archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Whisky, sigaren en ouwehoeren Joop Quint

0610BZ Whiskey
Ik ben lid van een seniorenclub. De club heeft drie leden. Martin (84), Joop (78) en ik. Ik heet ook Joop en ik ben 67. Ik ben heel trots dat ik ondanks mijn leeftijd ben toegelaten tot de club. We komen ongeveer eens in de twee weken bij elkaar. Dan drinken we meestal whisky, we roken sigaren en we ouwehoeren. Ik kan aardig meedoen, maar in het ouwehoeren ben ik minder goed. Tenslotte hebben Martin en Joop meer om over te ouwehoeren.
Martin is de enige bejaarde die ik ken met ADHD. Hij is behoorlijk druk en houdt bijna niet op met praten. Hij kan heel lange verhalen vertellen, soms met allerlei zijpaden, maar hij raakt nooit de draad kwijt. Joop is iets stiller. Dat komt vooral doordat hij geen stembanden meer heeft en doordat er een gaatje in zijn luchtpijp zit. Hij kan daar sigarenrook uit laten komen.

We wonen alle drie in Amsterdam. Martin en Joop kennen elkaar al meer dan dertig jaar.
Ik heb Martin een jaar of zes geleden leren kennen op Texel. Daar is hij onze achterbuurman op de camping. We dronken whisky en we rookten sigaren. En .... we keken samen met Bernadette naar het voetballen op de tv. Mijn Bernadette kan niet kapot bij Martin. Er is geen vrouw die zoveel van voetbal afweet en er is niemand die zulke lekkere spruitjes kookt.
Ik had wel over Joop gehoord. Martin vertelt alles over zijn vrienden aan zijn vrienden. Dus Joop had ook over mij gehoord. En we hadden elkaar wel eens ontmoet. Maar het echte contact, de seniorenclub, is ontstaan aan het ziekbed van Martin.

Martin was aangereden en hij had ongeveer alles gebroken dat je kan breken. Joop en ik zijn elkaar kennelijk misgelopen in het AMC, maar we troffen elkaar in het verpleeghuis, waar Martin na tal van operaties terecht was gekomen.
Daar zaten Joop en ik, elk aan een kant van het bed. We namen altijd een cadeautje mee.
Joop meestal drank, maar ook wel eens een doos chocolaatjes die hij van zijn vrouw had meekregen. Ik had nogal eens een makreel bij me. Martin houdt van vis. En tussen ons in lag Martin in bed. Met allemaal kranten om zich heen en alsmaar aan het ouwehoeren. En dan dronken we wijn of whisky. Dat hing af van wat Martin van zijn bezoek cadeau had gekregen.
En dan zaten Joop en ik naar Martin te kijken. Want Martin zag er bijzonder uit. Dat kwam doordat zijn wervels recht gezet moesten worden. Over zijn hoofd liep een stalen band (een halve cirkel) die opzij met pinnen vast zat in zijn schedel. Om zijn nek zat ook zo’n stalen band. De stalen banden zaten met een staaf aan elkaar. Een vriend heeft hem wel gevraagd: ‘Hé, Martin, wat doe je met die schroothoop op je kop?’

Het verpleeghuis was in Zuidoost. (De Bijlmer). Joop woont in Slotermeer. Hij had ongeveer anderhalf uur nodig om er met openbaar vervoer te komen. Voor mij was het drie kwartier.
Het grootste deel van het personeel bestond uit hele vriendelijke Surinaamse dames. Er liepen poezen over de gangen. Er waren twee grote hokken met konijnen. Een keer per week was er in de grote zaal een optreden. Meestal van een vrolijke man van middelbare leeftijd met een accordeon, die Amsterdamse liedjes zong.
Martin had verschrikkelijk in de kreukels gelegen. Het was echt een soort ‘wederopstanding’, toen hij na ongeveer zes maanden naar huis mocht. Dat hebben we uiteraard gevierd. Tussen wel tien bloemstukken en nog veel meer kaarten. Nu, een maand later, staan die bloemstukken er nog. Martin kan geen afscheid van ze nemen.

De seniorenclub is nog jong. Wellicht is het te vroeg om te evalueren. Toch is er wel een aantal patronen duidelijk. Basis is de gemeenschappelijke belangstelling voor whisky, sigaren en vrouwen. (Daar heb ik het nog niet over gehad.) Daarnaast is er de gemeenschappelijke achtergrond: de detailhandel. Martin heeft jarenlang in Amsterdam-Oost een winkel gehad in bladen en snoep. Joop had op de Haarlemmerdijk een fotozaak. Portretten, reportages en fototoestellen. Die zaak heeft hij doorgegeven aan zijn zoons. En ik heb altijd een winkeltje in adviezen gehad. Voldoende stof om nog heel lang te ouwehoeren.
 
***************************************************
De Leunstoel zoekt twee mensen die het leuk vinden om te tekenen
en die bereid zijn om 2 à 3 illustraties per aflevering te maken.
Neem contact met ons op via www.deleunstoel.nl/nieuwsbrief.php


© 2009 Joop Quint meer Joop Quint - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Whisky, sigaren en ouwehoeren Joop Quint
0610BZ Whiskey
Ik ben lid van een seniorenclub. De club heeft drie leden. Martin (84), Joop (78) en ik. Ik heet ook Joop en ik ben 67. Ik ben heel trots dat ik ondanks mijn leeftijd ben toegelaten tot de club. We komen ongeveer eens in de twee weken bij elkaar. Dan drinken we meestal whisky, we roken sigaren en we ouwehoeren. Ik kan aardig meedoen, maar in het ouwehoeren ben ik minder goed. Tenslotte hebben Martin en Joop meer om over te ouwehoeren.
Martin is de enige bejaarde die ik ken met ADHD. Hij is behoorlijk druk en houdt bijna niet op met praten. Hij kan heel lange verhalen vertellen, soms met allerlei zijpaden, maar hij raakt nooit de draad kwijt. Joop is iets stiller. Dat komt vooral doordat hij geen stembanden meer heeft en doordat er een gaatje in zijn luchtpijp zit. Hij kan daar sigarenrook uit laten komen.

We wonen alle drie in Amsterdam. Martin en Joop kennen elkaar al meer dan dertig jaar.
Ik heb Martin een jaar of zes geleden leren kennen op Texel. Daar is hij onze achterbuurman op de camping. We dronken whisky en we rookten sigaren. En .... we keken samen met Bernadette naar het voetballen op de tv. Mijn Bernadette kan niet kapot bij Martin. Er is geen vrouw die zoveel van voetbal afweet en er is niemand die zulke lekkere spruitjes kookt.
Ik had wel over Joop gehoord. Martin vertelt alles over zijn vrienden aan zijn vrienden. Dus Joop had ook over mij gehoord. En we hadden elkaar wel eens ontmoet. Maar het echte contact, de seniorenclub, is ontstaan aan het ziekbed van Martin.

Martin was aangereden en hij had ongeveer alles gebroken dat je kan breken. Joop en ik zijn elkaar kennelijk misgelopen in het AMC, maar we troffen elkaar in het verpleeghuis, waar Martin na tal van operaties terecht was gekomen.
Daar zaten Joop en ik, elk aan een kant van het bed. We namen altijd een cadeautje mee.
Joop meestal drank, maar ook wel eens een doos chocolaatjes die hij van zijn vrouw had meekregen. Ik had nogal eens een makreel bij me. Martin houdt van vis. En tussen ons in lag Martin in bed. Met allemaal kranten om zich heen en alsmaar aan het ouwehoeren. En dan dronken we wijn of whisky. Dat hing af van wat Martin van zijn bezoek cadeau had gekregen.
En dan zaten Joop en ik naar Martin te kijken. Want Martin zag er bijzonder uit. Dat kwam doordat zijn wervels recht gezet moesten worden. Over zijn hoofd liep een stalen band (een halve cirkel) die opzij met pinnen vast zat in zijn schedel. Om zijn nek zat ook zo’n stalen band. De stalen banden zaten met een staaf aan elkaar. Een vriend heeft hem wel gevraagd: ‘Hé, Martin, wat doe je met die schroothoop op je kop?’

Het verpleeghuis was in Zuidoost. (De Bijlmer). Joop woont in Slotermeer. Hij had ongeveer anderhalf uur nodig om er met openbaar vervoer te komen. Voor mij was het drie kwartier.
Het grootste deel van het personeel bestond uit hele vriendelijke Surinaamse dames. Er liepen poezen over de gangen. Er waren twee grote hokken met konijnen. Een keer per week was er in de grote zaal een optreden. Meestal van een vrolijke man van middelbare leeftijd met een accordeon, die Amsterdamse liedjes zong.
Martin had verschrikkelijk in de kreukels gelegen. Het was echt een soort ‘wederopstanding’, toen hij na ongeveer zes maanden naar huis mocht. Dat hebben we uiteraard gevierd. Tussen wel tien bloemstukken en nog veel meer kaarten. Nu, een maand later, staan die bloemstukken er nog. Martin kan geen afscheid van ze nemen.

De seniorenclub is nog jong. Wellicht is het te vroeg om te evalueren. Toch is er wel een aantal patronen duidelijk. Basis is de gemeenschappelijke belangstelling voor whisky, sigaren en vrouwen. (Daar heb ik het nog niet over gehad.) Daarnaast is er de gemeenschappelijke achtergrond: de detailhandel. Martin heeft jarenlang in Amsterdam-Oost een winkel gehad in bladen en snoep. Joop had op de Haarlemmerdijk een fotozaak. Portretten, reportages en fototoestellen. Die zaak heeft hij doorgegeven aan zijn zoons. En ik heb altijd een winkeltje in adviezen gehad. Voldoende stof om nog heel lang te ouwehoeren.
 
***************************************************
De Leunstoel zoekt twee mensen die het leuk vinden om te tekenen
en die bereid zijn om 2 à 3 illustraties per aflevering te maken.
Neem contact met ons op via www.deleunstoel.nl/nieuwsbrief.php
© 2009 Joop Quint
powered by CJ2