archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Een levend jasje Katharina Kouwenhoven

0515BS Leven
Het schijnt tot de technische mogelijkheden te behoren dat je een kledingstuk, naar eigen ontwerp, laat groeien uit stamcellen van bijvoorbeeld een muis. Je krijgt zo kleding van huid zonder dat je er dieren voor hoeft af te maken. Een muizenbikini of hot pants van giraffe of een topje van adelaar liggen binnen handbereik. Ik bedenk maar wat.

Maar er zitten natuurlijk nog veel meer voordelen aan. Een kledingstuk dat altijd in de groei is, kan met je eigen lichaam meegroeien. Dus ik kan voor mijn kleinzoon een levend truitje aanmaken, dat hem altijd zal passen ook als hij een volwassen man is. De naaimachine wordt geheel overbodig want naadjes uitleggen is niet meer nodig. En mocht iemand onverhoopt 30 kilo afvallen, dan kan hij altijd de nijlpaardenbloes van iemand anders overnemen, want jaar in jaar uit hetzelfde kledingstuk gaat wel een beetje vervelen.

Ik zag het helemaal voor me. Je begon met een mouwtje van gordeldier en liet daar een lijfje van marter aangroeien en dan een stukje oerang oetan, om het geheel af te werken met het zachte vel van molletjes. Of een effen colbertje van woestijnrat met strepen van stokstaartjes. En al die eventuele vleugels die je mee zou kunnen laten groeien! Wat een mogelijkheden. En je kon het allemaal thuis ten uitvoer brengen, dus de gehele textielindustrie werd overbodig. Kleding op maat en geen niemand passende confectie meer.

Er was maar één probleem. Een levend broekpak blijft doorgroeien, ook als bij de mens de groei er al lang uit is en de krimp inzet. En dan is er sprake van een nieuw ethisch dilemma: mag je een levende pyjama om zeep helpen?
Ik moet zeggen, dat ik aan deze klemmende vraag nog niet toe ben. De mogelijkheid van een levend jasje houdt me voorlopig al nachtenlang uit mijn slaap.
 
*****************************
Literair cabaretprogramma bij u thuis?


© 2008 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
Een levend jasje Katharina Kouwenhoven
0515BS Leven
Het schijnt tot de technische mogelijkheden te behoren dat je een kledingstuk, naar eigen ontwerp, laat groeien uit stamcellen van bijvoorbeeld een muis. Je krijgt zo kleding van huid zonder dat je er dieren voor hoeft af te maken. Een muizenbikini of hot pants van giraffe of een topje van adelaar liggen binnen handbereik. Ik bedenk maar wat.

Maar er zitten natuurlijk nog veel meer voordelen aan. Een kledingstuk dat altijd in de groei is, kan met je eigen lichaam meegroeien. Dus ik kan voor mijn kleinzoon een levend truitje aanmaken, dat hem altijd zal passen ook als hij een volwassen man is. De naaimachine wordt geheel overbodig want naadjes uitleggen is niet meer nodig. En mocht iemand onverhoopt 30 kilo afvallen, dan kan hij altijd de nijlpaardenbloes van iemand anders overnemen, want jaar in jaar uit hetzelfde kledingstuk gaat wel een beetje vervelen.

Ik zag het helemaal voor me. Je begon met een mouwtje van gordeldier en liet daar een lijfje van marter aangroeien en dan een stukje oerang oetan, om het geheel af te werken met het zachte vel van molletjes. Of een effen colbertje van woestijnrat met strepen van stokstaartjes. En al die eventuele vleugels die je mee zou kunnen laten groeien! Wat een mogelijkheden. En je kon het allemaal thuis ten uitvoer brengen, dus de gehele textielindustrie werd overbodig. Kleding op maat en geen niemand passende confectie meer.

Er was maar één probleem. Een levend broekpak blijft doorgroeien, ook als bij de mens de groei er al lang uit is en de krimp inzet. En dan is er sprake van een nieuw ethisch dilemma: mag je een levende pyjama om zeep helpen?
Ik moet zeggen, dat ik aan deze klemmende vraag nog niet toe ben. De mogelijkheid van een levend jasje houdt me voorlopig al nachtenlang uit mijn slaap.
 
*****************************
Literair cabaretprogramma bij u thuis?
© 2008 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2