 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Vermaak en Genot > Luister! | ||||
| Noel Akchote: van Gesualdo tot Heino | Willem Minderhout | |||
 In deze tijden van huisarrest is muziek een grote troost. Mijn bandcampverslaving, waar ik in een vorige Leunstoel over repte, komt dus goed van pas. Ik beloofde u uit te leggen hoe mijn aanvankelijk zo bescheiden collectie explodeerde tot zo’n 600 albums.Wat begon als een leuk extraatje bij aanschaf van ‘echte CD’s’, in de vorm van een Bandcamp-releasecode, veranderde langzaam maar zeker in een zoektocht naar ‘essentiële muziek’. Ik vond al snel werken van John Dikeman en Eric Zinman die zich niet in mijn collectie bevonden en die ik dus wel moest aanschaffen. Een aantal daarvan was uitgebracht door het label ‘Nachtstuck Records’. Dat label bood zijn hele catalogus van 49 producties aan voor slechts 6 euro. Daar kan een mens geen nee tegen zeggen. Er bleken meer van dit soort verlokkingen op te duiken: Jorrit Dijkstra bood zijn hele catalogus aan voor 50 dollar. Ondanks dat ik er al een flink aantal had was ook dat een verleiding die ik niet kon weerstaan. Hoppa, weer ruim twintig erbij. Digitale versies van dierbare LP’s werden mijn volgende jachtdoel. De mooiste vondst was ‘Coxhill/Miller’ van de saxofonist Lol Coxhill en de pianist Steve Miller. Die LP had ik toen ik zeventien jaar was in Londen gekocht en had ik door het ontbreken van een platenspeler al heel lang niet gehoord. Ik vond hem terug met een heleboel extra tracks die ik niet kende. Ultiem luistergenot was mijn deel. Toen ik ging zoeken of er meer van Lol Coxhill op Bandcamp te vinden was kwam ik terecht op de pagina van de Franse gitarist Noel Akchote. Ik kende hem een beetje, want ik had ooit na een optreden van Eugene Chadbourne een hele aardige CD gekocht: ‘Lust Corner’, waarop Marc Ribot en Chadbourne duetten met Akchote spelen. Hij bleek met de fine fleur van de internationale improvisatoren te hebben gepeeld. Van Fred Frith tot Evan Parker en Derek Bailey, van Benoit Delbecq tot Sam Rivers en Lol Coxhill natuurlijk. Er zit ook een vrij recent album bij met onze eigen Han Bennink en een superstarbezetting met Mary Halvorson, Joachim Badenhorst en Brad Jones. Ook Noel Akchote bood zijn hele catalogus te koop aan voor een gereduceerd tarief. Hij vroeg €29.94 voor 457 albums. Zegge: vierhonderdvijfenzeventig albums! Ja, dan gaat het ineens snel. Het grote probleem is natuurlijk hoe je dit allemaal moet beluisteren. Zelfs in deze coronatijd is dat toch wel zeer arbeidsintensief. Bij nadere beschouwing stijgt uit Akchotes verzameling muziek het beeld op van een bezetene. Van iemand die de hele muziekgeschiedenis in zich op wil zuigen en op zijn eigen wijze weer wil reproduceren. Dat klopt wel met de korte beschrijving op zijn Wikipediapagina: hij begon op zijn achtste gitaar te spelen en speelde vanaf zijn veertiende dag en nacht in bars en restaurants. Op het album ‘Early Demos (1981-1988)’ is goed te horen wat een razendsnelle ontwikkeling hij in die jaren maakte. Ik kwam hem op het spoor door zijn samenwerking met vrije improvisatoren. Hij speelt echter alles. Wat dat betreft is hij enigszins vergelijkbaar met de eerder genoemde Eugene Chadbourne, die iedere pop, blues en country & western song die ooit geschreven is moeiteloos combineert met zijn eigen werk. Ook Chadbourne maakt af en toe uitstapjes naar de klassieke muziek, of in zijn woorden ‘German Country und Western’. Het grote verschil is dat Akchote Chadbourne’s humor mist. De grote ernst waarmee hij op zijn gitaar de volledige werken van vroege Renaissance van Gesualdo, Ockeghem en Monteverdi tot late Barok, moderne componisten als Xenakis, Poulenc ten gehore brengt, dwingt echter grote bewondering af. En daar stopt het niet. Blues, reggae, funk, noise … het is er allemaal. Zelfs Julio Iglesias en Heino. Akchote rammelt de hele muziekgeschiedenis uit zijn gitaar en dat roept dan in mij weer het verlangen op om te luisteren naar meer conventionele uitvoeringen van Palestrina, Guillaume de Machaut, Hildegard von Bingen, Barbra Streisand en al die anderen. Het houdt gewoon nooit op. Ik zit zelfs naar Mohikana Shalali van Heino te kijken op YouTube. Noel Akchote op Bandcamp: https://noelakchote.bandcamp.com/ Hazentijd: https://vimeo.com/318723907 -------- Het plaatje is van Freek de Vries Lentsch |
||||
| © 2020 Willem Minderhout | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||