archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
De Fluit van Ronald Snijders Willem Minderhout

0406VG LuisterWM
Onlangs had ik een afspraak met de bekende fluitist en componist Ronald Snijders. Snijders was eind jaren zeventig een opvallend lid van de jazz-scene rond Willem Breuker, maar hij houdt zich al weer jaren voornamelijk bezig met de herontdekking en ontwikkeling van Surinaamse en wereldmuziek.

Ik had door de jaren heen al menig concert van hem bezocht, maar ik had hem nog nooit persoonlijk ontmoet. Het verbaasde me dat hij er zo slank en jong uitzag. De eerste keer dat ik hem had zien optreden was namelijk al zo’n dertig jaar geleden. Hij trad toen op met het Willem Breuker Kollektief in de Middelburgse schouwburg. Bij de kennismaking kon ik het niet laten om aan dat concert te refereren. Snijders begon direct te schateren: 'Man, dat was me wat!'

Het was me inderdaad wat, want ik herinner me als de dag van gisteren - ik moet toen een jaar of zestien geweest zijn – dat Ronald ineens piemelnaakt dwarsfluit stond te spelen. Zoiets gebeurde destijds niet iedere dag in Middelburg. Ik was er altijd zonder meer vanuit gegaan dat dat een standaard onderdeel van het optreden was, maar dat bleek niet zo te zijn. Ik had een uniek stukje jazzgeschiedenis meegemaakt.

'Daar zit nog een heel verhaal aan vast. Ik was eigenlijk, dat vonden de anderen tenminste, het meest preutse lid van de band. Ik had dus zeker niet de gewoonte om naakt op het toneel te staan, maar zoals je weet versiert Breuker zijn optreden graag met wat theatrale sketches. Hij had die avond verzonnen dat Lodewijk de Boer (de in 2004 overleden toneelschrijver en destijds altviolist van het Kollektief, wm) op het toneel net zou doen of hij lag te zonnebaden. De zaallichten zouden langzaam doven en dan moest ik stiekem zijn plaats innemen. Als het licht dan weer aan zou gaan zou de witte zonnebader ineens pikzwart zijn geworden.'

'Zo gezegd, zo gedaan. Ik stond in mijn onderbroek in de coulissen te wachten tot het licht uit ging, maar ineens bedacht ik me dat dat witte onderbroekje van me wel een beetje een stom gezicht was,. Ik besloot om me helemaal uit te kleden en op mijn buik te gaan liggen. Toen het licht weer aanging, zette Willem echter een stuk in waarin ik fluit moest spelen. Ik heb toen in een split second besloten om me niet te laten kennen en voorgoed af te rekenen met mijn preutse imago.'

'Weet je dat ik van dat optreden helemaal geen foto’s heb? Er zijn toen wel foto’s gemaakt. Ik denk dat ik nog kan achterhalen wie die fotograaf was. Misschien kan ik ze bij hem opvragen.'




© 2007 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
De Fluit van Ronald Snijders Willem Minderhout
0406VG LuisterWM
Onlangs had ik een afspraak met de bekende fluitist en componist Ronald Snijders. Snijders was eind jaren zeventig een opvallend lid van de jazz-scene rond Willem Breuker, maar hij houdt zich al weer jaren voornamelijk bezig met de herontdekking en ontwikkeling van Surinaamse en wereldmuziek.

Ik had door de jaren heen al menig concert van hem bezocht, maar ik had hem nog nooit persoonlijk ontmoet. Het verbaasde me dat hij er zo slank en jong uitzag. De eerste keer dat ik hem had zien optreden was namelijk al zo’n dertig jaar geleden. Hij trad toen op met het Willem Breuker Kollektief in de Middelburgse schouwburg. Bij de kennismaking kon ik het niet laten om aan dat concert te refereren. Snijders begon direct te schateren: 'Man, dat was me wat!'

Het was me inderdaad wat, want ik herinner me als de dag van gisteren - ik moet toen een jaar of zestien geweest zijn – dat Ronald ineens piemelnaakt dwarsfluit stond te spelen. Zoiets gebeurde destijds niet iedere dag in Middelburg. Ik was er altijd zonder meer vanuit gegaan dat dat een standaard onderdeel van het optreden was, maar dat bleek niet zo te zijn. Ik had een uniek stukje jazzgeschiedenis meegemaakt.

'Daar zit nog een heel verhaal aan vast. Ik was eigenlijk, dat vonden de anderen tenminste, het meest preutse lid van de band. Ik had dus zeker niet de gewoonte om naakt op het toneel te staan, maar zoals je weet versiert Breuker zijn optreden graag met wat theatrale sketches. Hij had die avond verzonnen dat Lodewijk de Boer (de in 2004 overleden toneelschrijver en destijds altviolist van het Kollektief, wm) op het toneel net zou doen of hij lag te zonnebaden. De zaallichten zouden langzaam doven en dan moest ik stiekem zijn plaats innemen. Als het licht dan weer aan zou gaan zou de witte zonnebader ineens pikzwart zijn geworden.'

'Zo gezegd, zo gedaan. Ik stond in mijn onderbroek in de coulissen te wachten tot het licht uit ging, maar ineens bedacht ik me dat dat witte onderbroekje van me wel een beetje een stom gezicht was,. Ik besloot om me helemaal uit te kleden en op mijn buik te gaan liggen. Toen het licht weer aanging, zette Willem echter een stuk in waarin ik fluit moest spelen. Ik heb toen in een split second besloten om me niet te laten kennen en voorgoed af te rekenen met mijn preutse imago.'

'Weet je dat ik van dat optreden helemaal geen foto’s heb? Er zijn toen wel foto’s gemaakt. Ik denk dat ik nog kan achterhalen wie die fotograaf was. Misschien kan ik ze bij hem opvragen.'


© 2007 Willem Minderhout
powered by CJ2