archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
De eerste automatiek van Den Haag Rob van Olphen

1702BS AutomatiekIn 1946 is mijn vader begonnen met de eerste automatiek in Den Haag. De automatiek had vier rijen met luikjes, een gedeelte om warm te houden en een gedeelte voor koude producten. De buitendeur van de slagerij ging naar binnen open en die van de automatiek naar de straatkant. Na 18 uur werden de vakken gevuld met warme ballen gehakt, stukken gebraden uierboord en aan de koude kant: gekookte varkensstaartjes, stukken zelfgemaakte leverworst en Gelderse rookworst.

Inworp was een kwartje. Er moest vaak geld gewisseld worden. Dan moesten de mensen aanbellen. Wij keken via het spionnetje wie er voor de deur stond. Want we woonden boven de zaak en moesten iedere keer de trap af. Niet alleen om geld te wisselen, maar ook om alles weer bij te vullen en op te warmen. Onze ouders waren soms tot diep in de nacht in de weer. Vooral m’n moeder, die bleef het langst aan het werk. Om 11 uur ‘s-avonds pakte ze gerust de strijkplank nog. Het huishouden (met zes kinderen) ging gewoon door plus die automatiek en de slagerij. Ik heb haar nooit horen klagen en ze heeft de respectabele leeftijd bereikt van 97 jaar.

De meeste automatiekklanten kwamen s ’avonds laat en s ’nachts. Als ze na een bezoek aan de bioscoop of het café flauw waren, dan gingen ze even langs de automaat van slagerij Van Olphen. Het gebeurde regelmatig dat iemand in beschonken toestand moeite had om het kwartje in de gleuf te deponeren, wat dan gepaard ging met trappen of bonken tegen de automatiek. Wij als kinderen, moesten na schooltijd gehakt kneden, ballen draaien en braden. In de winter was dat geen lolletje om van dat ijskoude gehakt een bal te maken.

We hadden een enorme omzet aan gehaktballen, die we vooral aan koffiehuizen en cafés leverden. De bezorging ging allemaal per fiets, in een mandje met een theedoek er overheen. Daardoor hebben wij broers al vroeg heel wat straatwijsheid opgedaan.
Die heb je als middenstander wel nodig. Een mooi voorbeeld daarvan wordt nog wel eens opgehaald in de familiekring en is niet los te zien van die kwartjesautomatiek.
Tijdens een bezoek aan z’n vaste kapper vroeg deze Pa: ‘Henk betaal jij je personeel altijd uit in kwartjes?’ De medewerker in kwestie heeft z’n pensioen niet gehaald bij slagerij van Olphen!

Ben benieuwd of er nog mensen zijn die zich onze kleine automatiek herinneren.  

----------
Het plaatje is van Petra Busstra
Meer informatie op: www.petrabusstra.com

© 2019 Rob van Olphen meer Rob van Olphen - meer "Het leven zelf"
Beschouwingen > Het leven zelf
De eerste automatiek van Den Haag Rob van Olphen
1702BS AutomatiekIn 1946 is mijn vader begonnen met de eerste automatiek in Den Haag. De automatiek had vier rijen met luikjes, een gedeelte om warm te houden en een gedeelte voor koude producten. De buitendeur van de slagerij ging naar binnen open en die van de automatiek naar de straatkant. Na 18 uur werden de vakken gevuld met warme ballen gehakt, stukken gebraden uierboord en aan de koude kant: gekookte varkensstaartjes, stukken zelfgemaakte leverworst en Gelderse rookworst.

Inworp was een kwartje. Er moest vaak geld gewisseld worden. Dan moesten de mensen aanbellen. Wij keken via het spionnetje wie er voor de deur stond. Want we woonden boven de zaak en moesten iedere keer de trap af. Niet alleen om geld te wisselen, maar ook om alles weer bij te vullen en op te warmen. Onze ouders waren soms tot diep in de nacht in de weer. Vooral m’n moeder, die bleef het langst aan het werk. Om 11 uur ‘s-avonds pakte ze gerust de strijkplank nog. Het huishouden (met zes kinderen) ging gewoon door plus die automatiek en de slagerij. Ik heb haar nooit horen klagen en ze heeft de respectabele leeftijd bereikt van 97 jaar.

De meeste automatiekklanten kwamen s ’avonds laat en s ’nachts. Als ze na een bezoek aan de bioscoop of het café flauw waren, dan gingen ze even langs de automaat van slagerij Van Olphen. Het gebeurde regelmatig dat iemand in beschonken toestand moeite had om het kwartje in de gleuf te deponeren, wat dan gepaard ging met trappen of bonken tegen de automatiek. Wij als kinderen, moesten na schooltijd gehakt kneden, ballen draaien en braden. In de winter was dat geen lolletje om van dat ijskoude gehakt een bal te maken.

We hadden een enorme omzet aan gehaktballen, die we vooral aan koffiehuizen en cafés leverden. De bezorging ging allemaal per fiets, in een mandje met een theedoek er overheen. Daardoor hebben wij broers al vroeg heel wat straatwijsheid opgedaan.
Die heb je als middenstander wel nodig. Een mooi voorbeeld daarvan wordt nog wel eens opgehaald in de familiekring en is niet los te zien van die kwartjesautomatiek.
Tijdens een bezoek aan z’n vaste kapper vroeg deze Pa: ‘Henk betaal jij je personeel altijd uit in kwartjes?’ De medewerker in kwestie heeft z’n pensioen niet gehaald bij slagerij van Olphen!

Ben benieuwd of er nog mensen zijn die zich onze kleine automatiek herinneren.  

----------
Het plaatje is van Petra Busstra
Meer informatie op: www.petrabusstra.com
© 2019 Rob van Olphen
powered by CJ2