archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Is dit een rijk gezinsleven? Katharina Kouwenhoven

1009BS Gezinsleven
In de weekendeditie van de NRC wordt het Economiekatern opgeluisterd met de rubriek Spitsuur, waarin 'stellen en singles vertellen hoe zij werk en privé combineren'. Daarin vind je onder andere de verhalen van stellen met jonge kinderen, inclusief hun dagindeling.

Een aantal dingen valt op: de ouders staan doorgaans wezenloos vroeg op – tussen 5.30 en 6.00 uur – terwijl de kinderen pas om 8.30 op school hoeven te zijn. Op de crèche kunnen ze nog later afgeleverd worden. Ze gaan bij gevolg ook idioot vroeg naar bed, voor 11.00 uur 's avonds liggen ze er alweer in. De ouders maken eten klaar, halen en brengen kinderen en werken, ook 's avonds na het eten. De ouders lezen nooit een krant, laat staan een boek, kijken geen TV, gaan niet uit en doen zelden aan sport. Vrienden om mee door te zakken hebben ze niet.

Een ander opmerkelijk feit is dat de ouders alles alleen doen of met betaalde hulp (schoonmaakster, oppas), alsof ze geen familie, vrienden, buren of kennissen hebben. Er komen nooit grootouders over de vloer, of broers en zussen, die misschien toch ook kinderen hebben. Halen en brengen wordt niet gezamenlijk gedaan met buren of andere ouders en ogenschijnlijk hebben de kinderen ook geen vriendjes. Er komt nooit iemand eten om eens een ander gesprek mee te voeren dan met kleine kinderen mogelijk is.

In gezinnen met jonge kinderen leiden de ouders kennelijk een geestelijk en sociaal armoedig leven. Hun wereld is 'klein' geworden, verklaart een van de ouders. Maar dat is dan toch hun eigen keuze. Kinderen worden groot en voor je het weet heb je de belangrijkste momenten in hun leven gemist, omdat je moest werken. Maar werken kun je altijd nog, tot op zeer hoge leeftijd. Eigenlijk is er helemaal geen sprake van het combineren van werk en privé. Het zijn volstrekt gescheiden werelden.

Maar waarom kiezen deze ouders niet voor oplossingen waardoor hun wereld wat groter wordt? Stel je voor dat je vanwege de kinderen tien jaar geen boeken leest! Je hoeft niet alles samen en op hetzelfde moment te doen. Er hoeft er maar één op te staan om de kinderen te doen en er hoeft er 's avonds ook maar één thuis te zijn om op te passen. De meeste opa's en oma's willen best hand- en spandiensten verrichten om de gezinstaken te verlichten en die wonen vast niet allemaal honderden kilometers uit de buurt. En dat geldt ook voor vrienden, kennissen, buren en collega-ouders.

Voor mensen die niet inventief zijn bij het inrichten van hun leefwereld, wordt die wereld kennelijk heel klein. Wat zullen zij daar later spijt van hebben.
 
*********************************
Het plaatje is van Katharina Kouwenhoven


© 2013 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
Is dit een rijk gezinsleven? Katharina Kouwenhoven
1009BS Gezinsleven
In de weekendeditie van de NRC wordt het Economiekatern opgeluisterd met de rubriek Spitsuur, waarin 'stellen en singles vertellen hoe zij werk en privé combineren'. Daarin vind je onder andere de verhalen van stellen met jonge kinderen, inclusief hun dagindeling.

Een aantal dingen valt op: de ouders staan doorgaans wezenloos vroeg op – tussen 5.30 en 6.00 uur – terwijl de kinderen pas om 8.30 op school hoeven te zijn. Op de crèche kunnen ze nog later afgeleverd worden. Ze gaan bij gevolg ook idioot vroeg naar bed, voor 11.00 uur 's avonds liggen ze er alweer in. De ouders maken eten klaar, halen en brengen kinderen en werken, ook 's avonds na het eten. De ouders lezen nooit een krant, laat staan een boek, kijken geen TV, gaan niet uit en doen zelden aan sport. Vrienden om mee door te zakken hebben ze niet.

Een ander opmerkelijk feit is dat de ouders alles alleen doen of met betaalde hulp (schoonmaakster, oppas), alsof ze geen familie, vrienden, buren of kennissen hebben. Er komen nooit grootouders over de vloer, of broers en zussen, die misschien toch ook kinderen hebben. Halen en brengen wordt niet gezamenlijk gedaan met buren of andere ouders en ogenschijnlijk hebben de kinderen ook geen vriendjes. Er komt nooit iemand eten om eens een ander gesprek mee te voeren dan met kleine kinderen mogelijk is.

In gezinnen met jonge kinderen leiden de ouders kennelijk een geestelijk en sociaal armoedig leven. Hun wereld is 'klein' geworden, verklaart een van de ouders. Maar dat is dan toch hun eigen keuze. Kinderen worden groot en voor je het weet heb je de belangrijkste momenten in hun leven gemist, omdat je moest werken. Maar werken kun je altijd nog, tot op zeer hoge leeftijd. Eigenlijk is er helemaal geen sprake van het combineren van werk en privé. Het zijn volstrekt gescheiden werelden.

Maar waarom kiezen deze ouders niet voor oplossingen waardoor hun wereld wat groter wordt? Stel je voor dat je vanwege de kinderen tien jaar geen boeken leest! Je hoeft niet alles samen en op hetzelfde moment te doen. Er hoeft er maar één op te staan om de kinderen te doen en er hoeft er 's avonds ook maar één thuis te zijn om op te passen. De meeste opa's en oma's willen best hand- en spandiensten verrichten om de gezinstaken te verlichten en die wonen vast niet allemaal honderden kilometers uit de buurt. En dat geldt ook voor vrienden, kennissen, buren en collega-ouders.

Voor mensen die niet inventief zijn bij het inrichten van hun leefwereld, wordt die wereld kennelijk heel klein. Wat zullen zij daar later spijt van hebben.
 
*********************************
Het plaatje is van Katharina Kouwenhoven
© 2013 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2