archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Het voorspel Reinier van Delden

1513BZ VoorspelZe stak schuin de straat over.
Zo’n beetje de mooiste vrouw hier uit de omgeving.
Ik had haar natuurlijk allang gezien.
Maar het moment was nog niet daar.
Het moment om haar te groeten.
Ik was ook niet echt gefocust.
Ik weet niet waar ik met mijn gedachten was.
Volgens mij kwam ik aanfietsen.
Maar kan ook zijn dat ik liep.
En zij stak over.

Ik herkende haar direct.
Afijn, dat is ook niet zo vreemd.
Als je haar eenmaal gezien hebt..
Nou, je weet wat ik bedoel.
Die vergeet je nooit meer.
Van je leven niet.
Het was allemaal in de gauwigheid.
In een split second.
Dat je dan moet afwegen wanneer je groet.
Te snel zwaaien heeft iets opdringerigs.
Te laat zou wel eens ongeïnteresseerd over kunnen komen.
En ze moest eens weten.

Ik deed wat ik moest doen.
Precies op het juiste moment.
Ik knikte.
Ik lachte.
En zij deed zo ongeveer hetzelfde.
Alleen haar stem sloeg over.
Bij het hoi zeggen.
Waardoor ik in de lach schoot.
Ongezien natuurlijk.
Maar ik dacht wel, het is begonnen.
Het voorspel.

----------
Het plaatje is van Alex Verduijn den Boer
http://www.verduijndenboer.nl/

© 2018 Reinier van Delden meer Reinier van Delden - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Het voorspel Reinier van Delden
1513BZ VoorspelZe stak schuin de straat over.
Zo’n beetje de mooiste vrouw hier uit de omgeving.
Ik had haar natuurlijk allang gezien.
Maar het moment was nog niet daar.
Het moment om haar te groeten.
Ik was ook niet echt gefocust.
Ik weet niet waar ik met mijn gedachten was.
Volgens mij kwam ik aanfietsen.
Maar kan ook zijn dat ik liep.
En zij stak over.

Ik herkende haar direct.
Afijn, dat is ook niet zo vreemd.
Als je haar eenmaal gezien hebt..
Nou, je weet wat ik bedoel.
Die vergeet je nooit meer.
Van je leven niet.
Het was allemaal in de gauwigheid.
In een split second.
Dat je dan moet afwegen wanneer je groet.
Te snel zwaaien heeft iets opdringerigs.
Te laat zou wel eens ongeïnteresseerd over kunnen komen.
En ze moest eens weten.

Ik deed wat ik moest doen.
Precies op het juiste moment.
Ik knikte.
Ik lachte.
En zij deed zo ongeveer hetzelfde.
Alleen haar stem sloeg over.
Bij het hoi zeggen.
Waardoor ik in de lach schoot.
Ongezien natuurlijk.
Maar ik dacht wel, het is begonnen.
Het voorspel.

----------
Het plaatje is van Alex Verduijn den Boer
http://www.verduijndenboer.nl/
© 2018 Reinier van Delden
powered by CJ2