archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Op de camping delen printen terug
De nieuwe, dierbare vrienden dus Joop Quint

0318BZ Camping
Theo, 62, vraagt verreweg de meeste aandacht. We hebben hem bij zo’n barbecue leren kennen. Hij was een van de eersten, hij had een fles wijn onder zijn arm (bij de barbecue moet je je eigen drank en stoeltjes meenenemen), hij gaf me een hand en zei in sappig Amsterdams: “Ik ben Theo, ik kom uit Weesp.” Even later bleek dat hij op de fiets uit Weesp was gekomen Ik heb hem een biertje aangeboden, bij de barbecue heb ik altijd een emmer met koud water met daarin blikjes bier bij me. Daar was hij dankbaar voor, daar had hij toch meer trek in dan in die wijn. Hij vertelde nog dat hij net zijn moeder- in Weesp- had gebeld dat hij goed was aangekomen.

Theo bleek een hartelijke verteller. Bernadette en ik gingen met onze gebarbecuede spiesjes, hamburgers, sateh, kipkluifjes, knoflook- en satehsaus en stokbrood bij hem aan tafel zitten. Hij was bij de marine geweest. Zijn vader ook. Daar had hij mooie verhalen over. Zijn vader ging graag stappen in vreemde havens.(“Natuurlijk voor hij mijn moeder leerde kennen.”) Het mooist was Soerabaja. Toen hebben we vastgesteld dat hij waarschijnlijk de half-broer van Bernadette is, want die is in Soerabaja geboren. Dus Theo is een beetje familie. Hij begroet Bernadette meestal met: “Ha, zus.”

Theo ziet er goed uit. Ik denk dat we inmiddels bijna alles van hem weten. Na zes jaar als machinist bij de marine is hij operator geworden in een farmaceutische fabriek. Hij is nu net met pensioen. Maar we weten vooral veel van zijn liefdesleven. Hij is zeer mededeelzaam en ik ken weinig mensen die hun gevoelens, twijfels, hoop en teleurstelling zo goed onder woorden kunnen brengen. Hij is twee keer getrouwd geweest met dezelfde vrouw. Ongeveer 15 jaar geleden was het afgelopen. Sindsdien zijn er zo nu en dan vriendinnen. De laatste was Thea. ( “Ja, ik durf het bijna niet te zeggen, maar ze heet Thea. Theo en Thea.”) Nadat hij drie jaar lang bij Thea in de bakkerswinkel brood had gehaald voor zijn moeder en voor zichzelf, zijn ze een relatie begonnen. Thea was ongeveer 50 en ze was ca. 30 jaar getrouwd met Pier, een kapitein op een rondvaartboot in Amsterdam.

Thea nam geen halve maatregelen. Ze heeft de scheiding van Pier in gang gezet en ze heeft een eigen flatje in Weesp genomen. Theo hield zijn twijfels. Dit was in de periode van vijf maanden dat de camping gesloten is. Maar Theo informeerde ons bijna dagelijks per telefoon. Hij kwam ook regelmatig langs in Amsterdam. Hij had altijd Weesper moppen of lekkere taartjes bij zich. En dan bespraken wij zijn problemen. Dat deden we thuis, of we gingen naar ons buurtcafe, Marcella. Theo heeft overigens meer vertrouwen in Bernadette dan in mij.

Bernadette en ik dachten eerst: Theo heeft altijd twijfels. Maar ...... nu is Thea weer terug bij Pier en Theo is alleen op de camping. En dan komt hij bij zijn zus langs om te vertellen en om te horen wat hij nu moet doen. Hij is al een keer een avond uit geweest met Lenie. Hij kende Lenie niet. Zijn nicht had de afspraak gearrangeerd. Lenie komt uit Rotterdam en werkt in een parfumerie op Schiphol. Bij de eerste ontmoeting had ze een hondje ( “Kiki”) bij zich. Er zou een tweede afspraak komen.
Die kwam sneller dan gedacht. Lenie stuurde een smsje dat ze graag een paar dagen bij Theo in de caravan op Texel zou komen. Theo wist even niet wat hij moest doen. Hij heeft met zijn dochter overlegd. Lenie is gekomen. Met het hondje. Lenie en het hondje en Theo lagen op het strand. (“Kiki kom bij mama.”) Intussen kwamen er alsmaar andere hondjes langs. En Theo moest aan Thea denken. Dat klopte niet, vond hij. Lenie heeft in het kinderbedje in zijn caravan geslapen. Nadat Kiki ook nog naar de strot was gevlogen door een veel grotere hond kreeg Lenie de mededeling dat de laatste boot om vijf uur ging. (Het is negen uur.) Exit Lenie.

Maar het houdt niet op. Of Theo houdt niet op. We hebben net weer de jaarlijkse barbecue gehad. Daar dook tegen het eind van de avond een vrolijke vrouw van een jaar of vijftig op. Het klikte direct met Theo. Maar Theo is niet alleen lief, hij is ook onhandig. Dus nu weet hij niet eens hoe ze heet. Ze komt uit Baarn en ze is nu naar huis. We hebben inmiddels achterhaald dat ze Marijke heet en Theo heeft haar autonummer, maar dat is ook alles.
Theo is inmiddels naar de Stones geweest. Maar hij is nu weer terug op de camping.
En wij hebben het er met hem over hoe het verder moet met Thea. Niet dus. En met Marijke, als we die kunnen vinden. Bernadette en ik hebben Theo aangeraden om een hond te nemen en om even te stoppen met al die vrouwen.

Overigens kan Theo helemaal niet kapot bij mij. Deze week gingen Bernadette en ik naar het strand. We troffen Theo en vroegen hem om bij ons te komen zitten. Hij had het over Thea. Ik viel in slaap. Toen ik wakker werd zat Theo bij me met een broodje kroket en een koud blikje bier: “Ik dacht, dat zal je wel lekker vinden.” Wie wordt er zo wakker?
 


© 2006 Joop Quint meer Joop Quint - meer "Op de camping" -
Bezigheden > Op de camping
De nieuwe, dierbare vrienden dus Joop Quint
0318BZ Camping
Theo, 62, vraagt verreweg de meeste aandacht. We hebben hem bij zo’n barbecue leren kennen. Hij was een van de eersten, hij had een fles wijn onder zijn arm (bij de barbecue moet je je eigen drank en stoeltjes meenenemen), hij gaf me een hand en zei in sappig Amsterdams: “Ik ben Theo, ik kom uit Weesp.” Even later bleek dat hij op de fiets uit Weesp was gekomen Ik heb hem een biertje aangeboden, bij de barbecue heb ik altijd een emmer met koud water met daarin blikjes bier bij me. Daar was hij dankbaar voor, daar had hij toch meer trek in dan in die wijn. Hij vertelde nog dat hij net zijn moeder- in Weesp- had gebeld dat hij goed was aangekomen.

Theo bleek een hartelijke verteller. Bernadette en ik gingen met onze gebarbecuede spiesjes, hamburgers, sateh, kipkluifjes, knoflook- en satehsaus en stokbrood bij hem aan tafel zitten. Hij was bij de marine geweest. Zijn vader ook. Daar had hij mooie verhalen over. Zijn vader ging graag stappen in vreemde havens.(“Natuurlijk voor hij mijn moeder leerde kennen.”) Het mooist was Soerabaja. Toen hebben we vastgesteld dat hij waarschijnlijk de half-broer van Bernadette is, want die is in Soerabaja geboren. Dus Theo is een beetje familie. Hij begroet Bernadette meestal met: “Ha, zus.”

Theo ziet er goed uit. Ik denk dat we inmiddels bijna alles van hem weten. Na zes jaar als machinist bij de marine is hij operator geworden in een farmaceutische fabriek. Hij is nu net met pensioen. Maar we weten vooral veel van zijn liefdesleven. Hij is zeer mededeelzaam en ik ken weinig mensen die hun gevoelens, twijfels, hoop en teleurstelling zo goed onder woorden kunnen brengen. Hij is twee keer getrouwd geweest met dezelfde vrouw. Ongeveer 15 jaar geleden was het afgelopen. Sindsdien zijn er zo nu en dan vriendinnen. De laatste was Thea. ( “Ja, ik durf het bijna niet te zeggen, maar ze heet Thea. Theo en Thea.”) Nadat hij drie jaar lang bij Thea in de bakkerswinkel brood had gehaald voor zijn moeder en voor zichzelf, zijn ze een relatie begonnen. Thea was ongeveer 50 en ze was ca. 30 jaar getrouwd met Pier, een kapitein op een rondvaartboot in Amsterdam.

Thea nam geen halve maatregelen. Ze heeft de scheiding van Pier in gang gezet en ze heeft een eigen flatje in Weesp genomen. Theo hield zijn twijfels. Dit was in de periode van vijf maanden dat de camping gesloten is. Maar Theo informeerde ons bijna dagelijks per telefoon. Hij kwam ook regelmatig langs in Amsterdam. Hij had altijd Weesper moppen of lekkere taartjes bij zich. En dan bespraken wij zijn problemen. Dat deden we thuis, of we gingen naar ons buurtcafe, Marcella. Theo heeft overigens meer vertrouwen in Bernadette dan in mij.

Bernadette en ik dachten eerst: Theo heeft altijd twijfels. Maar ...... nu is Thea weer terug bij Pier en Theo is alleen op de camping. En dan komt hij bij zijn zus langs om te vertellen en om te horen wat hij nu moet doen. Hij is al een keer een avond uit geweest met Lenie. Hij kende Lenie niet. Zijn nicht had de afspraak gearrangeerd. Lenie komt uit Rotterdam en werkt in een parfumerie op Schiphol. Bij de eerste ontmoeting had ze een hondje ( “Kiki”) bij zich. Er zou een tweede afspraak komen.
Die kwam sneller dan gedacht. Lenie stuurde een smsje dat ze graag een paar dagen bij Theo in de caravan op Texel zou komen. Theo wist even niet wat hij moest doen. Hij heeft met zijn dochter overlegd. Lenie is gekomen. Met het hondje. Lenie en het hondje en Theo lagen op het strand. (“Kiki kom bij mama.”) Intussen kwamen er alsmaar andere hondjes langs. En Theo moest aan Thea denken. Dat klopte niet, vond hij. Lenie heeft in het kinderbedje in zijn caravan geslapen. Nadat Kiki ook nog naar de strot was gevlogen door een veel grotere hond kreeg Lenie de mededeling dat de laatste boot om vijf uur ging. (Het is negen uur.) Exit Lenie.

Maar het houdt niet op. Of Theo houdt niet op. We hebben net weer de jaarlijkse barbecue gehad. Daar dook tegen het eind van de avond een vrolijke vrouw van een jaar of vijftig op. Het klikte direct met Theo. Maar Theo is niet alleen lief, hij is ook onhandig. Dus nu weet hij niet eens hoe ze heet. Ze komt uit Baarn en ze is nu naar huis. We hebben inmiddels achterhaald dat ze Marijke heet en Theo heeft haar autonummer, maar dat is ook alles.
Theo is inmiddels naar de Stones geweest. Maar hij is nu weer terug op de camping.
En wij hebben het er met hem over hoe het verder moet met Thea. Niet dus. En met Marijke, als we die kunnen vinden. Bernadette en ik hebben Theo aangeraden om een hond te nemen en om even te stoppen met al die vrouwen.

Overigens kan Theo helemaal niet kapot bij mij. Deze week gingen Bernadette en ik naar het strand. We troffen Theo en vroegen hem om bij ons te komen zitten. Hij had het over Thea. Ik viel in slaap. Toen ik wakker werd zat Theo bij me met een broodje kroket en een koud blikje bier: “Ik dacht, dat zal je wel lekker vinden.” Wie wordt er zo wakker?
 
© 2006 Joop Quint
powered by CJ2