archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Een maîtresse met een gitaar Henk Klaren

0712VG Troon
De Troon is een televisieserie naar het boek van Danielle Hooghiemstra en Dorine Hermans: Voor de Troon wordt men niet ongestraft geboren. Boek en serie gaan over de eerste drie koningen Willem van Nederland. Niet de eerste drie koningen van Nederland, want er zat er nog eentje voor: koning Lodewijk Napoleon, de jongere broer van keizer Napoleon Bonaparte zelf. Die schijnt nog wel een behoorlijk bestuurder te zijn geweest. Zijn lijfspreuk was -als ik dat goed onthouden heb van mijn lessen in vaderlandse geschiedenis- : 'douelle ainsi ni d’homme'. Als je dat op zijn Frans uitspreekt hoor je een Nederlandse tegeltjeswijsheid.

De serie boeide me wel, al was-ie soms een beetje lastig te volgen zonder stamboom en tijdschaal bij de hand. Dat kwam mede doordat dezelfde persoon in verschillende leeftijdsfasen door verschillende acteurs werd gespeeld. En die acteurs leken niet erg op elkaar. De uiterlijke veranderingen gingen daardoor soms ook sneller dan door het leeftijdsverschil kon worden verklaard. En dat met al die flashbacks, terwijl ik niet steeds goed oplette.
 
Ik lette wél op toen Willem II (de jongere) met zijn toenmalige Engelse maîtresse of verloofde gedeeltelijk ontkleed te bed lag en zij een gitaar te voorschijn haalde. Speelden adellijke dames gitaar in die tijd? We hebben het over het begin van de 18e eeuw! De schellen vielen mij vervolgens geheel van de oren toen ze ook nog begon te zingen. Ze zong: Love the one you’re with. En dat lied is toch echt van Stephen Stills en het is voor het eerst op de plaat verschenen in 1970. Het is een goeie song, die echt in díe tijd past (1970 hoort wat mij betreft nog ruimschoots bij de sixties).0712VG Stills Stills heeft het solo gedaan en met Crosby, Nash en Young en met Manassas. Ik zie het als zo’n beetje zijn definiërende nummer. De tekst If you can’t be with the one you love, love the one you’re with is een uitspraak van Billy Preston. Stephen Stills vroeg hem toestemming om die zin te gebruiken voor een song en Billy vond het goed. De rest is geschiedenis.
 
Het lied is vele malen gecovered door uiteenlopende acts als Aretha Franklin, de Les Humphries Singers (brrr), Luther Vandross en Bucks Fizz (tsja). En dan zingt opeens de Britse kroonprinses Charlotte Augusta Love the one you’re with. Het doet wat denken aan die scène in Back to the future, waarin de hoofdpersoon Johnny B. Goode zingt en speelt ver voordat het geschreven werd (ja, ja, ja en de broer van Chuck Berry hoorde dat en belde Chuck en zo kwam dat nummer tot stand, ik weet het). Nou denk ik niet dat Stephen Stills ooit een opname van Charlotte Augusta heeft gehoord, dat nou ook weer niet.

Maarrr….. anachronisme of niet, toepasselijk was het wel. Want die Willems, vooral nummertjes II en III wisten er wel raad mee. Als je love teminste vertaalt naar lichamelijke liefde, Nou ja, liefde. Die mannen pakten kennelijk zowat alles wat hen voor de gulp kwam. Hoefden ook niet noodzakelijkerwijs vrouwen te zijn. Ik heb de indruk dat zelfs Billy Preston en Stephen Stills wat vermoeid zouden worden van dat soort activiteiten met zo’n frequentie, swinging sixties of niet.
 
Hoe dan ook, Love the one you’re with is een ondeugend liedje. Wat dat betreft doet het wat denken aan onze Eurovisie songfestivaltrots Een beetje uit 1959.


© 2010 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Een maîtresse met een gitaar Henk Klaren
0712VG Troon
De Troon is een televisieserie naar het boek van Danielle Hooghiemstra en Dorine Hermans: Voor de Troon wordt men niet ongestraft geboren. Boek en serie gaan over de eerste drie koningen Willem van Nederland. Niet de eerste drie koningen van Nederland, want er zat er nog eentje voor: koning Lodewijk Napoleon, de jongere broer van keizer Napoleon Bonaparte zelf. Die schijnt nog wel een behoorlijk bestuurder te zijn geweest. Zijn lijfspreuk was -als ik dat goed onthouden heb van mijn lessen in vaderlandse geschiedenis- : 'douelle ainsi ni d’homme'. Als je dat op zijn Frans uitspreekt hoor je een Nederlandse tegeltjeswijsheid.

De serie boeide me wel, al was-ie soms een beetje lastig te volgen zonder stamboom en tijdschaal bij de hand. Dat kwam mede doordat dezelfde persoon in verschillende leeftijdsfasen door verschillende acteurs werd gespeeld. En die acteurs leken niet erg op elkaar. De uiterlijke veranderingen gingen daardoor soms ook sneller dan door het leeftijdsverschil kon worden verklaard. En dat met al die flashbacks, terwijl ik niet steeds goed oplette.
 
Ik lette wél op toen Willem II (de jongere) met zijn toenmalige Engelse maîtresse of verloofde gedeeltelijk ontkleed te bed lag en zij een gitaar te voorschijn haalde. Speelden adellijke dames gitaar in die tijd? We hebben het over het begin van de 18e eeuw! De schellen vielen mij vervolgens geheel van de oren toen ze ook nog begon te zingen. Ze zong: Love the one you’re with. En dat lied is toch echt van Stephen Stills en het is voor het eerst op de plaat verschenen in 1970. Het is een goeie song, die echt in díe tijd past (1970 hoort wat mij betreft nog ruimschoots bij de sixties).0712VG Stills Stills heeft het solo gedaan en met Crosby, Nash en Young en met Manassas. Ik zie het als zo’n beetje zijn definiërende nummer. De tekst If you can’t be with the one you love, love the one you’re with is een uitspraak van Billy Preston. Stephen Stills vroeg hem toestemming om die zin te gebruiken voor een song en Billy vond het goed. De rest is geschiedenis.
 
Het lied is vele malen gecovered door uiteenlopende acts als Aretha Franklin, de Les Humphries Singers (brrr), Luther Vandross en Bucks Fizz (tsja). En dan zingt opeens de Britse kroonprinses Charlotte Augusta Love the one you’re with. Het doet wat denken aan die scène in Back to the future, waarin de hoofdpersoon Johnny B. Goode zingt en speelt ver voordat het geschreven werd (ja, ja, ja en de broer van Chuck Berry hoorde dat en belde Chuck en zo kwam dat nummer tot stand, ik weet het). Nou denk ik niet dat Stephen Stills ooit een opname van Charlotte Augusta heeft gehoord, dat nou ook weer niet.

Maarrr….. anachronisme of niet, toepasselijk was het wel. Want die Willems, vooral nummertjes II en III wisten er wel raad mee. Als je love teminste vertaalt naar lichamelijke liefde, Nou ja, liefde. Die mannen pakten kennelijk zowat alles wat hen voor de gulp kwam. Hoefden ook niet noodzakelijkerwijs vrouwen te zijn. Ik heb de indruk dat zelfs Billy Preston en Stephen Stills wat vermoeid zouden worden van dat soort activiteiten met zo’n frequentie, swinging sixties of niet.
 
Hoe dan ook, Love the one you’re with is een ondeugend liedje. Wat dat betreft doet het wat denken aan onze Eurovisie songfestivaltrots Een beetje uit 1959.
© 2010 Henk Klaren
powered by CJ2