archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Little Steven Thomas van der Steen

1905VG Little S1905VG Steven2.2
Opeens was ik klaar met die hele Top 2000. Kom op zeg, vorig jaar Rollercoaster van Danny Vera nieuw binnen en dan op 1, je reinste godslastering. De lijst der lijsten heeft zich als een slang in zijn eigen staart gebeten. 
Mooi nummer hoor, van onze troubadour uit Zeeland maar hé, heeft het eeuwigheidswaarde? Door de associatie met corona zal het nummer echt wel blijven haken in de lijst, ergens op #234. 
Avond van Boudewijn de Groot was ook al zo’n faux pas. Door het nog relatief nieuwe fenomeen van online stemmen kwam Avond in 2005 op 1. Ik was erbij in het café - ik ben er vaak, als Hilversummer slaap ik nooit ver van Het Gooise Matras - en zag het ongemak op het gezicht van de bescheiden Boudewijn toen hij door de immer overenthousiaste Matthijs werd gekroond. 
Dit jaar A Whiter Shade of Pale op 3, toe maar jongens. Omdat de ons dit jaar ontvallen Peter R. het zo’n goed nummer vond. Wat mij betreft een mesjogge reden om het op je favoriete muzieklijst te zetten. Nee, dan Bitter Fruit van Little Steven, dat is pas een keuze.

Steven van Zandt kennen de meesten als lid van de E Street Band, de begeleidingsband van Bruce Springsteen. Ze delen on stage hun microfoon en rammen ondertussen gul op hun gitaren. Steven is die kleine met eeuwig een bandana op zijn hoofd. Op en af maakt hij deel uit van de band maar heeft ook eigen projecten. Een groot succes was de gelegenheidsband Artists United against Apartheid met de hit Sun City. Een verzameling artiesten, van Miles Davis via Bono tot aan Run-D.M.C. die plechtig beloofden nooit te zullen optreden in dat resort waar alleen blanke gasten welkom waren. Sun City werd een hit in Europa en een symbool tegen de apartheidspolitiek. 

Diegenen die ver verwijderd zijn van popmuziek kennen Little Steven misschien van zijn rol als Silvio Dante in de Soprano's. Verongelijkt, op zijn hoede, meedogenloos en altijd rondbanjerend met verkrampte, opgetrokken schouders. 

Bitter Fruit stond op zijn solo-album Freedom - No Compromise uit 1987. In een minuut wordt het nummer van de drum riff opgetuigd tot een heerlijk rockende dansplaat. Een heus protestlied in de traditie van Pete Seeger en Bob Dylan maar dan swingend, rock, salsa en calypso. De tekst is rechttoe rechtaan. Hard werken in de brandende zon voor weinig, vader afgevoerd en nooit meer iets van vernomen want vakbondsman, de kinderen hebben honger, schouder aan schouder zwoegen met je zuster die droomt van een eigen stukje land, grootgrondbezitters die samen met de Amerikaanse imperialisten en hun soldaten de dienst uitmaken, de hele riedel van Midden-Amerikaanse ellende over ons uitgestort. Dan een muzikaal citaat, sample, een boze knipoog naar America van de West Side Story.

And they want to help in America
And the guns they come from America
But they fight against us, North America
Why are the people so quiet in America?

De obligate gitaarsolo volgt, obligaat maar wervelend. Het lijkt wel of er een tweede gitaar wordt meegesleept, hey, take it away Steven! 
Ik blijf er ieder jaar weer op stemmen, dat zal ze leren. 

‘Maar schaam jij je dan niet als je fruit eet?’
‘Ik, fruit eten, ik eet nooit fruit, nooit!’
‘Ach serieus, echt nooit?’
‘Oké, twee mandarijnen per jaar, tussen Kerst en Oud en Nieuw. Geen bittere, hele zoete.’

Little Steven - Freedom no compromise

Little Steven - Bitter fruit

----------

Het portretje is van Henk Klaren


 

 






© 2021 Thomas van der Steen meer Thomas van der Steen - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Little Steven Thomas van der Steen
1905VG Little S1905VG Steven2.2
Opeens was ik klaar met die hele Top 2000. Kom op zeg, vorig jaar Rollercoaster van Danny Vera nieuw binnen en dan op 1, je reinste godslastering. De lijst der lijsten heeft zich als een slang in zijn eigen staart gebeten. 
Mooi nummer hoor, van onze troubadour uit Zeeland maar hé, heeft het eeuwigheidswaarde? Door de associatie met corona zal het nummer echt wel blijven haken in de lijst, ergens op #234. 
Avond van Boudewijn de Groot was ook al zo’n faux pas. Door het nog relatief nieuwe fenomeen van online stemmen kwam Avond in 2005 op 1. Ik was erbij in het café - ik ben er vaak, als Hilversummer slaap ik nooit ver van Het Gooise Matras - en zag het ongemak op het gezicht van de bescheiden Boudewijn toen hij door de immer overenthousiaste Matthijs werd gekroond. 
Dit jaar A Whiter Shade of Pale op 3, toe maar jongens. Omdat de ons dit jaar ontvallen Peter R. het zo’n goed nummer vond. Wat mij betreft een mesjogge reden om het op je favoriete muzieklijst te zetten. Nee, dan Bitter Fruit van Little Steven, dat is pas een keuze.

Steven van Zandt kennen de meesten als lid van de E Street Band, de begeleidingsband van Bruce Springsteen. Ze delen on stage hun microfoon en rammen ondertussen gul op hun gitaren. Steven is die kleine met eeuwig een bandana op zijn hoofd. Op en af maakt hij deel uit van de band maar heeft ook eigen projecten. Een groot succes was de gelegenheidsband Artists United against Apartheid met de hit Sun City. Een verzameling artiesten, van Miles Davis via Bono tot aan Run-D.M.C. die plechtig beloofden nooit te zullen optreden in dat resort waar alleen blanke gasten welkom waren. Sun City werd een hit in Europa en een symbool tegen de apartheidspolitiek. 

Diegenen die ver verwijderd zijn van popmuziek kennen Little Steven misschien van zijn rol als Silvio Dante in de Soprano's. Verongelijkt, op zijn hoede, meedogenloos en altijd rondbanjerend met verkrampte, opgetrokken schouders. 

Bitter Fruit stond op zijn solo-album Freedom - No Compromise uit 1987. In een minuut wordt het nummer van de drum riff opgetuigd tot een heerlijk rockende dansplaat. Een heus protestlied in de traditie van Pete Seeger en Bob Dylan maar dan swingend, rock, salsa en calypso. De tekst is rechttoe rechtaan. Hard werken in de brandende zon voor weinig, vader afgevoerd en nooit meer iets van vernomen want vakbondsman, de kinderen hebben honger, schouder aan schouder zwoegen met je zuster die droomt van een eigen stukje land, grootgrondbezitters die samen met de Amerikaanse imperialisten en hun soldaten de dienst uitmaken, de hele riedel van Midden-Amerikaanse ellende over ons uitgestort. Dan een muzikaal citaat, sample, een boze knipoog naar America van de West Side Story.

And they want to help in America
And the guns they come from America
But they fight against us, North America
Why are the people so quiet in America?

De obligate gitaarsolo volgt, obligaat maar wervelend. Het lijkt wel of er een tweede gitaar wordt meegesleept, hey, take it away Steven! 
Ik blijf er ieder jaar weer op stemmen, dat zal ze leren. 

‘Maar schaam jij je dan niet als je fruit eet?’
‘Ik, fruit eten, ik eet nooit fruit, nooit!’
‘Ach serieus, echt nooit?’
‘Oké, twee mandarijnen per jaar, tussen Kerst en Oud en Nieuw. Geen bittere, hele zoete.’

Little Steven - Freedom no compromise

Little Steven - Bitter fruit

----------

Het portretje is van Henk Klaren


 

 




© 2021 Thomas van der Steen
powered by CJ2