archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Arme Rex Rob van Olphen

1709BS Rob leeuwWe hadden een grote klant in de Casuaristraat. Zij runde een artiesten-pension: Madam Bohnen. In haar huis en tuin had ze een kleine diergaarde: kippen, duiven, ganzen, parelhoenders, fazanten, tropische vogels, kanaries. Regelmatig belde ze of ik aub één van haar fazanten uit de dakgoot wilde halen, of om bij de buren verdwaalde kippen terug te brengen. De pensiongasten  nge Houtstraat.

Op een dag belde Madam Bohnen of ik haar aub wilde helpen. Ze  had een pensiongast uit Duitsland en die had een act met een leeuwtje. Of ik zo goed wilde zijn om Rex zolang onder te brengen. Geen probleem, ik had ruimte genoeg. Die middag werd het leeuwtje bij mij afgeleverd. De afspraak was dat de persoon die hem afleverde Rex zou verzorgen en het hok schoon zou houden.
Dat ging een paar dagen goed, totdat de eigenaar met Rex aan een hondenriem in de binnenstad ging wandelen. Bij terugkomst liep er een hele meute achter Rex aan. Ik heb hem gelijk gezegd dat hij daarmee moest stoppen. Rex was heel gestresseerd. ‘Dit kan je dat dier niet aan doen, dat is pure dierenmishandeling.’

De volgende dag ging meneer weer met Rex richting binnenstad. Bij terugkomst was ik heel kwaad en heb hem gesommeerd Rex ergens anders onder te brengen. Ik kon dat dierenleed niet meer aanzien. De andere dag is hij kwaad vertrokken, met Rex. Een paar weken later kwam er opeens een politiewagen met zwaailicht voor de zaak, gevolgd door journalisten. Oom agent vroeg aan mij: ‘Kent U deze persoon?’ Natuurlijk, dat is de eigenaar van Rex! 'Zou U ons een groot plezier willen doen en Rex weer onderdak bieden'. ‘Nee sorry, daar begin ik niet meer aan, die vent is een dierenbeul.’

Ik heb ze toen geadviseerd Rex naar dierenpension Koolmoes in de Wesselstraat te brengen. Wat blijkt een paar dagen later? Staat er in de Haagsche Courant: ‘Haagse dame vindt blazende jonge leeuw in garage’! Toen de eigenaresse van een huis aan de Benoordenhoutseweg, na haar vakantie, de deur van haar garage opende werd ze ontvangen door een blazende jonge leeuw. Bleek van schrik en over haar toeren sloeg ze gelijk de deur weer dicht en belde de politie.

De politie, die op haar alarmkreet verscheen, kon ook niet veel doen, maar de oplossing van het raadsel liet niet lang op zich wachten. In de persoon van een Duitse dompteur die langs kwam om Rex te voeren. In een kroeg had hij ‘iemand’ gevonden waar Rex ondergebracht kon worden: in de bewuste garage dus. Die ‘iemand’ had intussen de huur opgezegd en was vertrokken. Toen de eigenaresse de garage wilde inspecteren kwam Rex briesend op haar af.

Iedereen heeft het overleefd. Nou ja, wat er van Rex geworden is weet ik niet.

-------
Het plaatje is van de schrijver zelf.


© 2020 Rob van Olphen meer Rob van Olphen - meer "Ontmoetingen"
Bezigheden > Ontmoetingen
Arme Rex Rob van Olphen
1709BS Rob leeuwWe hadden een grote klant in de Casuaristraat. Zij runde een artiesten-pension: Madam Bohnen. In haar huis en tuin had ze een kleine diergaarde: kippen, duiven, ganzen, parelhoenders, fazanten, tropische vogels, kanaries. Regelmatig belde ze of ik aub één van haar fazanten uit de dakgoot wilde halen, of om bij de buren verdwaalde kippen terug te brengen. De pensiongasten  nge Houtstraat.

Op een dag belde Madam Bohnen of ik haar aub wilde helpen. Ze  had een pensiongast uit Duitsland en die had een act met een leeuwtje. Of ik zo goed wilde zijn om Rex zolang onder te brengen. Geen probleem, ik had ruimte genoeg. Die middag werd het leeuwtje bij mij afgeleverd. De afspraak was dat de persoon die hem afleverde Rex zou verzorgen en het hok schoon zou houden.
Dat ging een paar dagen goed, totdat de eigenaar met Rex aan een hondenriem in de binnenstad ging wandelen. Bij terugkomst liep er een hele meute achter Rex aan. Ik heb hem gelijk gezegd dat hij daarmee moest stoppen. Rex was heel gestresseerd. ‘Dit kan je dat dier niet aan doen, dat is pure dierenmishandeling.’

De volgende dag ging meneer weer met Rex richting binnenstad. Bij terugkomst was ik heel kwaad en heb hem gesommeerd Rex ergens anders onder te brengen. Ik kon dat dierenleed niet meer aanzien. De andere dag is hij kwaad vertrokken, met Rex. Een paar weken later kwam er opeens een politiewagen met zwaailicht voor de zaak, gevolgd door journalisten. Oom agent vroeg aan mij: ‘Kent U deze persoon?’ Natuurlijk, dat is de eigenaar van Rex! 'Zou U ons een groot plezier willen doen en Rex weer onderdak bieden'. ‘Nee sorry, daar begin ik niet meer aan, die vent is een dierenbeul.’

Ik heb ze toen geadviseerd Rex naar dierenpension Koolmoes in de Wesselstraat te brengen. Wat blijkt een paar dagen later? Staat er in de Haagsche Courant: ‘Haagse dame vindt blazende jonge leeuw in garage’! Toen de eigenaresse van een huis aan de Benoordenhoutseweg, na haar vakantie, de deur van haar garage opende werd ze ontvangen door een blazende jonge leeuw. Bleek van schrik en over haar toeren sloeg ze gelijk de deur weer dicht en belde de politie.

De politie, die op haar alarmkreet verscheen, kon ook niet veel doen, maar de oplossing van het raadsel liet niet lang op zich wachten. In de persoon van een Duitse dompteur die langs kwam om Rex te voeren. In een kroeg had hij ‘iemand’ gevonden waar Rex ondergebracht kon worden: in de bewuste garage dus. Die ‘iemand’ had intussen de huur opgezegd en was vertrokken. Toen de eigenaresse de garage wilde inspecteren kwam Rex briesend op haar af.

Iedereen heeft het overleefd. Nou ja, wat er van Rex geworden is weet ik niet.

-------
Het plaatje is van de schrijver zelf.
© 2020 Rob van Olphen
powered by CJ2