archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > In de tuin delen printen terug
Bommel (de stad, niet de heer) Theo Capel

0318BZ Tuin
Is Zaltbommel een omweg waard? De dichter Nijhoff wist het zeker. Hij ging er speciaal heen om de brug te zien en volgens een makelaarsadvertentie bleef hij er ook veelvuldig hangen in villa 'Den Ezel', die nu te koop staat. De brug is inmiddels buiten gebruik en wacht op sloop. De imposante nieuwe tuibrug is als eerbetoon naar de dichter genoemd.
Zelf was ik op weg naar de stadskwekerij, die anders dan de naam aangeeft een particuliere onderneming is. Voor alle zekerheid vroeg ik de weg en door te geloven dat inwoners hun eigen plaats kennen, arriveerde ik er met een omweg die me door heel Bommel bracht. Dat was geen straf, maar als tuinier schoot ik er weinig mee op.

De kwekerij heeft een stijlvolle website (www.stadskwekerij.nl) en ook in het echt ziet het er innemend uit in hun hoek achter een stuk oude stadsmuur, op een plek waar vroeger al de tuin van een weeshuis was. Kwekerij is misschien een groot woord, omdat veel planten ingekocht lijken. Dat geldt in ieder geval voor de rozen die er in overvloed te koop zijn. Ook al heeft men ze zelf niet gekweekt, men heeft er in ieder geval verstand van. Zo kende men de roos Rhapsody in Blue, die zich onderscheidt door de bijna purperpaarse bloemen die dicht tegen het blauw uit de naam aanliggen. Maar zoals het zo vaak gaat was die uitverkocht. Het gevolg was dat ik met een exemplaar van Memoire wegging en een van Comte de Chambord, een naam die verwijst naar het grote kasteel aan de Loire in de buurt van Chaumont - met weer een eigen kasteel -  waar jaarlijks een beroemd tuinenfestival wordt gehouden. De Memoire is een forse verschijning met crèmewitte bloemen die tussen de heesters een plaatsje krijgt. De Comte de Chambord die lila-roze bloeit, is kleiner en past beter in de bloemborder die ik beetje bij beetje aan het vullen ben, waarbij de planten een voorlopig plaatsje krijgen.

De Rhapsody in Blue zag ik in het rosarium van het Haagse Westbroekpark, waar een gigantische uitstalling van rozen is te zien. Het dient ook als locatie van een belangrijk rozenconcours. Ik had speciaal de middag uitgezocht dat bekend zou worden gemaakt welke rozen dit keer in de prijzen vielen, maar behalve een gereedstaande microfoon was er van enige actie geen sprake. In het paviljoen wist men me te vertellen dat de uitreiking echt die middag zou plaatsvinden. Biertjes werden er daarom niet getapt. In de namiddagzon wachtte ik af op zaken die niet gebeurden. En achteraf bleek op het internet waar altijd alles is te vinden, meestal tot in het onnodige, ook nauwelijks enige aandacht voor het concours.
 
Ik had graag geweten welke rozen er achter de nummers in een soort proefveldje schuilgingen. Vooral nummer 67 beviel me. Het was een roos met kleine, volle, gele bloemen en frisgroen blad. De struik was smal en rechtopgaand. Gelukkig waren de rozen in de gewone perken allemaal van een naambordje voorzien. Sweet Pretty uit 2006 van de kweker Meiland zal ik onthouden. Hij heeft simpele open, zachtroze bloemen met een rood hartje en een stralenkrans van meeldraden. Het probleem zal wel weer zijn te ontdekken waar hij wordt verkocht en vooral waar hij op voorraad is.

In Zaltbommel nam ik nog een paar brunnera's mee, ook wel Kaukasische vergeet-me-niet genoemd, een plant met stengels vol met blauwe bloemetjes. Brunnera's ogen met hun forse lichtgroene bladeren enigszins als onkruid en zijn zo meer geschikt als onderbeplanting dan om echt mee te pronken. Daar zijn bijvoorbeeld de rozen goed voor. Een tuin is een soort standenmaatschappij waar je je plaats moet weten, maar wel een plaats waar je het naar de zin hebt. Een goede tuin kent geen verdomhoekjes.

© 2006 Theo Capel meer Theo Capel - meer "In de tuin"
Bezigheden > In de tuin
Bommel (de stad, niet de heer) Theo Capel
0318BZ Tuin
Is Zaltbommel een omweg waard? De dichter Nijhoff wist het zeker. Hij ging er speciaal heen om de brug te zien en volgens een makelaarsadvertentie bleef hij er ook veelvuldig hangen in villa 'Den Ezel', die nu te koop staat. De brug is inmiddels buiten gebruik en wacht op sloop. De imposante nieuwe tuibrug is als eerbetoon naar de dichter genoemd.
Zelf was ik op weg naar de stadskwekerij, die anders dan de naam aangeeft een particuliere onderneming is. Voor alle zekerheid vroeg ik de weg en door te geloven dat inwoners hun eigen plaats kennen, arriveerde ik er met een omweg die me door heel Bommel bracht. Dat was geen straf, maar als tuinier schoot ik er weinig mee op.

De kwekerij heeft een stijlvolle website (www.stadskwekerij.nl) en ook in het echt ziet het er innemend uit in hun hoek achter een stuk oude stadsmuur, op een plek waar vroeger al de tuin van een weeshuis was. Kwekerij is misschien een groot woord, omdat veel planten ingekocht lijken. Dat geldt in ieder geval voor de rozen die er in overvloed te koop zijn. Ook al heeft men ze zelf niet gekweekt, men heeft er in ieder geval verstand van. Zo kende men de roos Rhapsody in Blue, die zich onderscheidt door de bijna purperpaarse bloemen die dicht tegen het blauw uit de naam aanliggen. Maar zoals het zo vaak gaat was die uitverkocht. Het gevolg was dat ik met een exemplaar van Memoire wegging en een van Comte de Chambord, een naam die verwijst naar het grote kasteel aan de Loire in de buurt van Chaumont - met weer een eigen kasteel -  waar jaarlijks een beroemd tuinenfestival wordt gehouden. De Memoire is een forse verschijning met crèmewitte bloemen die tussen de heesters een plaatsje krijgt. De Comte de Chambord die lila-roze bloeit, is kleiner en past beter in de bloemborder die ik beetje bij beetje aan het vullen ben, waarbij de planten een voorlopig plaatsje krijgen.

De Rhapsody in Blue zag ik in het rosarium van het Haagse Westbroekpark, waar een gigantische uitstalling van rozen is te zien. Het dient ook als locatie van een belangrijk rozenconcours. Ik had speciaal de middag uitgezocht dat bekend zou worden gemaakt welke rozen dit keer in de prijzen vielen, maar behalve een gereedstaande microfoon was er van enige actie geen sprake. In het paviljoen wist men me te vertellen dat de uitreiking echt die middag zou plaatsvinden. Biertjes werden er daarom niet getapt. In de namiddagzon wachtte ik af op zaken die niet gebeurden. En achteraf bleek op het internet waar altijd alles is te vinden, meestal tot in het onnodige, ook nauwelijks enige aandacht voor het concours.
 
Ik had graag geweten welke rozen er achter de nummers in een soort proefveldje schuilgingen. Vooral nummer 67 beviel me. Het was een roos met kleine, volle, gele bloemen en frisgroen blad. De struik was smal en rechtopgaand. Gelukkig waren de rozen in de gewone perken allemaal van een naambordje voorzien. Sweet Pretty uit 2006 van de kweker Meiland zal ik onthouden. Hij heeft simpele open, zachtroze bloemen met een rood hartje en een stralenkrans van meeldraden. Het probleem zal wel weer zijn te ontdekken waar hij wordt verkocht en vooral waar hij op voorraad is.

In Zaltbommel nam ik nog een paar brunnera's mee, ook wel Kaukasische vergeet-me-niet genoemd, een plant met stengels vol met blauwe bloemetjes. Brunnera's ogen met hun forse lichtgroene bladeren enigszins als onkruid en zijn zo meer geschikt als onderbeplanting dan om echt mee te pronken. Daar zijn bijvoorbeeld de rozen goed voor. Een tuin is een soort standenmaatschappij waar je je plaats moet weten, maar wel een plaats waar je het naar de zin hebt. Een goede tuin kent geen verdomhoekjes.
© 2006 Theo Capel
powered by CJ2