archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Leve Van Merwijk Henk Klaren

1807VG JvanMerwijkDat is de titel van een nieuw album. Het is opgedragen aan en ter ere van Jeroen van Merwijk. De titel klinkt nogal wrang, want Jeroen van Merwijk gaat dood. Nou gaan we allemaal wel dood, maar in zijn geval duurt het niet zo lang meer. Hij is ongeneeslijk ziek. Toch is het een goede titel, die past bij het soort taal dat van Merwijk gebruikt in zijn teksten.

De ondertitel van het album luidt: ‘Vrienden zingen Jeroen’. Een flink aantal collega cabaretiers heeft liedjes van Jeroen van Merwijk opgenomen en samen zijn die opnames op een Cd gezet. Ik heb begrepen, dat het initiatief van Herman Finkers kwam. Finkers heeft de Cd ook geproduceerd, samen met Lucas van Merwijk, een broer van Jeroen. Lucas is musicus. Ik had nog nooit van hem gehoord, maar hij is een – naar blijkt – niet onbekende jazzdrummer. In ieder geval iemand met een groot netwerk en niet alleen in jazzkringen. Latinmuziek speelt heel duidelijk een rol in zijn werk. Hij leidt diverse bands, of heeft ze geleid, waaronder een bigband (Cubop Big City Band) met leden met Zuid-Amerikaanse roots. En een groep met de naam Nueva Manteca.

Toen ik van het album hoorde heb ik het gelijk besteld op de site van Lucas. Het was al uitverkocht, maar is inmiddels huize Klaren toch binnengekomen. Ik ben er blij mee.

Voor de band, die de helft van de nummers op Leve van Merwijk begeleidt, heeft Lucas geput uit zijn netwerk. Ook de achtergrondzangeres (Gianna Tam) is terug te vinden op de website van Lucas van Merwijk. De Cd is noch jazzy, noch latin. Integendeel: het is een aangename mengeling van allerlei muzikale stijlen. Het begint met stevige rock ’n roll. Je hoort country (twee nummers met een pedal steel gitaar), luisterliedjes en iets dat je rap zou kunnen noemen. Eén nummer klinkt bepaald Gregoriaans. En wat te denken van een geweldig Carnavalslied: Wij zijn het Rijke Westen door Katinka Polderman. Eén tekst wordt alleen maar indringend voorgelezen, zonder muziek. Ik neem aan dat  de lezer, Pieter Bouwman, niet zingen kan. Bij alle anderen – als ik ze allemaal opnoem wordt dit een saai stukje – gaat dat heel behoorlijk. Zie de link Ik Geloof, onderaan dit stukje.

Of die afwisseling van muzikale stijlen komt door de composities, of door de keuze voor het soort uitvoering, weet ik niet. Ik heb de oorspronkelijke opnames van de nummers van Jeroen van Merwijk nog niet beluisterd.

Jeroen van Merwijk schrijft goeie liedjes. De teksten krijgen vaak de meeste aandacht is mijn indruk. Maar muzikaal blijven ze ook overeind. Met deze productie blijkt meer dan dat. De liedjes waren altijd een belangrijk ingrediënt van zijn shows. Om de een of andere reden is Jeroen nooit helemaal tot de top van het Nedelandse cabaretierdom doorgedrongen. Ik heb hem eigenlijk altijd één van de besten gevonden. Maar ik moet bekennen, dat ik hem nog nooit live heb gezien. En er waren tijden dat ik nog wel eens met veel plezier in een theater naar van die grappenmakers heb zitten kijken. Het is alweer een poos geleden, niet alleen door de pandemie. Ook op TV sla ik er meer wel over dan niet,1807VG Ik geloof maar de show van van Merwijk en Jekkers niet. Het blijft jammer dat ik te sloom was om een theaterkaartje te boeken. Niks meer aan te doen. ‘Je mist meer dan je meemaakt, helemaal niet erg’, zei Martin Bril.

Om terug te komen op het album. De manier waarop de verschillende uitvoerenden zijn gekoppeld aan de liedjes is vast niet toevallig. Misschien mochten ze wel kiezen. Ik weet het niet, maar de bangige liedjes komen bij een bangig type. Over Katinka Polderman had ik het al. Van die dingen dus. Op het eind van de Cd zingen ze met zijn allen – zoals dat hoort op ‘tribute-albums’ - een mooi lied. Het heet Ik Geloof. Maar daarna komt er nog een toegift. Jeroen van Merwijk zelf zingt Mijn Vriend De Dood. Morbide? Niet voor hem. Hij beschouwt het album als ‘het mooiste geschenk uit mijn leven’.



© 2021 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Leve Van Merwijk Henk Klaren
1807VG JvanMerwijkDat is de titel van een nieuw album. Het is opgedragen aan en ter ere van Jeroen van Merwijk. De titel klinkt nogal wrang, want Jeroen van Merwijk gaat dood. Nou gaan we allemaal wel dood, maar in zijn geval duurt het niet zo lang meer. Hij is ongeneeslijk ziek. Toch is het een goede titel, die past bij het soort taal dat van Merwijk gebruikt in zijn teksten.

De ondertitel van het album luidt: ‘Vrienden zingen Jeroen’. Een flink aantal collega cabaretiers heeft liedjes van Jeroen van Merwijk opgenomen en samen zijn die opnames op een Cd gezet. Ik heb begrepen, dat het initiatief van Herman Finkers kwam. Finkers heeft de Cd ook geproduceerd, samen met Lucas van Merwijk, een broer van Jeroen. Lucas is musicus. Ik had nog nooit van hem gehoord, maar hij is een – naar blijkt – niet onbekende jazzdrummer. In ieder geval iemand met een groot netwerk en niet alleen in jazzkringen. Latinmuziek speelt heel duidelijk een rol in zijn werk. Hij leidt diverse bands, of heeft ze geleid, waaronder een bigband (Cubop Big City Band) met leden met Zuid-Amerikaanse roots. En een groep met de naam Nueva Manteca.

Toen ik van het album hoorde heb ik het gelijk besteld op de site van Lucas. Het was al uitverkocht, maar is inmiddels huize Klaren toch binnengekomen. Ik ben er blij mee.

Voor de band, die de helft van de nummers op Leve van Merwijk begeleidt, heeft Lucas geput uit zijn netwerk. Ook de achtergrondzangeres (Gianna Tam) is terug te vinden op de website van Lucas van Merwijk. De Cd is noch jazzy, noch latin. Integendeel: het is een aangename mengeling van allerlei muzikale stijlen. Het begint met stevige rock ’n roll. Je hoort country (twee nummers met een pedal steel gitaar), luisterliedjes en iets dat je rap zou kunnen noemen. Eén nummer klinkt bepaald Gregoriaans. En wat te denken van een geweldig Carnavalslied: Wij zijn het Rijke Westen door Katinka Polderman. Eén tekst wordt alleen maar indringend voorgelezen, zonder muziek. Ik neem aan dat  de lezer, Pieter Bouwman, niet zingen kan. Bij alle anderen – als ik ze allemaal opnoem wordt dit een saai stukje – gaat dat heel behoorlijk. Zie de link Ik Geloof, onderaan dit stukje.

Of die afwisseling van muzikale stijlen komt door de composities, of door de keuze voor het soort uitvoering, weet ik niet. Ik heb de oorspronkelijke opnames van de nummers van Jeroen van Merwijk nog niet beluisterd.

Jeroen van Merwijk schrijft goeie liedjes. De teksten krijgen vaak de meeste aandacht is mijn indruk. Maar muzikaal blijven ze ook overeind. Met deze productie blijkt meer dan dat. De liedjes waren altijd een belangrijk ingrediënt van zijn shows. Om de een of andere reden is Jeroen nooit helemaal tot de top van het Nedelandse cabaretierdom doorgedrongen. Ik heb hem eigenlijk altijd één van de besten gevonden. Maar ik moet bekennen, dat ik hem nog nooit live heb gezien. En er waren tijden dat ik nog wel eens met veel plezier in een theater naar van die grappenmakers heb zitten kijken. Het is alweer een poos geleden, niet alleen door de pandemie. Ook op TV sla ik er meer wel over dan niet,1807VG Ik geloof maar de show van van Merwijk en Jekkers niet. Het blijft jammer dat ik te sloom was om een theaterkaartje te boeken. Niks meer aan te doen. ‘Je mist meer dan je meemaakt, helemaal niet erg’, zei Martin Bril.

Om terug te komen op het album. De manier waarop de verschillende uitvoerenden zijn gekoppeld aan de liedjes is vast niet toevallig. Misschien mochten ze wel kiezen. Ik weet het niet, maar de bangige liedjes komen bij een bangig type. Over Katinka Polderman had ik het al. Van die dingen dus. Op het eind van de Cd zingen ze met zijn allen – zoals dat hoort op ‘tribute-albums’ - een mooi lied. Het heet Ik Geloof. Maar daarna komt er nog een toegift. Jeroen van Merwijk zelf zingt Mijn Vriend De Dood. Morbide? Niet voor hem. Hij beschouwt het album als ‘het mooiste geschenk uit mijn leven’.

© 2021 Henk Klaren
powered by CJ2