 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Vermaak en Genot > Een omweg waard | ||||
| Marino Marini | Dik Kruithof | |||
 Marini is de bekendste Italiaanse beeldhouwer van de vorige eeuw, althans volgens wiki. Hij werd geboren in 1901 en overleed in 1980. In Nederland staan beelden van hem in Rotterdam, Il Grando Miracolo, 1953 en in Den Haag, Paard en Ruiter, 1959.Het Kröller-Müller museum heeft ook een Ruiter te Paard van Marini, maar een heel andere. Die in Den Haag is abstract: hoekig en met rechte lijnen, die in het museum is soepel en glad. Het museum schrijft over zijn beeld: ‘Ruiterbeelden zijn het centrale thema in het werk van Marini. Hiermee sluit hij aan bij de Italiaanse kunstgeschiedenis, waarin ruiterstandbeelden van heersers een belangrijke rol spelen. Maar hij zet zich ook af tegen de fascistische kunst met haar sterke nadruk op macht en heerschappij. Hij maakt zijn ruiterbeelden in brons of hout, vaak met kleur om de expressie te versterken. Het thema van paard en ruiter is voor hem van grote emotionele betekenis, het staat symbool voor het menselijk bestaan. Er zijn beelden waarbij de ruiter ontspannen rechtop zit en ook beelden van een steigerend paard zonder ruiter. Hier steekt de ruiter zijn armen in paniek in de lucht. Het paard gooit zijn hoofd in de nek en lijkt de man af te willen werpen. Marini ziet deze verschillende versies als uitdrukkingen van respectievelijk eenheid, machteloosheid en verstoord evenwicht. In dit werk toont hij de afhankelijkheid en kwetsbaarheid van de mens.’ Waar Wikipedia aan voorbijgaat is dat Marini ook een groot grafisch kunstenaar was, die bovendien ook nog schilderde. In het boek ‘Marino Marini, de Grafische werken’ zijn er ruim 400 verzameld. Van dat grafisch werk heeft Kröller Müller er ook vijf en niet de minste. Want één is Paard, ook wel bekend als Blauw Paard, uit 1949, dat in 2010 werd gekozen als een van de mooiste tekeningen van het museum. Via een internet-verkiezing konden mensen een motivatie geven voor hun keuze. Dat leverde onder meer de volgende beschrijving op van Renske Jellema: ‘Marini’s paard lijkt ieder moment uit zijn krappe kader te zullen ontsnappen. Vrijheidsdrang in prachtig blauw.’ Ik kreeg in de jaren vijftig een Verkerke-reproductie van het Paard en heb die vijftien jaar geleden vervangen door een nieuwe. Hij was wel erg verkleurd en verweerd. Marini heeft een eigen museum in Florence, waar een oude kerk helemaal leeg is gemaakt, aan de binnenkant wit is geschilderd en voorzien is van een wandelroute op verschillende niveaus langs prachtige grote een kleine beelden. Daarnaast is er in zijn geboorteplaats Pistoia een Stichting en Museum Marino Marini, met erg veel aandacht voor zijn grafische werk. Het bekendste werk van Marini is zonder twijfel het bronzen beeld l'Angelo della Città, dat Peggy Guggenheim in 1949 voor haar huis in Venetië liet plaatsen: het Palazzo Vernier dei Leon, waar het standbeeld vanwege het in het oog springende ‘vijfde ledemaat’ van de berijder al snel bekendheid genoot. Marini had om de kunstverzamelaarster voor problemen te behoeden, de fallus handig van schroefdraad voorzien. Zo zagen de overburen met instemming Guggenheim elke katholieke feestdag de trap naar de tuin afdalen, het lichaamsdeel losdraaien en wegleggen. Om het weer aan te brengen als de nonnen, die de Santa Maria della Salute hadden bezocht, weer langs waren geweest … terug naar de sereniteit van het klooster. --------- Het plaatje is van de schrijver |
||||
| © 2020 Dik Kruithof | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||