archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Achter slot en grendel Reinier van Delden

1705BZ Slotengrendel2De liftdeuren sloten zich.
Ik drukte op twee en hij maakte aanstalten dat ook te doen.
Maar omdat ik eerder was trok hij zijn hand terug.
Er was een kleine spanning merkbaar.
Zowel bij hem als bij mij.
Gedurende de luttele seconden die wij samen deelden, had ik de tijd om hem te observeren.

Hij was een beetje papperig.
Droeg een rugtasje.
En leek in zichzelf gekeerd.
Zijn brillenglazen vertoonden achterstallig onderhoud.
Hij had iets kils over zich.
Een gesprek aanknopen zat er niet in.
Daar was hij het type niet naar.
Nog niet eens een blik gunde hij mij.
Hij keek doelloos naar de cijfers die de volgende etages aangaven.
Van nul naar een en van een naar twee.

Bij het naderen van de tweede etage draaide hij een kwartslag.
Zijn hoofd nu gericht naar de nog dichte deuren.
Onderwijl trok hij zijn afgezakte broek wat omhoog.
Op zijn schouders was wat roos te herkennen.
De deuren opende zich tergend langzaam als altijd.
De hal met de eeuwige chloorlucht en kunstplanten heette ons welkom.
Daar hij op dezelfde galerij woonde als ik, kon ik niet anders dan hem volgen.
Hij had een raar loopje.
Meer sjokken eigenlijk.
Zijn rugtas hing nu half over zijn schouder.
En bij zijn woning aangekomen zocht hij naar zijn sleutels.

Het was de woning die ik wel kende.
En waarvan ik mij afvroeg wie daar in hemelsnaam woonde.
Voor het ene raam hing een laken en bij het andere raam hing niks.
Je kon daar zo naar binnenkijken.
Ik zag een betonnen vloer met een ongeopende verhuisdoos.
Aan het plafond hing een peertje.
En in de hoek stond een bezem.
Bij het hem passeren probeerde ik nog wat.
Iets menselijks.
Een nauwelijks hoorbare groet van mijn kant.
Maar toch een poging.
Hij sloeg er geen acht op.
En verdween achter slot en grendel.

------
Het plaatje is van Freek de Vries Lentsch


© 2019 Reinier van Delden meer Reinier van Delden - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Achter slot en grendel Reinier van Delden
1705BZ Slotengrendel2De liftdeuren sloten zich.
Ik drukte op twee en hij maakte aanstalten dat ook te doen.
Maar omdat ik eerder was trok hij zijn hand terug.
Er was een kleine spanning merkbaar.
Zowel bij hem als bij mij.
Gedurende de luttele seconden die wij samen deelden, had ik de tijd om hem te observeren.

Hij was een beetje papperig.
Droeg een rugtasje.
En leek in zichzelf gekeerd.
Zijn brillenglazen vertoonden achterstallig onderhoud.
Hij had iets kils over zich.
Een gesprek aanknopen zat er niet in.
Daar was hij het type niet naar.
Nog niet eens een blik gunde hij mij.
Hij keek doelloos naar de cijfers die de volgende etages aangaven.
Van nul naar een en van een naar twee.

Bij het naderen van de tweede etage draaide hij een kwartslag.
Zijn hoofd nu gericht naar de nog dichte deuren.
Onderwijl trok hij zijn afgezakte broek wat omhoog.
Op zijn schouders was wat roos te herkennen.
De deuren opende zich tergend langzaam als altijd.
De hal met de eeuwige chloorlucht en kunstplanten heette ons welkom.
Daar hij op dezelfde galerij woonde als ik, kon ik niet anders dan hem volgen.
Hij had een raar loopje.
Meer sjokken eigenlijk.
Zijn rugtas hing nu half over zijn schouder.
En bij zijn woning aangekomen zocht hij naar zijn sleutels.

Het was de woning die ik wel kende.
En waarvan ik mij afvroeg wie daar in hemelsnaam woonde.
Voor het ene raam hing een laken en bij het andere raam hing niks.
Je kon daar zo naar binnenkijken.
Ik zag een betonnen vloer met een ongeopende verhuisdoos.
Aan het plafond hing een peertje.
En in de hoek stond een bezem.
Bij het hem passeren probeerde ik nog wat.
Iets menselijks.
Een nauwelijks hoorbare groet van mijn kant.
Maar toch een poging.
Hij sloeg er geen acht op.
En verdween achter slot en grendel.

------
Het plaatje is van Freek de Vries Lentsch
© 2019 Reinier van Delden
powered by CJ2