archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
Kachel! Nienke Nieuwenhuizen

1809BS KachelNee, ik ben niet dronken: een houtkachel bedoel ik. Ook anno 2021 is in de Algarve een kachel geen alledaagse verwarming. Huizen zijn er niet op ingericht. Zelden wordt er een huis gebouwd met een schoorsteen. Toch kan het hier bitterkoud zijn in de maanden november tot en met februari. Mijn vroegere, oude buurvrouw kleedde zich laag over laag, deed een muts op, legde een ‘plaid’ over haar knieën en zat dan te haken in haar huisje met één meter dikke muren. In het voorjaar moesten die muren met veel bleekmiddel worden ontdaan van schimmel. Ik vroeg een keer of ze mijn elektrische kacheltje wilde lenen. Nee! Voor geen goud! Van een kachel werd je ziek. Misschien had ze gelijk, want ze was met haar manier van leven al drie-en-negentig jaar oud geworden.

De Portugese eigenaar van Bar do Rio heeft zich vorig jaar door een buitenlander laten verleiden een Salamander aan te schaffen. Of hij er echt het nut van ziet is de vraag. Wij buitenlanders zijn blij als de kachel tegen vijven van hout wordt voorzien en begint te snorren. Voor ons kan het niet warm genoeg zijn. Wijntje erbij, genieten maar! De Portugezen hielden zich, met hun biertjes of iets sterkers, op afstand, maar de laatste tijd zie ik ze steeds meer richting kachel komen. Die eigenaar vindt de zwarte Salamander eigenlijk ook helemaal niet mooi. Twee weken terug, toen het net op zijn koudst begon te worden, had hij hem daarom roomwit gespoten. Toen hij hem weer liet branden begon de verf te stomen, te druipen en heftig te stinken. Gelukkig onderkende hij wat wij hem hadden voorspeld en liet hem afkoelen. Een paar dagen later is de verf met veel moeite met een schuurmachine verwijderd. Hij ziet er nu wat gemarmerd uit en brandt gelukkig weer.

Maar nu wordt ons weer een andere loer gedraaid. De volgende week krijgen we hier in Portugal waarschijnlijk een algehele ‘lockdown’. Tot nog toe hadden we daar hier in Guerreiros geen last. Gelukkig is er nog steeds niemand ziek in ons dorp, maar ook hier rukt Corona op. Er zijn al enkele gevallen in Alcoutim en meerdere in Vila Real de Santo Antonio. Het zal dan wel eenzaam worden. Maar ja, ik zal toch boodschappen moeten doen. Dus heb ik in ieder geval een paar prachtige fietstochtjes per week naar Alcoutim of Azinhal en ook heb ik zo mijn loopjes naar de caravan. De weersverwachtingen duiden op veel zon. Het terras van mijn woonhuis ligt op het Zuiden en is windvrij. Bestelauto’s stoppen vlakbij mij op de hoek. De dorpsbewoners moeten langs mijn huis om bij de verschillende venters hun dagelijkse visje, brood en groenten te kopen, of om hun hondje uit te laten. Ook komt er af en toe een ‘pastor’ (herder) met een ‘rabanho de ovelhas’ (kudde schapen) voorbij, dus een praatje zit er iedere dag nog wel in. Je kunt het slechter treffen!

-------
Het plaatje is van Petra Busstra
Meer informatie op: www.petrabusstra.com

© 2021 Nienke Nieuwenhuizen meer Nienke Nieuwenhuizen - meer "Brief uit ..."
Beschouwingen > Brief uit ...
Kachel! Nienke Nieuwenhuizen
1809BS KachelNee, ik ben niet dronken: een houtkachel bedoel ik. Ook anno 2021 is in de Algarve een kachel geen alledaagse verwarming. Huizen zijn er niet op ingericht. Zelden wordt er een huis gebouwd met een schoorsteen. Toch kan het hier bitterkoud zijn in de maanden november tot en met februari. Mijn vroegere, oude buurvrouw kleedde zich laag over laag, deed een muts op, legde een ‘plaid’ over haar knieën en zat dan te haken in haar huisje met één meter dikke muren. In het voorjaar moesten die muren met veel bleekmiddel worden ontdaan van schimmel. Ik vroeg een keer of ze mijn elektrische kacheltje wilde lenen. Nee! Voor geen goud! Van een kachel werd je ziek. Misschien had ze gelijk, want ze was met haar manier van leven al drie-en-negentig jaar oud geworden.

De Portugese eigenaar van Bar do Rio heeft zich vorig jaar door een buitenlander laten verleiden een Salamander aan te schaffen. Of hij er echt het nut van ziet is de vraag. Wij buitenlanders zijn blij als de kachel tegen vijven van hout wordt voorzien en begint te snorren. Voor ons kan het niet warm genoeg zijn. Wijntje erbij, genieten maar! De Portugezen hielden zich, met hun biertjes of iets sterkers, op afstand, maar de laatste tijd zie ik ze steeds meer richting kachel komen. Die eigenaar vindt de zwarte Salamander eigenlijk ook helemaal niet mooi. Twee weken terug, toen het net op zijn koudst begon te worden, had hij hem daarom roomwit gespoten. Toen hij hem weer liet branden begon de verf te stomen, te druipen en heftig te stinken. Gelukkig onderkende hij wat wij hem hadden voorspeld en liet hem afkoelen. Een paar dagen later is de verf met veel moeite met een schuurmachine verwijderd. Hij ziet er nu wat gemarmerd uit en brandt gelukkig weer.

Maar nu wordt ons weer een andere loer gedraaid. De volgende week krijgen we hier in Portugal waarschijnlijk een algehele ‘lockdown’. Tot nog toe hadden we daar hier in Guerreiros geen last. Gelukkig is er nog steeds niemand ziek in ons dorp, maar ook hier rukt Corona op. Er zijn al enkele gevallen in Alcoutim en meerdere in Vila Real de Santo Antonio. Het zal dan wel eenzaam worden. Maar ja, ik zal toch boodschappen moeten doen. Dus heb ik in ieder geval een paar prachtige fietstochtjes per week naar Alcoutim of Azinhal en ook heb ik zo mijn loopjes naar de caravan. De weersverwachtingen duiden op veel zon. Het terras van mijn woonhuis ligt op het Zuiden en is windvrij. Bestelauto’s stoppen vlakbij mij op de hoek. De dorpsbewoners moeten langs mijn huis om bij de verschillende venters hun dagelijkse visje, brood en groenten te kopen, of om hun hondje uit te laten. Ook komt er af en toe een ‘pastor’ (herder) met een ‘rabanho de ovelhas’ (kudde schapen) voorbij, dus een praatje zit er iedere dag nog wel in. Je kunt het slechter treffen!

-------
Het plaatje is van Petra Busstra
Meer informatie op: www.petrabusstra.com
© 2021 Nienke Nieuwenhuizen
powered by CJ2