Een dag of wat geleden hoorde ik op de radio weer eens Waiting on a friend van de Rolling Stones. Dat gebeurt wel eens vaker, Arrow Classic Rock is nogal trouw als het gaat om sommige nummers. Dat is soms ook wel een beetje een nadeel van het station. Het geeft wel eens het gevoel: ‘Niet alwéér dat nummer!’. Maar met Waiting on a friend heb ik dat nooit. Het staat op het album Tattoo You. Ik heb het niet op Cd. Misschien wel op vinyl, maar ik heb geen zin om die paar honderd elpees weer eens door te bladeren voor dit stukje. En voor dit ene nummer hoeft het niet, want – zoals ik al zei – het komt vaak genoeg langs op de radio.

Ik heb Waiting on a friend altijd een fijn nummer gevonden. Lekker relaxed. De videoclip ook. De tekst  is – nu ik hem eens nalees – eigenlijk nogal droevig. De protagonist (hè?) had liever op een vrouwtje gewacht dan op die vriend. ‘Nou ja’, zou ik zeggen: ‘Tel je zegeningen’. Niks mis met vrienden. En bovendien is hij niet alleen. Er zitten nog drie anderen op de trappen van dat gebouw in Manhattan. Wie die drie zijn wordt nergens duidelijk in het verhaaltje. Jagger hoeft niet lang te wachten, want let op! Daar is Keith Richard al. Hij groet één van de drie onbekenden op de trap en de rest niet, zoals Mick ze alle drie de hele tijd al negeerde. Dan gaan ze naar de kroeg, waar ze een optreden hebben. Daar komen ze om te beginnen Ronnie Wood tegen.

Grappig dat we Ron Wood hier zien. Hij speelde helemaal niet mee op dat nummer. Dat was zijn voorganger bij de Stones: Mick Taylor. Ook gastsaxofonist (op de plaat, met een prachtige solo) Sonny Rollins is er niet bij. Pianist Nicky Hopkins zit ook niet in de video. Maar goed, in de kroeg nemen de heren een drankje en dan zien we ook Bill Wyman en Charlie Watts, amper herkenbaar, aan de bar hangen. De volgorde van verschijning van de verschillende Stones lijkt me iets te zeggen over de hiërarchie binnen de band.  Ach, het is natuurlijk al decennia duidelijk, dat alleen Mick en Keith écht essentieel zijn voor de band. Brian Jones kon vervangen worden, Mick Taylor en Bill Wyman ook en nu Charlie Watts is overleden gaat men ‘gewoon’ verder met een andere drummer. In ieder geval voorlopig. Of dat zo blijft is afwachten.

En dus klungelde ik maar weer eens wat rond op Youtube om nog eens naar dat geinige filmpje te kijken. Ik wilde ook nog eens checken of de kapsels inderdaad zo buitenissig waren als ik me herinnerde (viel wel mee). En toen trof ik een versie aan met heel andere beelden. Drie minuten en nog wat opnamen van Charlie Watts. Ik vond het mooi. Je zou de tekst van het nummer heel misschien ook kunnen interpreteren als: leve de vriendschap of zoiets.  Er is er ook zo’n clipje met de muziek van Time waits for no one. Ook mooi.