archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > De verbazing delen printen terug
Vuilbekkerij als meningsuiting De dienstdoende redacteuren

1315BS GrunbergBeste Henk,

Als je het over ‘de toon van het debat’ hebt, word je al snel weggezet als ‘wegkijker’ of zoiets. Mij bevreemdt het echter dat de discussie over het recht op vrije meningsuiting wordt verengd tot zaken als het recht om de president van Turkije te beschuldigen van vleselijke gemeenschap met een evenhoevig zoogdier. (Van het vrouwelijk geslacht, dat dan weer wel.) Volgens mij is er genoeg op de heer Erdogan aan te merken zonder deze onbewijsbare en tamelijk onwaarschijnlijke veronderstelling te poneren. Vroeger kon je veroordeeld worden als je ‘Johnson moordenaar’ scandeerde, terwijl daar toch voldoende bewijs voor was aan te dragen.

Tamelijk origineel is ‘opiniemaker’ Annabel Nanninga, die de Nederlandse taal verrijkte met begrippen als ‘de dobberneger’, waarmee ze vluchtelingen die per rubberboot Europa trachten te bereiken beschrijft. In een interview met de Volkskrant, waar ze wordt geafficheerd als ‘vrijheidsfundamentalist’ poneert ze de mening dat we 'lijden aan de heiligverklaring van het slachtoffer'. De term ‘klaagneger’ voor mensen die zich gediscrimineerd voelen zou niet zo negatief moeten worden opgevat, maar als aansporing om niet bij de pakken neer te zitten.

Arnon Grunberg reageerde met een voetnoot waarin hij het infantiele schelden van Nanninga c.s. met behulp van DSM 5, een classificatiesysteem voor psychiatrische aandoeningen, diagnosticeerde als een ‘periodieke explosieve stoornis’.

Dit leek me wel een adequate reactie. Hopelijk zou deze diagnose leiden tot enige zelfreflectie en wellicht zelfs enige therapeutische uitwerking hebben op Nanninga en haar vrienden en vriendinnen. Op de sociale media bleek niet iedereen die mening te delen. De negatieve ontvangst van Grunbergs voetnoot bleek zich niet tot de vrienden van de Nanninga’s te beperken. Ik haal er een paar van de twitters.

Sommigen beschuldigden Grunberg van ongeoorloofde medische handelingen. Psychiater Esther van Fenema: ‘Publiekelijk diagnosticeren zonder onderzoek is no go, zelfs voor ervaren schrijvers.’

Anderen vonden dat het wegzetten van Nanninga als een gekkie het racistische klimaat in Nederland buiten schot laat. Schrijver Abdelkader Benali: ‘Racistische reflex terugbrengen tot egoïstisch gescheld, op afstand diagnose stellen en zelf ook terugschelden, ik weet het niet Grunberg.’ Grunbergs diagnose wordt door Abdelkader blijkbaar gezien als een ‘geitenneuker voor gevorderden’.

Racistische taal classificeren als een psychische stoornis zou het racisme in Nederland reduceren tot een individueel, in plaats van een maatschappelijk probleem. Sommigen, ik kan het zo snel niet terugvinden, legden zelfs een parallel met de neiging om Breivik als een ‘eenzame gek’ te karakteriseren, omdat het te pijnlijk zou zijn om hem te zien als een ‘terrorist met een achterban'.

Ook jij schreef op Facebook: ‘Eerst dacht ik, dat ik het een keertje eens was met Grunberg. Maar ik heb toch een beetje een probleem met het medicaliseren van het probleem. Dan zou mevrouw Nanninga wellicht ontoerekeningsvatbaar zijn en dan komt ze wat mij betreft toch iets te gemakkelijk weg met al die ... ehm .. teksten.’

Wat dan wel, Henk? Gewoon negeren, zoals ik gewoonlijk pleeg te doen? Of, om even in de sfeer van een verwante discussie te treden, luidkeels ‘makkers, staakt uw wild geraas’  gaan zingen?
-------

Beste Willem

Niets helpt natuurlijk. Het is een hersenschim om te menen dat mevrouw Nanninga en al die enthousiaste twitteraars met een vergelijkbare woordenschat zich ooit verbaal zullen gaan gedragen zoals hun moeders ze hadden moeten opvoeden. Een voetnoot van Arnon Grunberg in een medische rol, waartoe hij niet bevoegd is, al helemaal niet. Het heeft ook niet zoveel zin om tegen die lieden te zeggen dat ze hun ‘wild geraas’ moeten staken. Doen ze toch niet.

Negeren deed ik – net als jij – gewoonlijk ook. Als je met vrienden, familie en kennissen over dit soort zaken praat hoor je altijd dingen als: ‘Néé, bemoei je niet met discussies op social media, want je krijgt de meest vreselijke dingen over je heen’ en bijvoorbeeld ook: ‘Standpunt.nl daar moet je nóóit naar luisteren’. Klopt allemaal als je op je rust gesteld bent. Toch is het wel een beetje jammer.

Zo zou het kunnen zijn, dat bestudering van op social media (en standpunt.nl en dergelijke) vastgelegde opinies tot de conclusie leidt, dat Nederland voornamelijk wordt bevolkt door primair reagerende lomperiken (excusez le mot). En dat geloof ik niet. Net als Carlo van Praag (zie zijn artikel elders in deze Leunstoeleditie) en jij ben ik bijvoorbeeld helemaal niet lomp, maar juist fijnbesnaard en tactvol.

Helaas zijn veel van onze fijnbesnaarde landgenoten ook – alweer net als Carlo - uitermate bescheiden. Het zou misschien wel fijn zijn als die bescheidenheid wat minder was, zodat er in de media (en niet alleen de social media) meer ruimte zou komen voor fijnbesnaarde, tactvolle, weldenkende en goed geïnformeerde uitingen. Ik heb er een hard hoofd in.
---------

De dienstdoende redacteuren waren deze keer Willem Minderhout en Henk Klaren.

------
Op het plaatje is de Voetnoot van Grunberg in de Volkskrant afgebeeld.


© 2016 De dienstdoende redacteuren meer De dienstdoende redacteuren - meer "De verbazing" -
Beschouwingen > De verbazing
Vuilbekkerij als meningsuiting De dienstdoende redacteuren
1315BS GrunbergBeste Henk,

Als je het over ‘de toon van het debat’ hebt, word je al snel weggezet als ‘wegkijker’ of zoiets. Mij bevreemdt het echter dat de discussie over het recht op vrije meningsuiting wordt verengd tot zaken als het recht om de president van Turkije te beschuldigen van vleselijke gemeenschap met een evenhoevig zoogdier. (Van het vrouwelijk geslacht, dat dan weer wel.) Volgens mij is er genoeg op de heer Erdogan aan te merken zonder deze onbewijsbare en tamelijk onwaarschijnlijke veronderstelling te poneren. Vroeger kon je veroordeeld worden als je ‘Johnson moordenaar’ scandeerde, terwijl daar toch voldoende bewijs voor was aan te dragen.

Tamelijk origineel is ‘opiniemaker’ Annabel Nanninga, die de Nederlandse taal verrijkte met begrippen als ‘de dobberneger’, waarmee ze vluchtelingen die per rubberboot Europa trachten te bereiken beschrijft. In een interview met de Volkskrant, waar ze wordt geafficheerd als ‘vrijheidsfundamentalist’ poneert ze de mening dat we 'lijden aan de heiligverklaring van het slachtoffer'. De term ‘klaagneger’ voor mensen die zich gediscrimineerd voelen zou niet zo negatief moeten worden opgevat, maar als aansporing om niet bij de pakken neer te zitten.

Arnon Grunberg reageerde met een voetnoot waarin hij het infantiele schelden van Nanninga c.s. met behulp van DSM 5, een classificatiesysteem voor psychiatrische aandoeningen, diagnosticeerde als een ‘periodieke explosieve stoornis’.

Dit leek me wel een adequate reactie. Hopelijk zou deze diagnose leiden tot enige zelfreflectie en wellicht zelfs enige therapeutische uitwerking hebben op Nanninga en haar vrienden en vriendinnen. Op de sociale media bleek niet iedereen die mening te delen. De negatieve ontvangst van Grunbergs voetnoot bleek zich niet tot de vrienden van de Nanninga’s te beperken. Ik haal er een paar van de twitters.

Sommigen beschuldigden Grunberg van ongeoorloofde medische handelingen. Psychiater Esther van Fenema: ‘Publiekelijk diagnosticeren zonder onderzoek is no go, zelfs voor ervaren schrijvers.’

Anderen vonden dat het wegzetten van Nanninga als een gekkie het racistische klimaat in Nederland buiten schot laat. Schrijver Abdelkader Benali: ‘Racistische reflex terugbrengen tot egoïstisch gescheld, op afstand diagnose stellen en zelf ook terugschelden, ik weet het niet Grunberg.’ Grunbergs diagnose wordt door Abdelkader blijkbaar gezien als een ‘geitenneuker voor gevorderden’.

Racistische taal classificeren als een psychische stoornis zou het racisme in Nederland reduceren tot een individueel, in plaats van een maatschappelijk probleem. Sommigen, ik kan het zo snel niet terugvinden, legden zelfs een parallel met de neiging om Breivik als een ‘eenzame gek’ te karakteriseren, omdat het te pijnlijk zou zijn om hem te zien als een ‘terrorist met een achterban'.

Ook jij schreef op Facebook: ‘Eerst dacht ik, dat ik het een keertje eens was met Grunberg. Maar ik heb toch een beetje een probleem met het medicaliseren van het probleem. Dan zou mevrouw Nanninga wellicht ontoerekeningsvatbaar zijn en dan komt ze wat mij betreft toch iets te gemakkelijk weg met al die ... ehm .. teksten.’

Wat dan wel, Henk? Gewoon negeren, zoals ik gewoonlijk pleeg te doen? Of, om even in de sfeer van een verwante discussie te treden, luidkeels ‘makkers, staakt uw wild geraas’  gaan zingen?
-------

Beste Willem

Niets helpt natuurlijk. Het is een hersenschim om te menen dat mevrouw Nanninga en al die enthousiaste twitteraars met een vergelijkbare woordenschat zich ooit verbaal zullen gaan gedragen zoals hun moeders ze hadden moeten opvoeden. Een voetnoot van Arnon Grunberg in een medische rol, waartoe hij niet bevoegd is, al helemaal niet. Het heeft ook niet zoveel zin om tegen die lieden te zeggen dat ze hun ‘wild geraas’ moeten staken. Doen ze toch niet.

Negeren deed ik – net als jij – gewoonlijk ook. Als je met vrienden, familie en kennissen over dit soort zaken praat hoor je altijd dingen als: ‘Néé, bemoei je niet met discussies op social media, want je krijgt de meest vreselijke dingen over je heen’ en bijvoorbeeld ook: ‘Standpunt.nl daar moet je nóóit naar luisteren’. Klopt allemaal als je op je rust gesteld bent. Toch is het wel een beetje jammer.

Zo zou het kunnen zijn, dat bestudering van op social media (en standpunt.nl en dergelijke) vastgelegde opinies tot de conclusie leidt, dat Nederland voornamelijk wordt bevolkt door primair reagerende lomperiken (excusez le mot). En dat geloof ik niet. Net als Carlo van Praag (zie zijn artikel elders in deze Leunstoeleditie) en jij ben ik bijvoorbeeld helemaal niet lomp, maar juist fijnbesnaard en tactvol.

Helaas zijn veel van onze fijnbesnaarde landgenoten ook – alweer net als Carlo - uitermate bescheiden. Het zou misschien wel fijn zijn als die bescheidenheid wat minder was, zodat er in de media (en niet alleen de social media) meer ruimte zou komen voor fijnbesnaarde, tactvolle, weldenkende en goed geïnformeerde uitingen. Ik heb er een hard hoofd in.
---------

De dienstdoende redacteuren waren deze keer Willem Minderhout en Henk Klaren.

------
Op het plaatje is de Voetnoot van Grunberg in de Volkskrant afgebeeld.
© 2016 De dienstdoende redacteuren
powered by CJ2