archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Beelden uit soberder tijden delen printen terug
Balansopruiming Peter Schröder

0506BS 1
Een dansant 2008
Het is nu 17 januari, we zijn vanwege het opmaken van de balans en het afsluiten van de inventarisatie nog niet helemaal toe aan 2008, en brengen daarom deze keer nog enig gemengd goed van vorig jaar. Het kan nog net, op kaart 1a een nagekomen extra wens voor een Gelukkig Nieuwjaar. Het kan des te meer omdat het tafereel zich heeft losgemaakt uit de tijdens de jaarwisseling heersende kilte en vooruitloopt op een zomerse atmosfeer. Het speelt ditmaal in het Nederland van begin jaren 60: twee luchtig geklede jonge stellen bij het gloednieuwe technische wonder van de draagbare (transistor?!) radio op een picknicktafel in de open lucht van een bosrijke, parkachtige omgeving. Geen stopcontact daar buiten, maar toch muziek uit Hilversum!
Het ene stel is bezig met de uitvoering van enkele danspassen, hij met een opgeheven, attenderende vinger, zij met twee handen aan de geruite rok (de rok ophouden, kunnen de danseressen dat vandaag de dag nog?), hij sportief en toch gekleed in passende vrijetijdskleding, zij met boven die rok een brede ceintuur en daar weer boven een witte blouse met boothals.
Het andere stel danst niet, maar moedigt de dansers met handgeklap aan. Ze doen dus ook een beetje mee en zijn ongeveer vergelijkbaar gekleed, zij het dat de jongeman een erg sportieve spijkerbroek draagt.

De afronding van het ziekenhuisverblijf
En dan nog wat losse eindjes van de ziekenhuis serie (Leunstoelen 2, 3 en 4, jaargang 5). Weg uit het ziekenhuis, en dan? Ruwweg twee bestemmingen, ook twee uitersten: weer gezond, althans beter, naar huis of, helaas, diep betreurd vertrokken naar het hiernamaals. Kaart 1b werd op 27 september 1903 verzonden door (onleesbaar) uit Guémené-Penfao (Loire voorheen Inférieure, thans Maritime) aan Mejuffrouw M. Reudiard in Redon (Ille-et-Villaine). Op de kaart een frivole jonge vrouw met mutsje die haar ogen bedekt met haar handen, maar ons evenzogoed tussen de vingers olijk aankijkt. (Ziet ze iets door de vingers?) Er staat een rijmpje bij afgedrukt: U zou mijn ogen wel eens willen zien, nieuwsgierig Aagje, dat staat op uw gezicht geschreven, reken er maar niet op, heilig boontje! De afzender heeft er een persoonlijke opdracht aan toegevoegd: Voor Mimi, de charmante verpleegster. Wie zou er niet door zo’n verpleegster willen worden geholpen bij het beter worden?

Zo kan het ook
Het komt voor dat je het ziekenhuis wel in levende lijve verlaat, maar de medische behandeling niet het gewenste resultaat heeft opgeleverd: je gaat er bijvoorbeeld mank in en komt er ook weer mank uit. In dat geval is er het, vaak ook door de verzekering vergoede, alternatief (?) van de holistische/homeopatische/natuurminnende kwakzalvers waarover Piet Borst zich terecht periodiek kwaad maakt. Je kan het ook zoeken in een van de vele vormen van gebedsgenezing. Zo’n eeuw geleden vertrokken hele legers van ‘uitbehandelde’ zieken, overwegend de Rooms Katholieke beginselen toegedaan, onder pastorale begeleiding op bedevaart naar de grot in Lourdes waarin de Heilige Maagd zich had vertoond aan (de later geheiligde) Bernadette.
De bedevaarten vinden nog steeds plaats. (Lourdes ontdekken? : Beleef Lourdes in 1 dag of langer! Reis voordelig met Connexxion tours. www.connexxion.nl . VNB nationale Bedevaarten : Betekenisvol ontmoeten in Lourdes. Reizen per trein, vliegtuig0506BS 2 en bus. www.lourdes.nl .)
In de jaren ‘70 schreef Cherry Duyns er ter gelegenheid van de honderdste treinbedevaart vanuit Nederland in HP Magazine een ontroerende reportage over, in 1977 volgde de VPRO filmversie Het Genadeoord.
De bedevaartgangers gingen in Lourdes intensief bidden en werden er in heilig water gewassen en genezen verklaard. Het meest spectaculaire succes was wel het wegwerpen van krukken en andere prothesen die overbodig geworden waren omdat de Heilge Maagd ervoor gezorgd had dat het bewegingsapparaat van de bedevaartganger het weer op eigen kracht afkon. Wat doe je met overcomplete krukken? Die laat je achter in de grot, als bewijs van het ongerijmde zou je kunnen zeggen. Op kaart 2b is de grot van Bernadette afgebeeld en daarin zijn zo’n kleine 50 in onbruik geraakte houten krukken opgehangen. (Hoeveel krukken telt u? Onder de inzenders van het juiste aantal wordt...).
De kaart werd op 12 augustus 1928 verstuurd door Jet Lonsdel aan Monsieur et Madame G. Wijnen-Hoekert in Helmond.

Dan liever de lucht in?
Het kan ook anders, zoals te zien op kaart 2a. De sfeervolle foto draagt het opschrift ‘VELSEN – Driehuis. Crematorium’ en toont achter een hek, te midden van groen dat wonderlijke gebouw waarin overledenen tot stof (ashes to ashes, dust to dust) wederkeren.
Een indrukwekkend gebouw (schepping van bouwmeester Marius Poel, voltooid in 1914), het lijkt wel een reuzenkogel (denk aan de kogel uit De reis naar de maan van Jules Verne) waarmee de overledene vol vertrouwen kan afreizen naar de hemel. Dit crematorium was het eerste van Nederland en vanaf 1 april (sic ) 1914 vinden er verbrandingen plaats. Illegaal welteverstaan want de Wet op de lijkbezorging stond zulks in het geheel niet toe, legaal mag het pas sinds 1955. De praktijk tot 1955 kan gezien worden als een sterk staaltje vaderlands gedoogbeleid. Hoe zou Pim Fortuyn (‘zeggen wat je doet en doen wat je zegt’) daarover hebben gedacht? Leuk dat u dat vraagt want onze Pim aanschouwde op 19 februari 1948 het levenslicht in datzelfde Driehuis! Hij werd daar ook tijdelijk begraven in afwachting van zijn definitieve bijzetting in Provesano (It.). Hoe dan ook: crematie was in Nederland lange tijd iets van weldenkende progressieve geesten van alle gezindten verenigd in de Vereniging voor Facultatieve Lijkverbranding: modern, schoon, milieuvriendelijk en snel.
Er werden prentbriefkaarten van het bolwerk uitgegeven, deze stamt uit de jaren ‘10 van de vorige eeuw. De sobere kaart werd nooit verstuurd. Hoe zou dat ook hebben gemoeten? Hartelijke groeten uit de oven? Uit de hemel? We hebben hier prachtig weer en maken gezellige uitstapjes? Of: Dit is Oma’s laatste rustplaats geweest?

Volgende keer verder, met andere onderwerpen. Op de middellange termijn zijn alle kaarten ook op mooier, groter formaat te zien op mijn website.
Kaarten uit ‘De Peter Schröder Collectie’, copyright 2008 Peter Schröder
 
*************************************************************
Uitgave van De Leunstoel wordt mede mogelijk gemaakt door donaties van:
Barbara Muller, Katharina Kouwenhoven, Hans Meijer, J.J.Waasdorp-Mulders,
Ruurd Kunnen, Beer Meijer, Carlo van Praag, J.Bakker, J.W.Meijer,
Evelien Polter, Mabel Amber, Ruud van Ruijven, Frits Hoorweg en anderen.


© 2008 Peter Schröder meer Peter Schröder - meer "Beelden uit soberder tijden" -
Beschouwingen > Beelden uit soberder tijden
Balansopruiming Peter Schröder
0506BS 1
Een dansant 2008
Het is nu 17 januari, we zijn vanwege het opmaken van de balans en het afsluiten van de inventarisatie nog niet helemaal toe aan 2008, en brengen daarom deze keer nog enig gemengd goed van vorig jaar. Het kan nog net, op kaart 1a een nagekomen extra wens voor een Gelukkig Nieuwjaar. Het kan des te meer omdat het tafereel zich heeft losgemaakt uit de tijdens de jaarwisseling heersende kilte en vooruitloopt op een zomerse atmosfeer. Het speelt ditmaal in het Nederland van begin jaren 60: twee luchtig geklede jonge stellen bij het gloednieuwe technische wonder van de draagbare (transistor?!) radio op een picknicktafel in de open lucht van een bosrijke, parkachtige omgeving. Geen stopcontact daar buiten, maar toch muziek uit Hilversum!
Het ene stel is bezig met de uitvoering van enkele danspassen, hij met een opgeheven, attenderende vinger, zij met twee handen aan de geruite rok (de rok ophouden, kunnen de danseressen dat vandaag de dag nog?), hij sportief en toch gekleed in passende vrijetijdskleding, zij met boven die rok een brede ceintuur en daar weer boven een witte blouse met boothals.
Het andere stel danst niet, maar moedigt de dansers met handgeklap aan. Ze doen dus ook een beetje mee en zijn ongeveer vergelijkbaar gekleed, zij het dat de jongeman een erg sportieve spijkerbroek draagt.

De afronding van het ziekenhuisverblijf
En dan nog wat losse eindjes van de ziekenhuis serie (Leunstoelen 2, 3 en 4, jaargang 5). Weg uit het ziekenhuis, en dan? Ruwweg twee bestemmingen, ook twee uitersten: weer gezond, althans beter, naar huis of, helaas, diep betreurd vertrokken naar het hiernamaals. Kaart 1b werd op 27 september 1903 verzonden door (onleesbaar) uit Guémené-Penfao (Loire voorheen Inférieure, thans Maritime) aan Mejuffrouw M. Reudiard in Redon (Ille-et-Villaine). Op de kaart een frivole jonge vrouw met mutsje die haar ogen bedekt met haar handen, maar ons evenzogoed tussen de vingers olijk aankijkt. (Ziet ze iets door de vingers?) Er staat een rijmpje bij afgedrukt: U zou mijn ogen wel eens willen zien, nieuwsgierig Aagje, dat staat op uw gezicht geschreven, reken er maar niet op, heilig boontje! De afzender heeft er een persoonlijke opdracht aan toegevoegd: Voor Mimi, de charmante verpleegster. Wie zou er niet door zo’n verpleegster willen worden geholpen bij het beter worden?

Zo kan het ook
Het komt voor dat je het ziekenhuis wel in levende lijve verlaat, maar de medische behandeling niet het gewenste resultaat heeft opgeleverd: je gaat er bijvoorbeeld mank in en komt er ook weer mank uit. In dat geval is er het, vaak ook door de verzekering vergoede, alternatief (?) van de holistische/homeopatische/natuurminnende kwakzalvers waarover Piet Borst zich terecht periodiek kwaad maakt. Je kan het ook zoeken in een van de vele vormen van gebedsgenezing. Zo’n eeuw geleden vertrokken hele legers van ‘uitbehandelde’ zieken, overwegend de Rooms Katholieke beginselen toegedaan, onder pastorale begeleiding op bedevaart naar de grot in Lourdes waarin de Heilige Maagd zich had vertoond aan (de later geheiligde) Bernadette.
De bedevaarten vinden nog steeds plaats. (Lourdes ontdekken? : Beleef Lourdes in 1 dag of langer! Reis voordelig met Connexxion tours. www.connexxion.nl . VNB nationale Bedevaarten : Betekenisvol ontmoeten in Lourdes. Reizen per trein, vliegtuig0506BS 2 en bus. www.lourdes.nl .)
In de jaren ‘70 schreef Cherry Duyns er ter gelegenheid van de honderdste treinbedevaart vanuit Nederland in HP Magazine een ontroerende reportage over, in 1977 volgde de VPRO filmversie Het Genadeoord.
De bedevaartgangers gingen in Lourdes intensief bidden en werden er in heilig water gewassen en genezen verklaard. Het meest spectaculaire succes was wel het wegwerpen van krukken en andere prothesen die overbodig geworden waren omdat de Heilge Maagd ervoor gezorgd had dat het bewegingsapparaat van de bedevaartganger het weer op eigen kracht afkon. Wat doe je met overcomplete krukken? Die laat je achter in de grot, als bewijs van het ongerijmde zou je kunnen zeggen. Op kaart 2b is de grot van Bernadette afgebeeld en daarin zijn zo’n kleine 50 in onbruik geraakte houten krukken opgehangen. (Hoeveel krukken telt u? Onder de inzenders van het juiste aantal wordt...).
De kaart werd op 12 augustus 1928 verstuurd door Jet Lonsdel aan Monsieur et Madame G. Wijnen-Hoekert in Helmond.

Dan liever de lucht in?
Het kan ook anders, zoals te zien op kaart 2a. De sfeervolle foto draagt het opschrift ‘VELSEN – Driehuis. Crematorium’ en toont achter een hek, te midden van groen dat wonderlijke gebouw waarin overledenen tot stof (ashes to ashes, dust to dust) wederkeren.
Een indrukwekkend gebouw (schepping van bouwmeester Marius Poel, voltooid in 1914), het lijkt wel een reuzenkogel (denk aan de kogel uit De reis naar de maan van Jules Verne) waarmee de overledene vol vertrouwen kan afreizen naar de hemel. Dit crematorium was het eerste van Nederland en vanaf 1 april (sic ) 1914 vinden er verbrandingen plaats. Illegaal welteverstaan want de Wet op de lijkbezorging stond zulks in het geheel niet toe, legaal mag het pas sinds 1955. De praktijk tot 1955 kan gezien worden als een sterk staaltje vaderlands gedoogbeleid. Hoe zou Pim Fortuyn (‘zeggen wat je doet en doen wat je zegt’) daarover hebben gedacht? Leuk dat u dat vraagt want onze Pim aanschouwde op 19 februari 1948 het levenslicht in datzelfde Driehuis! Hij werd daar ook tijdelijk begraven in afwachting van zijn definitieve bijzetting in Provesano (It.). Hoe dan ook: crematie was in Nederland lange tijd iets van weldenkende progressieve geesten van alle gezindten verenigd in de Vereniging voor Facultatieve Lijkverbranding: modern, schoon, milieuvriendelijk en snel.
Er werden prentbriefkaarten van het bolwerk uitgegeven, deze stamt uit de jaren ‘10 van de vorige eeuw. De sobere kaart werd nooit verstuurd. Hoe zou dat ook hebben gemoeten? Hartelijke groeten uit de oven? Uit de hemel? We hebben hier prachtig weer en maken gezellige uitstapjes? Of: Dit is Oma’s laatste rustplaats geweest?

Volgende keer verder, met andere onderwerpen. Op de middellange termijn zijn alle kaarten ook op mooier, groter formaat te zien op mijn website.
Kaarten uit ‘De Peter Schröder Collectie’, copyright 2008 Peter Schröder
 
*************************************************************
Uitgave van De Leunstoel wordt mede mogelijk gemaakt door donaties van:
Barbara Muller, Katharina Kouwenhoven, Hans Meijer, J.J.Waasdorp-Mulders,
Ruurd Kunnen, Beer Meijer, Carlo van Praag, J.Bakker, J.W.Meijer,
Evelien Polter, Mabel Amber, Ruud van Ruijven, Frits Hoorweg en anderen.
© 2008 Peter Schröder
powered by CJ2