archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Nora Henk Klaren

0912VG 30years
In zekere zin zijn er geen Dubliners meer nu Barney McKenna is overleden. Hij was de laatste van de oorspronkelijke bezetting uit 1962. De Ierse folkgroep bestaat nog wel en treedt ook nog op. In oktober komen ze weer naar Nederland. De huidige leden hebben wel een lange geschiedenis met de band. Violist John Sheahan bijvoorbeeld kwam er in 1964 bij. Heel erg vroeger vond ik niet zoveel van die Dubliners. Slecht geïnformeerd als ik was leek het mij een beetje een middle-of-the-road groep, gericht op het commercieel uitbaten van Ierse volksmuziek.

En dat ze commercieel succes hadden en – in de nieuwe bezetting – nog altijd hebben, valt niet te ontkennen. En toch had ik het fout. Dat kwam ook een beetje door de naam denk ik. Wie noemt zijn groep nou naar zijn woonplaats. Wij zouden er toch ook raar van staan te kijken als er een Brabantse groep zou zijn die zichzelf de Eindhovenaren zou noemen. Maar ook dat was een vergissing. Oorspronkelijk heetten ze The Ronnie Drew Group, naar die man met zijn lange zwarte – later grijze – baard met een stem die van ver ónder zijn voetzolen kwam. Ze hebben zich later The Dubliners genoemd naar James Joyce’s verhalenbundel uit 1914. Drew was aanvankelijk leraar Engels, onder meer in Spanje. Als er Spanjaarden rondlopen die goed Engels met een zwaar Iers accent spreken dan hebben ze misschien wel les van hem gehad.

Barney McKenna was een bijzondere figuur. Hij speelde mandoline en vooral banjo. Hij zong ook, nogal schor. Het zal iets met zijn levensstijl te maken hebben gehad. Zoals hij zelf zong:

So be easy and free
when you’re drinking with me
I’m a man you don’t meet everyday.

Hij was beroemd vanwege zijn Barneyisms, maffe uitspraken. Zijn vriend Jim McCann heeft er een boek van gemaakt, dat mogelijk gepubliceerd gaat0912VG Noor worden. Eén voorbeeld: toen hij werd voorgesteld aan senator Edward Kennedy zei hij: Sorry about the brothers.

Maar het gaat om de muziek. Barney was volgens sommigen de beste banjospeler ter wereld. Hij stemde zijn 19-fret-banjo GDAE en was er volgens deskundige bronnen verantwoordelijk voor dat die stemming de standaard werd voor de tenor banjo in Ierse muziek.
The Dubliners brachten bij allerlei jubilea gelegenheidsalbums uit. Bij het dertigjarig bestaan bijvoorbeeld: 30 Years A-Greying. Een vriend van me had hem meegenomen toen we met onze wandelclub onderweg waren naar één van onze halfjaarlijkse bestemmingen. Hij draaide hem in de auto. Ik zat op de achterbank en was definitief om. Thuisgekomen heb ik hem ook meteen aangeschaft.

Eén van de nummers van dat dubbelalbum hebben we als vriendengroep nog eens gebruikt met een andere tekst. Met die groep zongen we elkaar toe op huwelijks- en andere verjaardagen met een rond volgnummer. Ik heb het nummer al dagen in mijn hoofd zitten. En draai het ook met vrienden met de CD-speler op repeat. Noor is niet meer. Het gaat niet om de tekst – want er is geen sprake van onbeantwoorde liefde – het gaat om de titel en de trieste muziek, luister: Nora.
 
****************************************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door Het Genootschap De Leunstoel.
Leden van het Genootschap zijn: Jaap van Lakerveld, Jan Hoorweg, Katharina Kouwenhoven, Henk Klaren, Dik Kruithof, Gábor Budavári, Michiel van der Mast, Maeve van der Steen, Willem Minderhout, Barbara Muller, Joop Quint, Gerda-Joke Zwart, Michiel Hoorweg, Hans Meijer, Gerbrand Muller, Peter Schröder, Carlo van Praag, Rob Kieft, Ruud van Ruijven, Frits Hoorweg, Tom Duijkers, Haitze Meurs en Ruud Klein.


© 2012 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Nora Henk Klaren
0912VG 30years
In zekere zin zijn er geen Dubliners meer nu Barney McKenna is overleden. Hij was de laatste van de oorspronkelijke bezetting uit 1962. De Ierse folkgroep bestaat nog wel en treedt ook nog op. In oktober komen ze weer naar Nederland. De huidige leden hebben wel een lange geschiedenis met de band. Violist John Sheahan bijvoorbeeld kwam er in 1964 bij. Heel erg vroeger vond ik niet zoveel van die Dubliners. Slecht geïnformeerd als ik was leek het mij een beetje een middle-of-the-road groep, gericht op het commercieel uitbaten van Ierse volksmuziek.

En dat ze commercieel succes hadden en – in de nieuwe bezetting – nog altijd hebben, valt niet te ontkennen. En toch had ik het fout. Dat kwam ook een beetje door de naam denk ik. Wie noemt zijn groep nou naar zijn woonplaats. Wij zouden er toch ook raar van staan te kijken als er een Brabantse groep zou zijn die zichzelf de Eindhovenaren zou noemen. Maar ook dat was een vergissing. Oorspronkelijk heetten ze The Ronnie Drew Group, naar die man met zijn lange zwarte – later grijze – baard met een stem die van ver ónder zijn voetzolen kwam. Ze hebben zich later The Dubliners genoemd naar James Joyce’s verhalenbundel uit 1914. Drew was aanvankelijk leraar Engels, onder meer in Spanje. Als er Spanjaarden rondlopen die goed Engels met een zwaar Iers accent spreken dan hebben ze misschien wel les van hem gehad.

Barney McKenna was een bijzondere figuur. Hij speelde mandoline en vooral banjo. Hij zong ook, nogal schor. Het zal iets met zijn levensstijl te maken hebben gehad. Zoals hij zelf zong:

So be easy and free
when you’re drinking with me
I’m a man you don’t meet everyday.

Hij was beroemd vanwege zijn Barneyisms, maffe uitspraken. Zijn vriend Jim McCann heeft er een boek van gemaakt, dat mogelijk gepubliceerd gaat0912VG Noor worden. Eén voorbeeld: toen hij werd voorgesteld aan senator Edward Kennedy zei hij: Sorry about the brothers.

Maar het gaat om de muziek. Barney was volgens sommigen de beste banjospeler ter wereld. Hij stemde zijn 19-fret-banjo GDAE en was er volgens deskundige bronnen verantwoordelijk voor dat die stemming de standaard werd voor de tenor banjo in Ierse muziek.
The Dubliners brachten bij allerlei jubilea gelegenheidsalbums uit. Bij het dertigjarig bestaan bijvoorbeeld: 30 Years A-Greying. Een vriend van me had hem meegenomen toen we met onze wandelclub onderweg waren naar één van onze halfjaarlijkse bestemmingen. Hij draaide hem in de auto. Ik zat op de achterbank en was definitief om. Thuisgekomen heb ik hem ook meteen aangeschaft.

Eén van de nummers van dat dubbelalbum hebben we als vriendengroep nog eens gebruikt met een andere tekst. Met die groep zongen we elkaar toe op huwelijks- en andere verjaardagen met een rond volgnummer. Ik heb het nummer al dagen in mijn hoofd zitten. En draai het ook met vrienden met de CD-speler op repeat. Noor is niet meer. Het gaat niet om de tekst – want er is geen sprake van onbeantwoorde liefde – het gaat om de titel en de trieste muziek, luister: Nora.
 
****************************************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door Het Genootschap De Leunstoel.
Leden van het Genootschap zijn: Jaap van Lakerveld, Jan Hoorweg, Katharina Kouwenhoven, Henk Klaren, Dik Kruithof, Gábor Budavári, Michiel van der Mast, Maeve van der Steen, Willem Minderhout, Barbara Muller, Joop Quint, Gerda-Joke Zwart, Michiel Hoorweg, Hans Meijer, Gerbrand Muller, Peter Schröder, Carlo van Praag, Rob Kieft, Ruud van Ruijven, Frits Hoorweg, Tom Duijkers, Haitze Meurs en Ruud Klein.
© 2012 Henk Klaren
powered by CJ2