archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Dichten delen printen terug
De zegeningen van de mobiele telefoon Jaap van Lakerveld

Zij zou met vriendinnen de stad weer eens in
En hij vond dat eigenlijk wel een goed plan
Want die vrijheid daar genoot hij wel van
Hij dacht jij vriendinnen; ik ook een vriendin.

Besprenkeld met net iets teveel after shave
Heeft hij zich naar de Wallen begeven
Om daar zich te laven aan het rosse leven
Hij was voor zijn leeftijd behoorlijk op dreef.

Zijn mobieltje zat als altijd in zijn broek
Een wilde beweging en toen ging het aan
Het nummer van thuis stond vanzelf bovenaan
Haar toestel ging over, Ze nam op:’met Anouk.’

Maar hij hoorde niks. In hogere sferen
Dacht hij aan niets dan aan dierlijk genot
Hij voelde zich beest, tegelijk ook een god
En wie denkt er dan aan telefoneren?

Geruis hoorde zij en zuchten en steunen
Eerst dacht ze: ‘Ik zet hem nu maar weer uit.’
Maar er was iets bekends aan dat verre geluid
Ze hoorde nu duidelijk menselijk kreunen.

Ze aarzelde dacht toen: ‘ik hang maar weer op,’
Maar nu hoorde ze stemmen, en een soort kreten
En voordat ze wist wat ze dreigde te weten,
Besefte ze plotseling: ‘Dat is mijn Rob!’


© 2008 Jaap van Lakerveld meer Jaap van Lakerveld - meer "Dichten" -
Bezigheden > Dichten
De zegeningen van de mobiele telefoon Jaap van Lakerveld
Zij zou met vriendinnen de stad weer eens in
En hij vond dat eigenlijk wel een goed plan
Want die vrijheid daar genoot hij wel van
Hij dacht jij vriendinnen; ik ook een vriendin.

Besprenkeld met net iets teveel after shave
Heeft hij zich naar de Wallen begeven
Om daar zich te laven aan het rosse leven
Hij was voor zijn leeftijd behoorlijk op dreef.

Zijn mobieltje zat als altijd in zijn broek
Een wilde beweging en toen ging het aan
Het nummer van thuis stond vanzelf bovenaan
Haar toestel ging over, Ze nam op:’met Anouk.’

Maar hij hoorde niks. In hogere sferen
Dacht hij aan niets dan aan dierlijk genot
Hij voelde zich beest, tegelijk ook een god
En wie denkt er dan aan telefoneren?

Geruis hoorde zij en zuchten en steunen
Eerst dacht ze: ‘Ik zet hem nu maar weer uit.’
Maar er was iets bekends aan dat verre geluid
Ze hoorde nu duidelijk menselijk kreunen.

Ze aarzelde dacht toen: ‘ik hang maar weer op,’
Maar nu hoorde ze stemmen, en een soort kreten
En voordat ze wist wat ze dreigde te weten,
Besefte ze plotseling: ‘Dat is mijn Rob!’
© 2008 Jaap van Lakerveld
powered by CJ2