archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Martientje verdient zoveel! Claude Aendenboom

1008BZ Martientje
Tante Martine heeft het verder geschopt dan al haar broers en zussen tezamen. Ze studeerde af als directiesecretaresse en verleidde kort daarna haar baas Pierre voor wiens bedrijf ze werkte. Pierre stamde af van een welstellende Gentse familie maar gedroeg zich mettertijd nogal tiranniek tegenover Martine. En dat beterde niet met het ouder worden. Of zoals Jacques Brel ooit zong voor al wie het horen wilde: Les bourgeois c'est comme les cochons, plus que ça devient vieux...

Zodoende trouwden zij in Las Vegas met veel glamour en glitter. De eerste 20 jaar van hun huwelijk bleef hun deur echter gesloten voor de ‘sociaal zwakken' van onze familie. Op begrafenissen negeerden tante Martine en Pierre ons dus compleet.

Het duurde dan ook tot in 1995 vooraleer we een Kerstkaartje ontvingen van Pierres hoogmoedige familie. In hun ogen stonden we nu immers iets hoger op de sociale ladder dan vroeger: mijn broer Tom was afgestudeerd als ingenieur en ging trouwen met Leonida, een voormalige tolk van Clinton.
Maar eigenlijk kon het ons geen moer schelen wat die familie van ons dacht. Dus gingen wij ook niet in op hun uitnodiging om bij hen kreeft te komen eten op hun luxe-yacht.

Maar toen Martine ons op een zomeravond in tranen telefoneerde omdat
Pierre zonet door een hartaanval was overleden, bleef mijn moeder eerder koel en dacht in stilte: Martientje, dit heb je wel een heel klein beetje...verdiend!

Achteraf hoorden we dat Pierre een mooie dood gestorven was, namelijk op een feestje met een glaasje champagne in de hand. Hedonist tot in de kist? Martine die een eenzame weduwe was geworden zocht nu meer en meer contact met haar familie. Ze belde en mailde ons regelmatiger. Na een lange rouwperiode lachtte het levensgeluk haar weer toe. Ze ontmoette Hans, een eenvoudige maar lieve man. Tante Martine stapte dus opnieuw in het huwelijksbootje. En ze leefden nog lang en gelukkig ...

Tot het noodlot na tien jaar huwelijk alweer toesloeg: er werd een kwaadaardige longkanker bij Hans vastgesteld. Hij stierf enkele maanden later.

Mijn moeder dacht wederom in stilte: Martientje, Martientje, dit heb je echt niet...verdiend!
 
*************************
De tekening is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl


© 2013 Claude Aendenboom meer Claude Aendenboom - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Martientje verdient zoveel! Claude Aendenboom
1008BZ Martientje
Tante Martine heeft het verder geschopt dan al haar broers en zussen tezamen. Ze studeerde af als directiesecretaresse en verleidde kort daarna haar baas Pierre voor wiens bedrijf ze werkte. Pierre stamde af van een welstellende Gentse familie maar gedroeg zich mettertijd nogal tiranniek tegenover Martine. En dat beterde niet met het ouder worden. Of zoals Jacques Brel ooit zong voor al wie het horen wilde: Les bourgeois c'est comme les cochons, plus que ça devient vieux...

Zodoende trouwden zij in Las Vegas met veel glamour en glitter. De eerste 20 jaar van hun huwelijk bleef hun deur echter gesloten voor de ‘sociaal zwakken' van onze familie. Op begrafenissen negeerden tante Martine en Pierre ons dus compleet.

Het duurde dan ook tot in 1995 vooraleer we een Kerstkaartje ontvingen van Pierres hoogmoedige familie. In hun ogen stonden we nu immers iets hoger op de sociale ladder dan vroeger: mijn broer Tom was afgestudeerd als ingenieur en ging trouwen met Leonida, een voormalige tolk van Clinton.
Maar eigenlijk kon het ons geen moer schelen wat die familie van ons dacht. Dus gingen wij ook niet in op hun uitnodiging om bij hen kreeft te komen eten op hun luxe-yacht.

Maar toen Martine ons op een zomeravond in tranen telefoneerde omdat
Pierre zonet door een hartaanval was overleden, bleef mijn moeder eerder koel en dacht in stilte: Martientje, dit heb je wel een heel klein beetje...verdiend!

Achteraf hoorden we dat Pierre een mooie dood gestorven was, namelijk op een feestje met een glaasje champagne in de hand. Hedonist tot in de kist? Martine die een eenzame weduwe was geworden zocht nu meer en meer contact met haar familie. Ze belde en mailde ons regelmatiger. Na een lange rouwperiode lachtte het levensgeluk haar weer toe. Ze ontmoette Hans, een eenvoudige maar lieve man. Tante Martine stapte dus opnieuw in het huwelijksbootje. En ze leefden nog lang en gelukkig ...

Tot het noodlot na tien jaar huwelijk alweer toesloeg: er werd een kwaadaardige longkanker bij Hans vastgesteld. Hij stierf enkele maanden later.

Mijn moeder dacht wederom in stilte: Martientje, Martientje, dit heb je echt niet...verdiend!
 
*************************
De tekening is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl
© 2013 Claude Aendenboom
powered by CJ2