archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > In de tuin delen printen terug
Waar is Winter Wonderland? Theo Capel

0506BZ Tuin
De winters van weleer lijken spoorloos te zijn verdwenen. Vlak voor de kerst leek het er even op dat de vorst zou gaan heersen. De grond werd keihard. Ik kon het wel vergeten om het resterende stukje grond voor de aanleg van mijn gazon om te spitten. Maar op de eerste zondag van het nieuwe jaar was het alsof de winter al weer voorbij was in plaats van net begonnen. Het ijs in de sloten was verdwenen en mijn spitvork ging nu zonder problemen de grond in. In het aardige 'Het jaar van de tuinier' van mijn bijna-naamgenoot Karel Čapek staat dat wat de maand januari betreft de ijsbloemen het bekendst zijn. Ik heb ze nog niet op de ramen van mijn tuinhuisje mogen bewonderen, maar ik zag wel de eerste narcis in volle bloei staan. En andere waren met hun kop boven de grond gekomen. Onderweg had ik zelfs al hele groepen bloeiende narcissen in het gemeentelijke groen gezien. Moet je blij zijn of moet je bedrukt doen over het vervagen van de grens tussen de seizoenen? Ik weet wel dat een met sneeuw bedekte tuin zijn charme heeft. Op een foto uit de beginperiode van ons complex die nog niet zo lang achter ons ligt, zag ik hoe een van de tuinders in afwachting van de bouw van een huisje een ouderwetse wit bedekte caravan als schuilhut tegen de sneeuw had. Maar of er dit jaar sneeuw in de lucht zit, is de grote vraag.

Het witte winter wonderland en duisternis en vorst zijn nog wel te vinden, maar daar moet je voor gaan reizen, een activiteit die eigenlijk niet bij de tuinder past. Die is teveel gebakken aan zijn lapje grond. Anderzijds zijn er overal ter wereld fantastische tuinen te bezichtigen en via het internet kun je daarvan al een voorproefje nemen.
Zo bleek dat ik het Lichtfestival heb gemist in de VanDusen Botanische Tuin in Vancouver, aan de Canadese westkust. Een van de onderdelen waren de Dansende Lichtjes, een schouwspel waarbij op waterorgelmuziek bomen en struiken oplichtten en een staartster aan de hemel was te zien, weliswaar een kunstster. Ook kon je er de kerstman in zijn grot bezoeken en zijn dwergenhulpjes begroetten. Het is meer vermaak dan tuinieren, maar niet ongezellig. En dan was er ook nog de mogelijkheid om kastanjes te roosteren.
De tuin staat op de plek van een oud golfterrein, wat ik wel sympathiek vind, hoewel er misschien niet echt veel verschil zit tussen het hanteren van de golfstick en de spitvork. Meneer VanDusen maakte met een royale gift de tuin mogelijk en werd als dank vernoemd. Het geld had hij verdiend met bosbouw en houtkap.

In Vancouver is nog een botanische tuin. Die is aan de universiteit aldaar verbonden. Daar moet je een grote collectie hulstbomen en hulststruiken kunnen zien. Bewonderen mag ook. Ik heb graag hulst in de tuin. Hulst glimt mooi groen en dat de blaadjes gemeen kunnen prikken moet je dan maar op de koop toe nemen.
Helemaal in een met sneeuw bedekte tuin doet het groen van de hulst het altijd goed, als het kan in combinatie met de rode bessen. Bijna nog meer dan de kerstboom is hulst het symbool van de winter.
Om bessen te krijgen moet je in veel gevallen een mannelijke én een vrouwelijke struik plaatsen. Daarbij klinkt vaak de waarschuwing om je niet door de benaming op het verkeerde been te laten zetten. In de wereld van de hulst wordt de aanduiding 'queen' nogal eens gebruikt voor een mannelijke plant en 'king' juist voor een vrouwelijke variant. Gelukkig is er dan de variëteit J.C. van Tol die tweeslachtig is en zichzelf van bessen weet te voorzien.

Voor de echte liefhebber van hulst is er te veel om te kiezen. Ik heb nu vier struiken in mijn tuin staan, waarvan er een 'Texels Eindje' heet en waarvan de Latijnse naam ontbreekt. De kweker had de oervorm van Texel meegenomen en bezwoer dat het een gezonde groeier was die overal tegen kon. Hij heeft nog geen ongelijk gekregen, maar de struik is nog slechts in wording. Datzelfde geldt voor de andere struiken en eigenlijk is na drie seizoenen mijn hele tuin nog steeds in wording. De struikenborder is weliswaar praktisch vol, maar het zal nog ettelijke seizoenen duren voordat de diverse heesters echt ogen.
Als de winter daadwerkelijk een vroege lente blijkt te zijn, zal dat helpen voor de groei. Behalve de eerste narcis, had ik ook al de eerste mol in de tuin. Kenners van de natuur zien dat als een teken dat de vorst zal wegblijven. Zoals ik met mijn spitvork niet door de bevroren grond kom, zo bezeert de mol daar ook zijn voorpootjes aan. Wat hij dan wel doet bij vorst, is me onduidelijk. Misschien net als de werkloze tuinder een beetje rondlummelen. Gebrek aan haast past wel bij de natuur.
 
******************************************
Boekhandel van Rossum is gevestigd aan de
Beethovenstraat 32 in Amsterdam.
Ga voor informatie naar www.boekhandelvanrossum.nl


© 2008 Theo Capel meer Theo Capel - meer "In de tuin"
Bezigheden > In de tuin
Waar is Winter Wonderland? Theo Capel
0506BZ Tuin
De winters van weleer lijken spoorloos te zijn verdwenen. Vlak voor de kerst leek het er even op dat de vorst zou gaan heersen. De grond werd keihard. Ik kon het wel vergeten om het resterende stukje grond voor de aanleg van mijn gazon om te spitten. Maar op de eerste zondag van het nieuwe jaar was het alsof de winter al weer voorbij was in plaats van net begonnen. Het ijs in de sloten was verdwenen en mijn spitvork ging nu zonder problemen de grond in. In het aardige 'Het jaar van de tuinier' van mijn bijna-naamgenoot Karel Čapek staat dat wat de maand januari betreft de ijsbloemen het bekendst zijn. Ik heb ze nog niet op de ramen van mijn tuinhuisje mogen bewonderen, maar ik zag wel de eerste narcis in volle bloei staan. En andere waren met hun kop boven de grond gekomen. Onderweg had ik zelfs al hele groepen bloeiende narcissen in het gemeentelijke groen gezien. Moet je blij zijn of moet je bedrukt doen over het vervagen van de grens tussen de seizoenen? Ik weet wel dat een met sneeuw bedekte tuin zijn charme heeft. Op een foto uit de beginperiode van ons complex die nog niet zo lang achter ons ligt, zag ik hoe een van de tuinders in afwachting van de bouw van een huisje een ouderwetse wit bedekte caravan als schuilhut tegen de sneeuw had. Maar of er dit jaar sneeuw in de lucht zit, is de grote vraag.

Het witte winter wonderland en duisternis en vorst zijn nog wel te vinden, maar daar moet je voor gaan reizen, een activiteit die eigenlijk niet bij de tuinder past. Die is teveel gebakken aan zijn lapje grond. Anderzijds zijn er overal ter wereld fantastische tuinen te bezichtigen en via het internet kun je daarvan al een voorproefje nemen.
Zo bleek dat ik het Lichtfestival heb gemist in de VanDusen Botanische Tuin in Vancouver, aan de Canadese westkust. Een van de onderdelen waren de Dansende Lichtjes, een schouwspel waarbij op waterorgelmuziek bomen en struiken oplichtten en een staartster aan de hemel was te zien, weliswaar een kunstster. Ook kon je er de kerstman in zijn grot bezoeken en zijn dwergenhulpjes begroetten. Het is meer vermaak dan tuinieren, maar niet ongezellig. En dan was er ook nog de mogelijkheid om kastanjes te roosteren.
De tuin staat op de plek van een oud golfterrein, wat ik wel sympathiek vind, hoewel er misschien niet echt veel verschil zit tussen het hanteren van de golfstick en de spitvork. Meneer VanDusen maakte met een royale gift de tuin mogelijk en werd als dank vernoemd. Het geld had hij verdiend met bosbouw en houtkap.

In Vancouver is nog een botanische tuin. Die is aan de universiteit aldaar verbonden. Daar moet je een grote collectie hulstbomen en hulststruiken kunnen zien. Bewonderen mag ook. Ik heb graag hulst in de tuin. Hulst glimt mooi groen en dat de blaadjes gemeen kunnen prikken moet je dan maar op de koop toe nemen.
Helemaal in een met sneeuw bedekte tuin doet het groen van de hulst het altijd goed, als het kan in combinatie met de rode bessen. Bijna nog meer dan de kerstboom is hulst het symbool van de winter.
Om bessen te krijgen moet je in veel gevallen een mannelijke én een vrouwelijke struik plaatsen. Daarbij klinkt vaak de waarschuwing om je niet door de benaming op het verkeerde been te laten zetten. In de wereld van de hulst wordt de aanduiding 'queen' nogal eens gebruikt voor een mannelijke plant en 'king' juist voor een vrouwelijke variant. Gelukkig is er dan de variëteit J.C. van Tol die tweeslachtig is en zichzelf van bessen weet te voorzien.

Voor de echte liefhebber van hulst is er te veel om te kiezen. Ik heb nu vier struiken in mijn tuin staan, waarvan er een 'Texels Eindje' heet en waarvan de Latijnse naam ontbreekt. De kweker had de oervorm van Texel meegenomen en bezwoer dat het een gezonde groeier was die overal tegen kon. Hij heeft nog geen ongelijk gekregen, maar de struik is nog slechts in wording. Datzelfde geldt voor de andere struiken en eigenlijk is na drie seizoenen mijn hele tuin nog steeds in wording. De struikenborder is weliswaar praktisch vol, maar het zal nog ettelijke seizoenen duren voordat de diverse heesters echt ogen.
Als de winter daadwerkelijk een vroege lente blijkt te zijn, zal dat helpen voor de groei. Behalve de eerste narcis, had ik ook al de eerste mol in de tuin. Kenners van de natuur zien dat als een teken dat de vorst zal wegblijven. Zoals ik met mijn spitvork niet door de bevroren grond kom, zo bezeert de mol daar ook zijn voorpootjes aan. Wat hij dan wel doet bij vorst, is me onduidelijk. Misschien net als de werkloze tuinder een beetje rondlummelen. Gebrek aan haast past wel bij de natuur.
 
******************************************
Boekhandel van Rossum is gevestigd aan de
Beethovenstraat 32 in Amsterdam.
Ga voor informatie naar www.boekhandelvanrossum.nl
© 2008 Theo Capel
powered by CJ2