archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Bij ons in de straat delen printen terug
Niet denken, maar voelen Marcel Duyvestijn

0306 BS STraat
Ons mannetje is 5 kilo en 57 centimeter. Maar als we met de auto ergens heen gaan, zit de hele auto vol met spullen van hem.

Een wandelwagen.
Een reiswieg.
Een maxi cosi
Een luiertas.

De eerste keer dat ik de auto stond in te pakken, kwam de buurman naast me staan. ‘ Het wordt alleen maar erger,’ gaf hij als antwoord op mijn radeloze blik. De wagen zat al vol, maar de baby moest er nog in. ‘ En de moeder moet ook nog mee.’

Ach, kleine ongemakken.

Ik kom niet meer aan werken toe. Ooms en tantes die vier uur op kraamvisite komen (‘ Zo gezellig.’) Mijn favoriete hobby, slapen, kan ik de eerste twintig jaar op mijn buik schrijven. Wachtlijsten tot 2010 voor kinderdagverblijven en scholen.

Maar als dat mannetje naar me kijkt, zijn alle ongemakken als sneeuw voor de zon verdwenen. Die zoekende ogen. Die kleine glimlach als hij wacht op zijn flesje. Dat plassen als ik net zijn luier verschoon.

Ik heb de afgelopen weken ook meer gehuild dan ik ooit gedaan heb. Van puur geluk. Als hij onverwacht een geluidje maakt. Lucas zelf huilt ook bij het minste geringste. Dat is zo aandoenlijk. Zo mooi is dat, die kleine pruillip. Die wanhopige oogjes. Dat zoeken naar de juiste octaven en toonhoogten. Vervolgens ziet Marieke dat ik huil en dan moet zij ook huilen.

God, wat een weeïgheid.
Weldadige weeïgheid.

Laatst zat ik midden in de nacht op de bank om Lucas te voeden. Het was zaterdagnacht en aan de overkant liep een jongen te zwalken. Hij had duidelijk een leuke avond gehad. Dat beeld deed mij terugdenken aan mijn wilde nachten met drank, dans en vrouwen. Thuiskomen als de eerste tram al door de straten piept. Wakker worden naast een vrouw wier naam je kwijt bent. Het harde bonzen van een beschonken hoofd aan de ontbijttafel. Het is allemaal voorbij. En toen vroeg ik aan mezelf of ik dat erg vond. Nee!

Weldadige weeïgheid.
 
 
**************************************************
De Leunstoel is gebouwd door Peppered. Ga voor informatie over
dat bureau naar www.peppered.nl .


© 2006 Marcel Duyvestijn meer Marcel Duyvestijn - meer "Bij ons in de straat" -
Beschouwingen > Bij ons in de straat
Niet denken, maar voelen Marcel Duyvestijn
0306 BS STraat
Ons mannetje is 5 kilo en 57 centimeter. Maar als we met de auto ergens heen gaan, zit de hele auto vol met spullen van hem.

Een wandelwagen.
Een reiswieg.
Een maxi cosi
Een luiertas.

De eerste keer dat ik de auto stond in te pakken, kwam de buurman naast me staan. ‘ Het wordt alleen maar erger,’ gaf hij als antwoord op mijn radeloze blik. De wagen zat al vol, maar de baby moest er nog in. ‘ En de moeder moet ook nog mee.’

Ach, kleine ongemakken.

Ik kom niet meer aan werken toe. Ooms en tantes die vier uur op kraamvisite komen (‘ Zo gezellig.’) Mijn favoriete hobby, slapen, kan ik de eerste twintig jaar op mijn buik schrijven. Wachtlijsten tot 2010 voor kinderdagverblijven en scholen.

Maar als dat mannetje naar me kijkt, zijn alle ongemakken als sneeuw voor de zon verdwenen. Die zoekende ogen. Die kleine glimlach als hij wacht op zijn flesje. Dat plassen als ik net zijn luier verschoon.

Ik heb de afgelopen weken ook meer gehuild dan ik ooit gedaan heb. Van puur geluk. Als hij onverwacht een geluidje maakt. Lucas zelf huilt ook bij het minste geringste. Dat is zo aandoenlijk. Zo mooi is dat, die kleine pruillip. Die wanhopige oogjes. Dat zoeken naar de juiste octaven en toonhoogten. Vervolgens ziet Marieke dat ik huil en dan moet zij ook huilen.

God, wat een weeïgheid.
Weldadige weeïgheid.

Laatst zat ik midden in de nacht op de bank om Lucas te voeden. Het was zaterdagnacht en aan de overkant liep een jongen te zwalken. Hij had duidelijk een leuke avond gehad. Dat beeld deed mij terugdenken aan mijn wilde nachten met drank, dans en vrouwen. Thuiskomen als de eerste tram al door de straten piept. Wakker worden naast een vrouw wier naam je kwijt bent. Het harde bonzen van een beschonken hoofd aan de ontbijttafel. Het is allemaal voorbij. En toen vroeg ik aan mezelf of ik dat erg vond. Nee!

Weldadige weeïgheid.
 
 
**************************************************
De Leunstoel is gebouwd door Peppered. Ga voor informatie over
dat bureau naar www.peppered.nl .
© 2006 Marcel Duyvestijn
powered by CJ2