archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Pretty Flamingo Henk Klaren

1911VG Flamingo
Ze is moe, onze flamingo. Moe maar voldaan lijkt het wel. Een paradijselijk gevoel zou je kunnen zeggen. Zo zou een flamingo zich misschien wel kunnen voelen als ze zich ultiem bewonderd voelt. En die bewondering was er. Zeker bij de auteur van het lied waar dit stukje over gaat. En niet alleen bij hem, maar bij al zijn vrienden. Alleen hij heeft het opgeschreven. Ene Mark Barkan heeft het lied geschreven. Dat moet begin van de jaren zestig van de vorige eeuw zijn geweest of misschien nog wel eerder. Voor zover nu zo gauw valt na te gaan is het voor het eerst op de plaat gezet door Gene Pitney in 1966. Niet als single, maar op een album. Elpee heette dat toen. In datzelfde jaar zetten ook de Everly Brothers en Gerry and the Pacemakers het op zo’n elpee. Barkan zelf was geen uitvoerend artiest. Hij was songwriter en producer.

De flamingo in kwestie was een meisje waar Barkan en zijn vrienden nogal dol op waren ‘cause her hair glows like the sun and her eyes can light the sky’. En zo gaat het maar door. Hier wordt zware verliefdheid verwoord. Volgens zijn dochter (Mark zelf is in 2020 overleden) woonde deze flamingo boven een parkeergarage bij haar vader in de buurt en als ze langs liep wilden de jongens nog wel eens wat vleiends roepen. Ik meen dat dat tegenwoordig niet meer mag, maar je zult het wel in de tijd moeten zien.

Het is eigenlijk ook een prachtig lied met een aanstekelijke melodie. En het is dan ook een grote hit geworden, en wel in de uitvoering van Manfred Mann. Dat is de naam van de band en overigens ook de naam van de leider van de band. Toetsenist, beetje een jazzcat. Intellectueel uiterlijk met zwarte bril. Een enorm contrast met de zanger van de band: Paul Jones. Niet toevallig dat een andere hit van de groep de volgende tekst herbergt (even uit mijn hoofd): ‘They didn’t come for the music, they didn’t come for the beat, the people of the town they came from miles around, to see the singer looking sweet’. Terzijde: Jack Bruce speelde op dat moment bas in de band. Later frontman van The Cream.

Ach ik heb het natuurlijk weer over de mooiste jaren van de popmuziek. Tweede helft jaren zestig, eerste helft jaren zeventig. Ik deel die voorkeur met Maarten van Rossem. Hij is dan ook ongeveer van mijn leeftijd. Hij vertelde dat in dat aardige TV-programma Wintertijd. Ik had het ook eens eerder gehoord of gelezen. En al zegt Douwe Draaisma dat dat allemaal komt door de hubble of reminiscense. Het is gewoon de fijnste popmuziek. Natuurlijk speelt het een rol dat je die muziek hoorde in een tijd dat je gevoelig was voor nieuwe dingen. De sfeer van volwassen worden had een soort soundtrack. Maar toch.

Pretty Flamingo. Zo’n stuk muziek dat je mee kunt zingen en dat ook ná de jaren zestig aantrekkelijk bleek voor goede muzikanten. Elvis Costello, Rod Stewart en Bruce Springsteen hebben zich ook over de flamingo ontfermd.
----------

De roze flamingo is getekend voor Coc van Duijn.
Meer informatie: http://cocvanduijn.nl/





© 2022 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Pretty Flamingo Henk Klaren
1911VG Flamingo
Ze is moe, onze flamingo. Moe maar voldaan lijkt het wel. Een paradijselijk gevoel zou je kunnen zeggen. Zo zou een flamingo zich misschien wel kunnen voelen als ze zich ultiem bewonderd voelt. En die bewondering was er. Zeker bij de auteur van het lied waar dit stukje over gaat. En niet alleen bij hem, maar bij al zijn vrienden. Alleen hij heeft het opgeschreven. Ene Mark Barkan heeft het lied geschreven. Dat moet begin van de jaren zestig van de vorige eeuw zijn geweest of misschien nog wel eerder. Voor zover nu zo gauw valt na te gaan is het voor het eerst op de plaat gezet door Gene Pitney in 1966. Niet als single, maar op een album. Elpee heette dat toen. In datzelfde jaar zetten ook de Everly Brothers en Gerry and the Pacemakers het op zo’n elpee. Barkan zelf was geen uitvoerend artiest. Hij was songwriter en producer.

De flamingo in kwestie was een meisje waar Barkan en zijn vrienden nogal dol op waren ‘cause her hair glows like the sun and her eyes can light the sky’. En zo gaat het maar door. Hier wordt zware verliefdheid verwoord. Volgens zijn dochter (Mark zelf is in 2020 overleden) woonde deze flamingo boven een parkeergarage bij haar vader in de buurt en als ze langs liep wilden de jongens nog wel eens wat vleiends roepen. Ik meen dat dat tegenwoordig niet meer mag, maar je zult het wel in de tijd moeten zien.

Het is eigenlijk ook een prachtig lied met een aanstekelijke melodie. En het is dan ook een grote hit geworden, en wel in de uitvoering van Manfred Mann. Dat is de naam van de band en overigens ook de naam van de leider van de band. Toetsenist, beetje een jazzcat. Intellectueel uiterlijk met zwarte bril. Een enorm contrast met de zanger van de band: Paul Jones. Niet toevallig dat een andere hit van de groep de volgende tekst herbergt (even uit mijn hoofd): ‘They didn’t come for the music, they didn’t come for the beat, the people of the town they came from miles around, to see the singer looking sweet’. Terzijde: Jack Bruce speelde op dat moment bas in de band. Later frontman van The Cream.

Ach ik heb het natuurlijk weer over de mooiste jaren van de popmuziek. Tweede helft jaren zestig, eerste helft jaren zeventig. Ik deel die voorkeur met Maarten van Rossem. Hij is dan ook ongeveer van mijn leeftijd. Hij vertelde dat in dat aardige TV-programma Wintertijd. Ik had het ook eens eerder gehoord of gelezen. En al zegt Douwe Draaisma dat dat allemaal komt door de hubble of reminiscense. Het is gewoon de fijnste popmuziek. Natuurlijk speelt het een rol dat je die muziek hoorde in een tijd dat je gevoelig was voor nieuwe dingen. De sfeer van volwassen worden had een soort soundtrack. Maar toch.

Pretty Flamingo. Zo’n stuk muziek dat je mee kunt zingen en dat ook ná de jaren zestig aantrekkelijk bleek voor goede muzikanten. Elvis Costello, Rod Stewart en Bruce Springsteen hebben zich ook over de flamingo ontfermd.
----------

De roze flamingo is getekend voor Coc van Duijn.
Meer informatie: http://cocvanduijn.nl/



© 2022 Henk Klaren
powered by CJ2