 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Beschouwingen > Een rustig mens | ||||
| Schatgraven | Theo Capel | |||
  Dit jaar overleed in het vroege voorjaar columniste Beatrijs Ritsema die vooral over sociaal netelige kwesties schreef. In het allereerste nummer van De Leunstoel uit oktober 2003 stond een gesprek met haar in de rubriek ‘Een rustig mens’. Die naamgeving was een verwijzing naar de ondertiteling van het internetmagazine. Het richtte zich op ‘rustige mensen’. De goede verstaander zag dat dit een versluierende aanduiding was voor ontwikkelde, weldenkende mensen met een open oog voor de wereld om hen heen. Zo was het en zo is het 21 jaar verder nog steeds. Onlangs verscheen nr. 1 van de 21ste jaargang. Dat is een mooie prestatie die mij als bedenker van het geheel, samen met Frits Hoorweg indertijd, met plezier vervult. Maar eigenlijk nog mooier vind ik het enorme archief van artikelen dat in de loop van al die jaren is ontstaan. Het staat open voor schatgravers. Zo kan iedereen het interview met Beatrijs Ritsema nog steeds teruglezen. En nog gratis ook. Dat laatste vind ik minder prettig.Toen De Leunstoel startte was het bijna vanzelfsprekend dat alle informatie op het internet gratis ter beschikking van iedereen stond. Dat is deels nog steeds zo, hoewel je dan meestal ook het bombardement aan advertenties moet ondergaan. Kranten en tijdschriften zijn langzamerhand overgegaan op betaalmuren. Journalisten moeten ten slotte betaald worden en ook het in stand houden van de website kost geld. Het eerst telt voor De Leunstoel nog steeds niet, maar het tweede wel. Dat leidde ertoe dat de makers zelf geld stortten om de uitgave mogelijk te maken. Die aanpak heeft het gevaar in zich dat ijdelheid en ingenomenheid met het eigen werk belangrijker drijfveren worden dan het leveren van een goed artikel dat aan journalistieke normen beantwoordt. Het was voor mij een reden om na enkele jaren met werken voor het magazine te stoppen. Lezers zouden er iets voor over moeten hebben om geamuseerd en geïnformeerd te worden. Jammer genoeg verdween toen ook de rubriek ‘In de Tuin’ en verscheen ‘Misdaadboeken’ slechts onregelmatig. Dat had moeten worden voorkomen. Al mijn artikelen zitten ook in het grote archief. Als vroegere ‘directeur’ van De Leunstoel is mijn advies om het lopende nummer gratis te blijven aanbieden, eventueel in combinatie met het voorgaande nummer, maar om wel geld te vragen voor toegang tot het archief. Vraag bijvoorbeeld eenmalig 25 euro om blijvend in het archief te kunnen duiken. Dat zou een steviger fundament leggen onder het geheel en bevorderen dat De Leunstoel blijft bestaan. Het skelet van De Leunstoel zijn de 3 hoofdrubrieken ‘Beschouwingen’, ‘Bezigheden' en ‘Vermaak en Genot’. In nummer 1 van jaargang 1 leidde dat tot 13 artikelen (5,4 en 4). In nummer 1 van jaargang 21 waren het er 22 (10, 6 en 6). Voor mij is de vraag wat de voorkeur heeft. Is ‘Minder is meer’ beter? Ik neig ernaar om te zeggen dat je in ieder geval ervoor moet uitkijken dat het ‘Meer is minder’ wordt. Maar haal wel ook de rubrieken ‘Brief uit ...’(Beschouwingen), ‘Wandelen’ (Bezigheden) en ‘Naar de film’ (Vermaak en Genot) terug. Struin in het archief. Lees nog eens het gesprek met Beatrijs Ritsema (jaargang 1 nr. 1). Lees de brief uit Amerika die Janwillem van de Wetering schreef (jaargang 1 nr. 14), lees van mij Babbelende bomen (jaargang 6 nr. 18) en ook Stijf van de seks (jaargang 3 nr. 13). Zo lang het nog allemaal gratis kan, maar ook als je iets voor de toegang zou moeten betalen. Oktober 2023 |
||||
| © 2023 Theo Capel | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||