archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Happy end voor Willem Breuker-collectief Willem Minderhout

1006VG Breuker1
Een tijdje geleden hoorde ik Bert Vuijsje op de radio. In het kader van de reddingsoperatie van het Jazz-archief liet hij een aantal fragmenten horen van de bijzondere opnamen die dit archief door de jaren heen verzameld heeft. Hij had ondermeer semi-illegale opnamen van John Coltrane in het concertgebouw. Bert vertelde dat dit concert voor grote ophef had gezorgd. De helft van het publiek was dolenthousiast, de andere helft diep verontwaardigd.

Het was – uiteraard – prachtig, maar noch ik, noch de presentator die Bert interviewde kon meer invoelen waarom hier destijds zoveel over te doen was. Het was een concert tijdens Coltrane’s ‘Atlantic-periode’, muziek die je nu tamelijk conventioneel zou kunnen noemen. De muziek uit Coltrane’s laatste fase – de ‘Impulse-periode’ – zou wellicht ook heden ten dage nog hier en daar een wenkbrauw kunnen doen fronsen. ‘Trane’ werd hoe langer hoe radicaler.

Willem Breuker is eigenlijk de andere kant op gegaan. Van woeste free jazz – uit die periode ken ik alleen ‘Machine Gun’ met Peter Brötzmann, Han Bennink en andere helden – tot grotendeels gecomponeerde ensemble muziek waarin iedereen om de beurt zijn solo speelt. Geweldige muziek, daar niet van. Het was dan ook een groot genoegen om de afscheidstournee van het Kollektief, ruim twee jaar na het overlijden van Breuker, twee keer te bezoeken: op de ‘voor-premiere te Leiden’ en tijdens het laatste concert in Den Haag.

Loes Luca en Peter Bolhuis presenteerden een soort terugblik op het leven van Breuker aan de hand van ‘getuigenissen’ van vrienden en collega’s voor een grote projectiewand, waarop oude foto’s en filmbeelden te zien waren Ook van alle leden van het Kollektief werd een korte biografie geprojecteerd tijdens hun solo. Heel leuk, maar toch stoorde mij hier iets. Ik heb nog steeds het idee dat het ‘echte’ Kollektief het oer-Kollektief is. Er waren nog Kollektivisten van het eerste uur aanwezig – Rob Verdurmen, Arjen Gorter, Bernard Hunnekink en Maarten van Norden – maar aan de andere pioniers werd, met uitzondering van Boy Raaijmakers en Lodewijk de Boer, bijzonder weinig aandacht besteed. Van de legendarische pianist Leo Cuypers werd slechts vermeld dat Henk de Jonge hem was opgevolgd. Bob Driessen, Ronald Snijders en Harry Miller werden helemaal niet genoemd en Willem van Manen en Jan Wolff slechts terloops. Verder had ik niets te klagen. Prachtige stukken, mooie liederen van Loes Luca, geweldige solo’s en het nodige theater (waarin vooral trompettist Andy Altenfelder uitblonk) zorgden voor twee heerlijke avonden.

De rol van Willem Breuker in Happy End1006VG Breuker2 werd gespeeld door Frans Vermeerssen. Ik vond dat hij dat heel goed deed. Hij speelde Breukers partijen in het orkest, maar hij probeerde absoluut niet om Breuker na te doen. Die eer was aan Willem Breuker zelf voorbehouden: op de achterwand werd een gierende solo van de meester zelf geprojecteerd. Op de achtergrond zag ik Bob Driessen dus ik vermoed dat het een opname uit de jaren zeventig geweest moet zijn. Dit was de muziek waar ik als tiener helemaal ondersteboven van was geweest en nog steeds ben. Wat dat betreft is het in de loop der jaren wel wat kalmer geworden. Net als het publiek. Ik geloof dat ik nog steeds een van de jongste was.

Is Breukers muziek daarom gedateerd en wellicht passé? Ik denk het niet. Veel hedendaagse componisten – Michiel Braam, Martin Fondse en Breuker-alumnus Chris Abelen, om er een paar te noemen – zijn volgens mij schatplichtig aan Breuker en zetten zijn traditie voort.
 
Ik ben heel blij dat ik in Leiden een impressie heb kunnen filmen en op YouTube heb kunnen zetten. In Den Haag werd me het filmen verboden Op zich grappig: in een van de herinneringen aan Breuker wordt verteld dat hij met veel genoegen stiekem opnamen maakte van een uitvoering van muziek van Kurt Weil. Misschien zijn mijn filmpjes nog iets voor het Jazz-archief van Bert Vuijsje.

***********************************************************
Eerdere stukjes over Willem Breuker:
Willem Minderhout, 'Zeelandsuite', http://deleunstoel.nl/zoeken.php?artikel_id=636
Willem Minderhout, 'De fluit van Ronald Snijders', http://deleunstoel.nl/zoeken.php?artikel_id=1092
 
Machine Gun op YouTube http://www.youtube.com/watch?v=HWiO5SFoh8g


CD’s van Willem Breuker zijn nog steeds te koop bij BV Haast. http://wbk.home.xs4all.nl/BV_cat_list.html#WBrDVD De DVD ‘Willem Breuker 1944 – 2010’is een aanrader.
 
******************************
De plaatjes zijn van Willem Minderhout


© 2013 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Happy end voor Willem Breuker-collectief Willem Minderhout
1006VG Breuker1
Een tijdje geleden hoorde ik Bert Vuijsje op de radio. In het kader van de reddingsoperatie van het Jazz-archief liet hij een aantal fragmenten horen van de bijzondere opnamen die dit archief door de jaren heen verzameld heeft. Hij had ondermeer semi-illegale opnamen van John Coltrane in het concertgebouw. Bert vertelde dat dit concert voor grote ophef had gezorgd. De helft van het publiek was dolenthousiast, de andere helft diep verontwaardigd.

Het was – uiteraard – prachtig, maar noch ik, noch de presentator die Bert interviewde kon meer invoelen waarom hier destijds zoveel over te doen was. Het was een concert tijdens Coltrane’s ‘Atlantic-periode’, muziek die je nu tamelijk conventioneel zou kunnen noemen. De muziek uit Coltrane’s laatste fase – de ‘Impulse-periode’ – zou wellicht ook heden ten dage nog hier en daar een wenkbrauw kunnen doen fronsen. ‘Trane’ werd hoe langer hoe radicaler.

Willem Breuker is eigenlijk de andere kant op gegaan. Van woeste free jazz – uit die periode ken ik alleen ‘Machine Gun’ met Peter Brötzmann, Han Bennink en andere helden – tot grotendeels gecomponeerde ensemble muziek waarin iedereen om de beurt zijn solo speelt. Geweldige muziek, daar niet van. Het was dan ook een groot genoegen om de afscheidstournee van het Kollektief, ruim twee jaar na het overlijden van Breuker, twee keer te bezoeken: op de ‘voor-premiere te Leiden’ en tijdens het laatste concert in Den Haag.

Loes Luca en Peter Bolhuis presenteerden een soort terugblik op het leven van Breuker aan de hand van ‘getuigenissen’ van vrienden en collega’s voor een grote projectiewand, waarop oude foto’s en filmbeelden te zien waren Ook van alle leden van het Kollektief werd een korte biografie geprojecteerd tijdens hun solo. Heel leuk, maar toch stoorde mij hier iets. Ik heb nog steeds het idee dat het ‘echte’ Kollektief het oer-Kollektief is. Er waren nog Kollektivisten van het eerste uur aanwezig – Rob Verdurmen, Arjen Gorter, Bernard Hunnekink en Maarten van Norden – maar aan de andere pioniers werd, met uitzondering van Boy Raaijmakers en Lodewijk de Boer, bijzonder weinig aandacht besteed. Van de legendarische pianist Leo Cuypers werd slechts vermeld dat Henk de Jonge hem was opgevolgd. Bob Driessen, Ronald Snijders en Harry Miller werden helemaal niet genoemd en Willem van Manen en Jan Wolff slechts terloops. Verder had ik niets te klagen. Prachtige stukken, mooie liederen van Loes Luca, geweldige solo’s en het nodige theater (waarin vooral trompettist Andy Altenfelder uitblonk) zorgden voor twee heerlijke avonden.

De rol van Willem Breuker in Happy End1006VG Breuker2 werd gespeeld door Frans Vermeerssen. Ik vond dat hij dat heel goed deed. Hij speelde Breukers partijen in het orkest, maar hij probeerde absoluut niet om Breuker na te doen. Die eer was aan Willem Breuker zelf voorbehouden: op de achterwand werd een gierende solo van de meester zelf geprojecteerd. Op de achtergrond zag ik Bob Driessen dus ik vermoed dat het een opname uit de jaren zeventig geweest moet zijn. Dit was de muziek waar ik als tiener helemaal ondersteboven van was geweest en nog steeds ben. Wat dat betreft is het in de loop der jaren wel wat kalmer geworden. Net als het publiek. Ik geloof dat ik nog steeds een van de jongste was.

Is Breukers muziek daarom gedateerd en wellicht passé? Ik denk het niet. Veel hedendaagse componisten – Michiel Braam, Martin Fondse en Breuker-alumnus Chris Abelen, om er een paar te noemen – zijn volgens mij schatplichtig aan Breuker en zetten zijn traditie voort.
 
Ik ben heel blij dat ik in Leiden een impressie heb kunnen filmen en op YouTube heb kunnen zetten. In Den Haag werd me het filmen verboden Op zich grappig: in een van de herinneringen aan Breuker wordt verteld dat hij met veel genoegen stiekem opnamen maakte van een uitvoering van muziek van Kurt Weil. Misschien zijn mijn filmpjes nog iets voor het Jazz-archief van Bert Vuijsje.

***********************************************************
Eerdere stukjes over Willem Breuker:
Willem Minderhout, 'Zeelandsuite', http://deleunstoel.nl/zoeken.php?artikel_id=636
Willem Minderhout, 'De fluit van Ronald Snijders', http://deleunstoel.nl/zoeken.php?artikel_id=1092
 
Machine Gun op YouTube http://www.youtube.com/watch?v=HWiO5SFoh8g


CD’s van Willem Breuker zijn nog steeds te koop bij BV Haast. http://wbk.home.xs4all.nl/BV_cat_list.html#WBrDVD De DVD ‘Willem Breuker 1944 – 2010’is een aanrader.
 
******************************
De plaatjes zijn van Willem Minderhout
© 2013 Willem Minderhout
powered by CJ2