de maag.
Ik kwam vanmiddag thuis met een tas boodschappen uit de Natuurwinkel, mijn eerste missie. Witlof, spinazie, karnemelk, sojamelk, halfvolle koemelk, gezonde, dat wil zeggen, niet-geharde margarine, vegetarische worstjes en twee broden. .. en nu wordt ze zeker compleet lyrisch en gaat ze zeggen dat het allemaal véél lekkerder is en dit en dat, hoera!

Lyrisch wordt ze niet maar het smaakt inderdaad anders. En ook lekkerder, ja. Dus mijn metershoge sprong wordt zeker beloond. Voor hen die graag nog een vervolg willen lezen, bijvoorbeeld ‘Roer om II’ heb ik goed nieuws: komt eraan.
 
***********************************************
Van 3/3 tot 28/5 Penguinparade in Museum Meermanno.
Ga naar www.meermanno.nl  
© 2007 Mabel Amber
powered by CJ2