archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Flapperende marisken Willem Minderhout

1720BS Anus'Zo was de hand des Heeren tegen die stad met een zeer grote kwelling; want Hij sloeg de lieden dier stad van den kleine tot den grote, en zij hadden spenen in de verborgene plaatsen.' Ik heb mij altijd afgevraagd wat nou die ‘spenen’ zijn waarmee de Heere God de Filistijnen (volgens 1 Samuel 5:9) het leven zuur maakte. Dankzij de medische wetenschap weet ik sinds kort het antwoord.

Onlangs ontving ik met de post zowel een negatieve (voor mij dus positieve) uitslag van de nationale darmkankerzelftest als een cadeautje van mijn dochter: het boek ‘Achterwerk’ van de Vlaamse abdominaal-chirurg Bart van Geluwe. Dankzij dit boek, dat volgens de ondertitel ‘het laatste lichamelijke taboe’ behandelt, weet ik nu dat ik het poepstaaltje dat ik had opgestuurd had onttrokken aan een fraaie drol van het Bristol 4 type. De medische wetenschap blijkt, in navolging van dr. Ken Heaton van de universiteit van Bristol, onze ontlasting – die Van Geluwe consequent met het toch wat besmuikt klinkende begrip ‘stoelgang’ aanduidt – in zeven typen te hebben ingedeeld. Type 1 betreft de keiharde keutels, type 7 is de waterige flats. Type vier is de mooie smeuïge drol, die ‘als een soepele gladde worst of slang’ de anus verlaat.

Van Geluwe biedt een vrij compleet overzicht van de anatomie en fysiologie van het darmkanaal, met een focus op de endeldarm en de anus. Alles wat er mis kan gaan krijgt uitgebreide aandacht, maar gelukkig legt hij ook uit hoe je er zelf voor kunt zorgen om mooie Bristol 4 bolussen te bakken: vezelrijk voedsel en vooral bosbessen.

Ook de mogelijkheden van de achterdeur voor erotisch vermaak komen aan de orde. Dokter heeft daar niets tegen, zolang het maar voorzichtig gebeurt. De Mochica in Peru blijken zich daar, afgaande op de afbeeldingen op hun aardewerk, tweeduizend jaar geleden al aan te hebben overgegeven. Of het rectaal inbrengen van een levende paling, één van de voorbeelden van oneigenlijk gebruik, tot een bevredigend resultaat heeft geleid blijft onduidelijk. Misschien moet daarover aanvullend onderzoek in Volendam worden gedaan. Zouden die wijde broeken daar iets mee te maken kunnen hebben?

Uiteraard besteedt Van Geluwe veel aandacht aan anale ongemakken als fistels en aambeien. Hij beschrijft onder meer de anale ongemakken van Lodewijk XIV, waaraan ik al eerder aandacht besteedde in De Leunstoel.  http://www.deleunstoel.nl/zoeken.php?artikel_id=5109 (Hij rept echter met geen woord over doperwtjes.)

Wat nieuw voor mij was, is dat iedereen aambeien heeft. De aambeien vormen een ingenieuze afsluiter van de anus, zodat er geen lekkage plaatsvindt. Pas als aambeien te groot worden en pijn gaan doen ontstaat er een probleem. Het bloed in de aambei stolt en vormt een klontje. (Trombose.) Dit gaat meestal vanzelf over. De leeggelopen aambei kan dan wel als een huidflapje aan de anus blijven hangen. Van Geluwe noemt dit een ‘flapperende marisk’. Een woord dat ik als scheldwoord van het jaar wil nomineren.
De aambei blijkt een belangrijke rol in de wereldgeschiedenis gespeeld te hebben. Volgens Van Geluwe heeft Napoleon waarschijnlijk de Slag bij Waterloo verloren omdat hij vanwege zijn aambeien wat slecht te paard zat.

Wat ik grappig vind is dat hij schrijft dat Johnny Cash bij het zingen van zijn tophit ‘Ring of fire’ suggereerde dat het lied over aambeien zou gaan. De makers van aambeienzalf ‘Preparation H’ vroegen een jaar na zijn dood in 2003 tevergeefs aan zijn weduwe of ze het lied in een commercial mochten gebruiken. Frank Zappa speelde ‘Ring of Fire’ regelmatig tijdens zijn laatste tournee in 1988, waarbij hij expliciet aan aambeien refereerde. Zanger Ike Willis maakte daarbij (gratis?) reclame voor een andere aambeienzalf: Anusol. 'Oh Annie, oh Annie, oh Anusol.'

En dan natuurlijk God de Heer. Die ‘spenen’ waarmee hij de Filistijnen straften blijken aambeien te zijn geweest. Mocht u dus last hebben van aambeien, vaar dan niet blind op aambeienzalf, maar overdenk uw zonden en kom tot inkeer. Mits u tevens bosbessen gaat eten zal Bristol type 4 uw beloning zijn!

Voor verdere medische en cultuurhistorische informatie over anus en endeldarm raad ik u aan het boek zelf te lezen. Het verhaal van de Zanussimuur (zie afbeelding) zal u vast bevallen.

Van Geluwe, B. (2020). Achter Werk. Borgerhoff & Lamberigts.

------
Het plaatje is van de schrijver


© 2020 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
Flapperende marisken Willem Minderhout
1720BS Anus'Zo was de hand des Heeren tegen die stad met een zeer grote kwelling; want Hij sloeg de lieden dier stad van den kleine tot den grote, en zij hadden spenen in de verborgene plaatsen.' Ik heb mij altijd afgevraagd wat nou die ‘spenen’ zijn waarmee de Heere God de Filistijnen (volgens 1 Samuel 5:9) het leven zuur maakte. Dankzij de medische wetenschap weet ik sinds kort het antwoord.

Onlangs ontving ik met de post zowel een negatieve (voor mij dus positieve) uitslag van de nationale darmkankerzelftest als een cadeautje van mijn dochter: het boek ‘Achterwerk’ van de Vlaamse abdominaal-chirurg Bart van Geluwe. Dankzij dit boek, dat volgens de ondertitel ‘het laatste lichamelijke taboe’ behandelt, weet ik nu dat ik het poepstaaltje dat ik had opgestuurd had onttrokken aan een fraaie drol van het Bristol 4 type. De medische wetenschap blijkt, in navolging van dr. Ken Heaton van de universiteit van Bristol, onze ontlasting – die Van Geluwe consequent met het toch wat besmuikt klinkende begrip ‘stoelgang’ aanduidt – in zeven typen te hebben ingedeeld. Type 1 betreft de keiharde keutels, type 7 is de waterige flats. Type vier is de mooie smeuïge drol, die ‘als een soepele gladde worst of slang’ de anus verlaat.

Van Geluwe biedt een vrij compleet overzicht van de anatomie en fysiologie van het darmkanaal, met een focus op de endeldarm en de anus. Alles wat er mis kan gaan krijgt uitgebreide aandacht, maar gelukkig legt hij ook uit hoe je er zelf voor kunt zorgen om mooie Bristol 4 bolussen te bakken: vezelrijk voedsel en vooral bosbessen.

Ook de mogelijkheden van de achterdeur voor erotisch vermaak komen aan de orde. Dokter heeft daar niets tegen, zolang het maar voorzichtig gebeurt. De Mochica in Peru blijken zich daar, afgaande op de afbeeldingen op hun aardewerk, tweeduizend jaar geleden al aan te hebben overgegeven. Of het rectaal inbrengen van een levende paling, één van de voorbeelden van oneigenlijk gebruik, tot een bevredigend resultaat heeft geleid blijft onduidelijk. Misschien moet daarover aanvullend onderzoek in Volendam worden gedaan. Zouden die wijde broeken daar iets mee te maken kunnen hebben?

Uiteraard besteedt Van Geluwe veel aandacht aan anale ongemakken als fistels en aambeien. Hij beschrijft onder meer de anale ongemakken van Lodewijk XIV, waaraan ik al eerder aandacht besteedde in De Leunstoel.  http://www.deleunstoel.nl/zoeken.php?artikel_id=5109 (Hij rept echter met geen woord over doperwtjes.)

Wat nieuw voor mij was, is dat iedereen aambeien heeft. De aambeien vormen een ingenieuze afsluiter van de anus, zodat er geen lekkage plaatsvindt. Pas als aambeien te groot worden en pijn gaan doen ontstaat er een probleem. Het bloed in de aambei stolt en vormt een klontje. (Trombose.) Dit gaat meestal vanzelf over. De leeggelopen aambei kan dan wel als een huidflapje aan de anus blijven hangen. Van Geluwe noemt dit een ‘flapperende marisk’. Een woord dat ik als scheldwoord van het jaar wil nomineren.
De aambei blijkt een belangrijke rol in de wereldgeschiedenis gespeeld te hebben. Volgens Van Geluwe heeft Napoleon waarschijnlijk de Slag bij Waterloo verloren omdat hij vanwege zijn aambeien wat slecht te paard zat.

Wat ik grappig vind is dat hij schrijft dat Johnny Cash bij het zingen van zijn tophit ‘Ring of fire’ suggereerde dat het lied over aambeien zou gaan. De makers van aambeienzalf ‘Preparation H’ vroegen een jaar na zijn dood in 2003 tevergeefs aan zijn weduwe of ze het lied in een commercial mochten gebruiken. Frank Zappa speelde ‘Ring of Fire’ regelmatig tijdens zijn laatste tournee in 1988, waarbij hij expliciet aan aambeien refereerde. Zanger Ike Willis maakte daarbij (gratis?) reclame voor een andere aambeienzalf: Anusol. 'Oh Annie, oh Annie, oh Anusol.'

En dan natuurlijk God de Heer. Die ‘spenen’ waarmee hij de Filistijnen straften blijken aambeien te zijn geweest. Mocht u dus last hebben van aambeien, vaar dan niet blind op aambeienzalf, maar overdenk uw zonden en kom tot inkeer. Mits u tevens bosbessen gaat eten zal Bristol type 4 uw beloning zijn!

Voor verdere medische en cultuurhistorische informatie over anus en endeldarm raad ik u aan het boek zelf te lezen. Het verhaal van de Zanussimuur (zie afbeelding) zal u vast bevallen.

Van Geluwe, B. (2020). Achter Werk. Borgerhoff & Lamberigts.

------
Het plaatje is van de schrijver
© 2020 Willem Minderhout
powered by CJ2