 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Bezigheden > Ontmoetingen | ||||
| Wie is Nathalie? | Claude Aendenboom | |||
 Mijn nichtje Nathalie was reeds op haar zestiende zwanger. Haar vader, oom Robert, was in alle staten toen ze hem dat bekende, niet in het minst omdat Nathalies vriend Mike in zijn ogen een verre van ideale schoonzoon zou worden. Mike was werkloos en verslaafd aan alles wat een mens in een gelukzalige roes kan brengen. Mijn naïeve nichtje deed stapelverliefd met hem mee.Vanwege de vele ruzies en spanningen in het ouderlijk huis vluchtte Nathalie samen met haar geliefde naar een sociale woning, ver weg van haar overbezorgde ouders. De hele familie moest machteloos toekijken hoe Nathalie na haar bevalling zowel fysisch als psychisch aftakelde. Ondanks alle misère die het jonge koppel moest doorstaan, vonden ze allebei werk, laaggeschoold weliswaar, maar beter dàt dan in een moeras van nihilisme te verzuipen. Toch kenden ze ook een sprankeltje geluk: ze kregen later nog twee flinke mooie kinderen. Maar begin 2014 verraste Nathalies oudste dochter haar met een kleinkind. Oom Robert werd zodoende overgrootvader, het was de druppel die de emmer deed overlopen. Hij overleed enkele maanden later. Nathalie zakte nog dieper weg en kreeg bovendien het slechte nieuws te horen dat haar kinderen door de sociale dienst in een pleeggezin zouden worden geplaatst. Die sombere avond rinkelde bij haar moeder Irene de telefoon: ‘Weet je het al van Nathalie?’ klonk een stem. In een reflex reageerde Irene: ‘Wie is Nathalie?’. En zo schoot ik vannacht wakker! Het was slechts een nachtmerrie: haar moeder zou nooit zoiets lelijks over haar lippen kunnen krijgen! ------- Het plaatje is van Han Busstra |
||||
| © 2018 Claude Aendenboom | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||