archiefvorig nr.lopend nr.

	Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug Drie keer raak Dik Kruithof Leuk Dat vond ik een gezamenlijk kenmerk van drie tentoonstellingen die ik zag. De eerste was van Edward Krasinski in het Stedelijk Museum. Krasinski is een Pool die in de moeilijke jaren in het afgesloten Oostblok zijn eigen gang ging en een reputatie opbouwde van de meest eigenzinnige kunstenaar van Polen. Hij begon met kleine installaties en objecten bestaande uit gevonden materiaal: plankjes, stenen draad in eenvoudige vormen. Hij vond inspiratie in het Poolse constructivisme van voor de oorlog en in Dada en het surrealisme. Hij maakte mooie draadplastieken. In de zomer van 1968 protesteerden studenten en de Poolse intelligentsia voor meer vrijheid. De regering reageerde met een samenscholingsverbod. Krasinski organiseerde Farewell to Spring, een bal waar de belangrijkste spelers van de Poolse avant-garde aan deelnamen, in een carnavaleske setting van installatie, happening en feest. Hij werd de bekendste Poolse kunstenaar en had tentoonstellingen in het buitenland en veel contacten. Bij de Biennale van 1970 in Tokyo ging er iets mis met het verzenden van zijn bijdrage en hij verving zijn werk door een meterslange telex met 5000 keer het woord blue. Hij ontdekte blauw Scotch tape, plakband van 19 mm breed en dat werd de constante factor in zijn kunst. Hij plakte het op 1 meter 30 hoogte overal om zich heen en noemde het interventies. Dat werd zijn handelsmerk. Zelf zei hij hierover: ‘I place it horizontally at a height of 130 cm everywhere and on everything. I encompass everything with it and go everywhere.’ Zijn flatwoning in Warschau is nu een monument van de avant-gardekunst van de jaren vijftig en zestig. Hij combineerde zijn werk met fotografie, lichteffecten en beeldhouwkunst, maar de blauwe tape komt overal weer terug. In Apeldoorn was ik nog net op tijd voor Paper Art 2017. Het is een tweejaarlijkse traditie bij Coda om kunstenaars die met papier werken bij elkaar te brengen. Het leverde weer een verfrissende tentoonstelling vol leuke vondsten op. Variërend van uiterst praktisch: een festivaltent van karton, bankjes en bouwstenen van geperst papier tot bijna dadaïstisch: de inhoud van een pak gekleurde vouwpapiertjes onder de titel Origami op de wand gehangen. Maar dat was dan ook de enige simplistische uitschieter. Er waren prachtige stenen en rotsblokken van papier-maché, fijnzinnige knip- en plakkunstwerken en er was zelfs een video-installatie met in een storm scheurend papier.     Gino Anthonisse presenteerde vier modellen uit zijn modecollectie voor de Amsterdam Fashion Week, die zonder naald en draad maar met origamitechnieken gemaakt waren. Verwondering is zijn thema en dat is zeker op zijn plaats voor deze prachtige levensgrote poppen. Coda is een museum dat veel aandacht besteed aan sieraden en heel mooi zijn die van de Koreaanse Jimin Kim, die bestaan uit geverfde papierstroken waarmee zij prachtige figuren maakt. De Engelse Naomi McIntosh maakte kettingen van papier dat met een lasersnijder gesneden is, maar met de hand beschilderd. Haar kleuren kwamen in de vitrine minder tot hun recht dan op de mooie foto’s in het begeleidende boekje. Het werk reikte naar het niveau van de Nederlandse sieradenkunstenares Nel Linssen (1935-2016), die binnen Coda Paper Art een klein retrospectief kreeg met prachtige van papier gevouwen broches en kettingen.    In het Groninger Museum was de Return van Gabriel Lesters Loops nog te zien in het Coop Himmelb(l)au-paviljoen. (Dat is het meest rechtse gedeelte vanaf het station, gekenmerkt door de grillige vormen van Mendini) Lesters is opgegroeid in het nabije Pieterburen. Hij presenteert zijn films in cirkelvormige ruimten, sta je in het midden dan komt van alle kanten beweging op je af, in de vrolijkste loop zijn het rijdende auto’s, rokende schoorstenen en een vogel die aan alle kanten voorbijkomt. Een enerverende en vrolijk makende ervaring. In Spiral is het de ronddraaiende ervaring van de circusattractie Steile Wand die het evenwichtsgevoel op de proef stelt en in Black Hole rijdt een raadselachtige zwarte bus door een donker boslandschap. Mooie afsluiter is de Probable Rock Slide in the Improbable Dutch Mountains, waarin een speelgoedautootje verpletterd wordt door een steenlawine.   Lester en Paper Art nog tot 29 oktober ------- De plaatjes zijn van Dik Kruithof © 2017 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Een omweg waard" -

Vermaak en Genot > Een omweg waard
Drie keer raak	Dik Kruithof
Leuk Dat vond ik een gezamenlijk kenmerk van drie tentoonstellingen die ik zag. De eerste was van Edward Krasinski in het Stedelijk Museum. Krasinski is een Pool die in de moeilijke jaren in het afgesloten Oostblok zijn eigen gang ging en een reputatie opbouwde van de meest eigenzinnige kunstenaar van Polen. Hij begon met kleine installaties en objecten bestaande uit gevonden materiaal: plankjes, stenen draad in eenvoudige vormen. Hij vond inspiratie in het Poolse constructivisme van voor de oorlog en in Dada en het surrealisme. Hij maakte mooie draadplastieken. In de zomer van 1968 protesteerden studenten en de Poolse intelligentsia voor meer vrijheid. De regering reageerde met een samenscholingsverbod. Krasinski organiseerde Farewell to Spring, een bal waar de belangrijkste spelers van de Poolse avant-garde aan deelnamen, in een carnavaleske setting van installatie, happening en feest. Hij werd de bekendste Poolse kunstenaar en had tentoonstellingen in het buitenland en veel contacten. Bij de Biennale van 1970 in Tokyo ging er iets mis met het verzenden van zijn bijdrage en hij verving zijn werk door een meterslange telex met 5000 keer het woord blue. Hij ontdekte blauw Scotch tape, plakband van 19 mm breed en dat werd de constante factor in zijn kunst. Hij plakte het op 1 meter 30 hoogte overal om zich heen en noemde het interventies. Dat werd zijn handelsmerk. Zelf zei hij hierover: ‘I place it horizontally at a height of 130 cm everywhere and on everything. I encompass everything with it and go everywhere.’ Zijn flatwoning in Warschau is nu een monument van de avant-gardekunst van de jaren vijftig en zestig. Hij combineerde zijn werk met fotografie, lichteffecten en beeldhouwkunst, maar de blauwe tape komt overal weer terug. In Apeldoorn was ik nog net op tijd voor Paper Art 2017. Het is een tweejaarlijkse traditie bij Coda om kunstenaars die met papier werken bij elkaar te brengen. Het leverde weer een verfrissende tentoonstelling vol leuke vondsten op. Variërend van uiterst praktisch: een festivaltent van karton, bankjes en bouwstenen van geperst papier tot bijna dadaïstisch: de inhoud van een pak gekleurde vouwpapiertjes onder de titel Origami op de wand gehangen. Maar dat was dan ook de enige simplistische uitschieter. Er waren prachtige stenen en rotsblokken van papier-maché, fijnzinnige knip- en plakkunstwerken en er was zelfs een video-installatie met in een storm scheurend papier.     Gino Anthonisse presenteerde vier modellen uit zijn modecollectie voor de Amsterdam Fashion Week, die zonder naald en draad maar met origamitechnieken gemaakt waren. Verwondering is zijn thema en dat is zeker op zijn plaats voor deze prachtige levensgrote poppen. Coda is een museum dat veel aandacht besteed aan sieraden en heel mooi zijn die van de Koreaanse Jimin Kim, die bestaan uit geverfde papierstroken waarmee zij prachtige figuren maakt. De Engelse Naomi McIntosh maakte kettingen van papier dat met een lasersnijder gesneden is, maar met de hand beschilderd. Haar kleuren kwamen in de vitrine minder tot hun recht dan op de mooie foto’s in het begeleidende boekje. Het werk reikte naar het niveau van de Nederlandse sieradenkunstenares Nel Linssen (1935-2016), die binnen Coda Paper Art een klein retrospectief kreeg met prachtige van papier gevouwen broches en kettingen.    In het Groninger Museum was de Return van Gabriel Lesters Loops nog te zien in het Coop Himmelb(l)au-paviljoen. (Dat is het meest rechtse gedeelte vanaf het station, gekenmerkt door de grillige vormen van Mendini) Lesters is opgegroeid in het nabije Pieterburen. Hij presenteert zijn films in cirkelvormige ruimten, sta je in het midden dan komt van alle kanten beweging op je af, in de vrolijkste loop zijn het rijdende auto’s, rokende schoorstenen en een vogel die aan alle kanten voorbijkomt. Een enerverende en vrolijk makende ervaring. In Spiral is het de ronddraaiende ervaring van de circusattractie Steile Wand die het evenwichtsgevoel op de proef stelt en in Black Hole rijdt een raadselachtige zwarte bus door een donker boslandschap. Mooie afsluiter is de Probable Rock Slide in the Improbable Dutch Mountains, waarin een speelgoedautootje verpletterd wordt door een steenlawine.   Lester en Paper Art nog tot 29 oktober ------- De plaatjes zijn van Dik Kruithof
© 2017 Dik Kruithof
	powered by CJ2