archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
Monaco 1989 Frits Hoorweg

1315BS Monaco1Op het plein voor het casino van Monaco staat een reusachtig beeld van een kater, één meter hoog en een paar meter lang. Als je op de stoep aan de overkant van het casino staat, kijk je – enigszins gegeneerd – tegen een paar enorme ballen aan. Zo op het eerste gezicht hoort dit monster hier niet thuis, maar blijkbaar heeft Prins Rainier net zo weinig te zeggen over kunst als Minister Brinkman. Het zwarte beeld is een perfecte weergave van een kat, maar lijkt toch in niets op een echt dier, afgezien van wat er tussen zijn achterpoten hangt.

Het rijk van Prins Rainier is een uitbundige en overvolle stad, met hoge flats die tegen de achtergrond van bergen toch klein lijken. Anders dan in de meeste wereldsteden lijkt er geen straatvuil te zijn en hebben ze de armoede heel ver weg gestopt. Af en toe kom je een Noord-Afrikaan tegen die met stoffer en blik (met een verlengstuk, zodat hij niet hoeft te bukken) een stofje weghaalt van een toch al kraakhelder wegdek. De gebouwen worden keurig onderhouden en de jeugd – als die er al is – heeft hier blijkbaar geen aanvechting om de spuitbus te hanteren. In de haven liggen reusachtige jachten, meer duur dan mooi.

Toch moet hier, onzichtbaar, een vuur smeulen. Onder al dat1315BS Monaco2 vernis gaat vast een rauwe werkelijkheid schuil. De keurige dametjes die zich uit hun Rolls-Royce laten helpen door jonge mannen in uniform, moeten immers ergens hun geld vandaan halen. Deze hele ‘charade’ is toch niet anders te begrijpen dan als een ingewikkelde manier om een primitieve behoefte te bevredigen?

De beeldhouwer – ik weet niet hoe hij of zij heet – heeft de essentie van Monaco toch wel goed uitgebeeld, geloof ik: een overdreven voorkeur voor het pompeuze en veel aandacht voor uiterlijkheden … maar ook een brutale sensualiteit. De zeer platte, maar wel treffende Amerikaanse kwalificatie: ‘A lot of pretence, but no balls’, is op deze stad beslist niet van toepassing.

***
Dit was ooit de inleiding op een verslag van een studieconferentie over automatisering, waar ik heen mocht namens het Ministerie van WVC.

***
De tekening bovenaan is gemaakt door Katharina Kouwenhoven.
De foto onder is van Cobi Hoorweg. Helaas zorgt de man links op de voorgrond voor een lelijke vertekening van het perspectief, waardoor de reusachtige kat eruit ziet als een babynijlpaard. Een zoektocht op Internet leerde trouwens dat de kat in kwestie inmiddels plaats heeft moeten maken voor iets anders.
© 2016 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Brief uit ..." -
Beschouwingen > Brief uit ...
Monaco 1989 Frits Hoorweg
1315BS Monaco1Op het plein voor het casino van Monaco staat een reusachtig beeld van een kater, één meter hoog en een paar meter lang. Als je op de stoep aan de overkant van het casino staat, kijk je – enigszins gegeneerd – tegen een paar enorme ballen aan. Zo op het eerste gezicht hoort dit monster hier niet thuis, maar blijkbaar heeft Prins Rainier net zo weinig te zeggen over kunst als Minister Brinkman. Het zwarte beeld is een perfecte weergave van een kat, maar lijkt toch in niets op een echt dier, afgezien van wat er tussen zijn achterpoten hangt.

Het rijk van Prins Rainier is een uitbundige en overvolle stad, met hoge flats die tegen de achtergrond van bergen toch klein lijken. Anders dan in de meeste wereldsteden lijkt er geen straatvuil te zijn en hebben ze de armoede heel ver weg gestopt. Af en toe kom je een Noord-Afrikaan tegen die met stoffer en blik (met een verlengstuk, zodat hij niet hoeft te bukken) een stofje weghaalt van een toch al kraakhelder wegdek. De gebouwen worden keurig onderhouden en de jeugd – als die er al is – heeft hier blijkbaar geen aanvechting om de spuitbus te hanteren. In de haven liggen reusachtige jachten, meer duur dan mooi.

Toch moet hier, onzichtbaar, een vuur smeulen. Onder al dat1315BS Monaco2 vernis gaat vast een rauwe werkelijkheid schuil. De keurige dametjes die zich uit hun Rolls-Royce laten helpen door jonge mannen in uniform, moeten immers ergens hun geld vandaan halen. Deze hele ‘charade’ is toch niet anders te begrijpen dan als een ingewikkelde manier om een primitieve behoefte te bevredigen?

De beeldhouwer – ik weet niet hoe hij of zij heet – heeft de essentie van Monaco toch wel goed uitgebeeld, geloof ik: een overdreven voorkeur voor het pompeuze en veel aandacht voor uiterlijkheden … maar ook een brutale sensualiteit. De zeer platte, maar wel treffende Amerikaanse kwalificatie: ‘A lot of pretence, but no balls’, is op deze stad beslist niet van toepassing.

***
Dit was ooit de inleiding op een verslag van een studieconferentie over automatisering, waar ik heen mocht namens het Ministerie van WVC.

***
De tekening bovenaan is gemaakt door Katharina Kouwenhoven.
De foto onder is van Cobi Hoorweg. Helaas zorgt de man links op de voorgrond voor een lelijke vertekening van het perspectief, waardoor de reusachtige kat eruit ziet als een babynijlpaard. Een zoektocht op Internet leerde trouwens dat de kat in kwestie inmiddels plaats heeft moeten maken voor iets anders.
© 2016 Frits Hoorweg
powered by CJ2