De Leunstoel - internetmagazine voor rustige mensen


		archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Galerie		delen printen terug


	Frida Kahloo	Dik Kruithof
	Op de valreep zijn wij nog naar het Drents Museum geweest voor de tentoonstelling van, maar vooral over, Frida Kahlo. Het Drents museum had een wereldprimeur: voor het eerst kwamen stukken uit de twee belangrijkste Kahlo-collecties samen in één tentoonstelling. Haar schilderijen uit de collectie Dolores Olmado en persoonlijke voorwerpen uit het Museo Frida Kahlo, gevestigd in het Blauwe Huis in Mexico stad, het huis waarin ze geboren werd, waar ze jarenlang woonde met haar man Diego Rivera toen het een centrum was van veel nieuwe ontwikkelingen in Mexico en waar ze op te jonge leeftijd overleed. Ze werd geboren in 1907. Haar vader was een Duitse immigrant die jarenlang als fotograaf werkte. Op haar zesde kreeg ze kinderverlamming waardoor ze een zwak rechterbeen had en haar lichaam was na een ernstig ongeluk op haar achttiende kwetsbaar maar haar geest was sterk, opstandig en revolutionair. Ze kwam op voor het oude Mexicaanse tradities, werd communiste en ontving Trotski toen hij verbannen werd uit Rusland. Ze maakte makkelijk vrienden en vriendinnen die ze vaak levenslang trouw bleef. Ze wordt nu gezien als een symbool voor het feminisme, haar vrijgevochten geest was een voorbeeld voor vrouwen wereldwijd. Ze schilderde haar hele leven maar had aanvankelijk weinig succes. Ze stond als kunstenares lange tijd in de schaduw van haar man, de grootste Mexicaanse kunstenaar van voor de oorlog, beroemd door zijn muurschilderingen. De schilderijen van Frida Kahlo werden pas later gewaardeerd, ze werden in 1939 omarmd door André Breton, de voorman van de surrealistische beweging en Kahlo kreeg succes en waardering voor haar werk op een tentoonstelling in Parijs maar ze was daar niet gelukkig mee. Haar eerste grote tentoonstelling in Mexico was pas in 1953. De tentoonstelling in Assen gaf een goed beeld van haar leven, van alles waar ze zich mee bezig hield en waar ze voor opkwam. Er is veel te zien over haar ziekte en wat ze moest doen om dat te compenseren en over haar kleding die vaak gebaseerd was op traditionele Mexicaanse volkskunst. Van de 25 schilderijen past de helft wel bij het surrealisme, maar dan vaak strikt op haar eigen persoon gericht. Opvallend vond ik vooral de prachtige en liefdevolle portretten die ze maakte van mensen die ze niet echt kende zoals van Eva Frederick, van het Tehuacana-meisje, van Virginia als kind en van een grootmoeder: “Het beste wat ik ooit maakte” zei ze zelf tegen de kleindochter.Ook het portret van haar goede vriend Safa is heel goed. Maar het mooiste dat er hangt vind ik het Portret van Alicia Galant, die een gewone studente was maar geschilderd is in de stijl van de grote Europese schilders die Frida in die tijd bestudeerde. Het meisje staat erop in prachtige kleding met een koninklijke houding. Frida beschouwde dit als haar eerste kunstwerk. Aangrijpend is ook De bus, een schilderij uit 1929 dat gezien kan worden als een terugkijken op het ongeluk waar ze op haar achttiende door gewond werd. Ze zat in een bus die aangereden werd door een tram. Je kunt je voorstellen dat ze hier nog rustig in die bus zit. Frida en Diego hadden een stormachtige relatie. De Franse schrijfster Claire Berest schreef er een poëtisch boek over dat ook in Nederlandse vertaling verscheen. ---------- Dik Kruithof heeft zelf de plaatjes aangeleverd.

meer Dik Kruithof - meer "Galerie" -

Bezigheden > Galerie
Frida Kahloo	Dik Kruithof
Op de valreep zijn wij nog naar het Drents Museum geweest voor de tentoonstelling van, maar vooral over, Frida Kahlo. Het Drents museum had een wereldprimeur: voor het eerst kwamen stukken uit de twee belangrijkste Kahlo-collecties samen in één tentoonstelling. Haar schilderijen uit de collectie Dolores Olmado en persoonlijke voorwerpen uit het Museo Frida Kahlo, gevestigd in het Blauwe Huis in Mexico stad, het huis waarin ze geboren werd, waar ze jarenlang woonde met haar man Diego Rivera toen het een centrum was van veel nieuwe ontwikkelingen in Mexico en waar ze op te jonge leeftijd overleed. Ze werd geboren in 1907. Haar vader was een Duitse immigrant die jarenlang als fotograaf werkte. Op haar zesde kreeg ze kinderverlamming waardoor ze een zwak rechterbeen had en haar lichaam was na een ernstig ongeluk op haar achttiende kwetsbaar maar haar geest was sterk, opstandig en revolutionair. Ze kwam op voor het oude Mexicaanse tradities, werd communiste en ontving Trotski toen hij verbannen werd uit Rusland. Ze maakte makkelijk vrienden en vriendinnen die ze vaak levenslang trouw bleef. Ze wordt nu gezien als een symbool voor het feminisme, haar vrijgevochten geest was een voorbeeld voor vrouwen wereldwijd. Ze schilderde haar hele leven maar had aanvankelijk weinig succes. Ze stond als kunstenares lange tijd in de schaduw van haar man, de grootste Mexicaanse kunstenaar van voor de oorlog, beroemd door zijn muurschilderingen. De schilderijen van Frida Kahlo werden pas later gewaardeerd, ze werden in 1939 omarmd door André Breton, de voorman van de surrealistische beweging en Kahlo kreeg succes en waardering voor haar werk op een tentoonstelling in Parijs maar ze was daar niet gelukkig mee. Haar eerste grote tentoonstelling in Mexico was pas in 1953. De tentoonstelling in Assen gaf een goed beeld van haar leven, van alles waar ze zich mee bezig hield en waar ze voor opkwam. Er is veel te zien over haar ziekte en wat ze moest doen om dat te compenseren en over haar kleding die vaak gebaseerd was op traditionele Mexicaanse volkskunst. Van de 25 schilderijen past de helft wel bij het surrealisme, maar dan vaak strikt op haar eigen persoon gericht. Opvallend vond ik vooral de prachtige en liefdevolle portretten die ze maakte van mensen die ze niet echt kende zoals van Eva Frederick, van het Tehuacana-meisje, van Virginia als kind en van een grootmoeder: “Het beste wat ik ooit maakte” zei ze zelf tegen de kleindochter.Ook het portret van haar goede vriend Safa is heel goed. Maar het mooiste dat er hangt vind ik het Portret van Alicia Galant, die een gewone studente was maar geschilderd is in de stijl van de grote Europese schilders die Frida in die tijd bestudeerde. Het meisje staat erop in prachtige kleding met een koninklijke houding. Frida beschouwde dit als haar eerste kunstwerk. Aangrijpend is ook De bus, een schilderij uit 1929 dat gezien kan worden als een terugkijken op het ongeluk waar ze op haar achttiende door gewond werd. Ze zat in een bus die aangereden werd door een tram. Je kunt je voorstellen dat ze hier nog rustig in die bus zit. Frida en Diego hadden een stormachtige relatie. De Franse schrijfster Claire Berest schreef er een poëtisch boek over dat ook in Nederlandse vertaling verscheen. ---------- Dik Kruithof heeft zelf de plaatjes aangeleverd.
© 2022 Dik Kruithof

	powered by CJ2