Dik Kruithof is van zijn fiets gevallen en heeft zijn pols gebroken. Uitgerekend zijn rechterpols en hij is rechtshandig. Niettemin is hij er in geslaagd zijn gebruikelijke twee artikeltjes te schrijven. Het onderwerp baksteen blijkt alweer een onuitputtelijke bron van inspiratie voor hem. Daarnaast heeft hij zoals gebruikelijk een omweggetje gemaakt, nu om het Veen- en Scheepvaartmuseum te Rauderfehn te bezoeken. Hij opent ongekende vergezichten.

Willem Minderhout maakt zich terecht druk om de dreigende sloop van Heppe de Moor's glasrefief van Arnold Schönberg. Claude Aendenboom trekt de kwaliteit van de eindredactie in twijfel. Daar moeten we het misschien nog eens over hebben. Linda Hulshof's illustratie brengt een en ander naar en hoger plan. Jaap van Lakerveld en Paul Bordewijk maken zich wat zorgen over de Haagse politiek. Petra Busstra en Katharina van Kouwenhoven lijken dat gevoel wel te delen met hun plaatjes. Arie de Jong trekt zijn woordenschat leeg om zijn verbijstering over het verschijnsel Trump aan het papier toe te vertrouwen. Mij hoefde hij al niet te overtuigen. Nu ongeveer de helft van het Amerikaanse kiezersvolk nog. Marcia Meerum Terwogt zet er een wat ingetogen tekeningetje bij. Nienke Nieuwenhuizen gaat een heel eind terug in de tijd naar Texel. Een bijna antieke brief hielp haar herinneren. Hij staat bij het stukje. De leesbaarheid is niet groot, maar het gevoel des te meer. Herinneringen zijn er ook bij Rob van Olphen, die een levenslange vriendschap mooi verwoordt. Han Busstra zet er figuurlijk een uitroepteken bij.

Hij steekt met zijn cartoon bovenal De Leunstoel een hart onder de riem.

Na wat gezoek maakte Maeve van der Steen een sausje op basis van mierikswortel, dat ik zeker eens ga uitproberen. Alex Verduijn den Boer blieft het zo te zien ook wel. Katharina Kouwenhoven beschouwt André Rieu als een cultuurvervuiler. Ik ga daar een eind in mee, maar waarom zit het Vrijthof dan altijd zo vol? Dat van het circuit in Zandvoort snap ik dan nog wel, want die lui kwamen voor wat anders. Maar aan de andere kant: daar begrijp ik ook niets van. Julius Pasgeld stoort zich mateloos aan overheidsgemierenneuk. Han Busstra illustreert zijn gelijk.

Bram Schilperoord heeft een bestemming gevonden voor zijn overbodige boeken. Ik ken ze, ook in onze Hofstad. Iedere keer dat ik weer eens langs zo'n sympathiek dingsigheidje loop sla ik mijzelf lichtelijk op mijn hoofd. Alweer vergeten een paar van mijn overbodige boeken mee te nemen. Alex Verduijn den Boer heeft er zo ook een paar. Ikzelf heb iets geschreven naar aanleiding van een herinnering van een halve eeuw oud. Ons bandje speelde Tom Dooley. Nooit geweten dat er zo'n fraai verhaal achter zat.  Ook Claude Aendenboom legt een oude herinnering vast: hij droomde van een schaakpartij uit 1907. Petra Busstra droomt mee. In De Leunstoel krijgt de TV nooit zo veel aandacht. Maar deze keer zelfs twee keer. Thomas van der Steen leek mee te gaan met de populaire smaak, maar hij belooft af te kicken. Marcia Meerum Terwogt vindt dat geloof ik ook.

En Arie de Jong keek naar iets héél anders: Zomergasten. Maar hij vond er niks an. Goed dat ik dit jaar (voor het eerst geloof ik) niet gekeken heb. Marcia Meerum Terwogt lijkt het wel een beetje met hem eens te zijn.

----------

De tekening rechtsboven is zoals deze hele jaargang van Henk Klaren. De volgende Leunstoel is nr. 1 van de volgende jaargang. Dan ziet u een ander logo.

----------

De Leunstoel wordt uitgegeven door Het Genootschap De Leunstoel.
Leden van het Genootschap zijn: Jaap van Lakerveld, Katharina Kouwenhoven, Henk Klaren, Dik Kruithof,  Maeve van der Steen, Cobi Hoorweg, Willem Minderhout, Rob Ruitenberg, Gerda-Joke Zwart, Arie de Jong, Hans Meijer, Gerbrand Muller, Julius Pasgeld, Paul Bordewijk, Sofia Velasco, Peter Schröder, Ann Paulusma, Carlo van Praag, Ruud van Ruijven, Frits Hoorweg, Haitze Meurs, Rob Kieft, Jack Luiten, Jan van der Steenhoven en Ton Schimmelpennink.

Wordt ook lid: www.deleunstoel.nl/colofon.php