 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Vermaak en Genot > Een omweg waard | ||||
| Venetië, landenpaviljoens in de Giardini | Dik Kruithof | |||
 Iedere twee jaar is er een kunstbiënnale in Venetië; voor ons de mooiste aanleiding om deze prachtige stad te bezoeken. We waren dit jaar later dan ooit, vanwege een tandartsbehandeling, en daardoor hebben we eindelijk acqua alta, hoog water, mee mogen maken. Daarbij staat het water zo hoog dat er, zelfs in een grote (nou ja) winkelstraat vanaf het station, veertig centimeter hoge looproutes waren uitgezet. Op de weg naar ons hotel, op het Lido, een van de lange smalle eilanden die de lagune afsluiten van de zee, voeren we door het Canal Grande en daar was duidelijk te zien dat het inderdaad hoog water was. Zelfs een terrasje in de hoek bij de Rialto brug stond onder water. Overal klotste het water gezellig de benedenverdiepingen van de palazzi binnen.Maar het gaat hier natuurlijk om de Biënnale. Die begint altijd met een tweedaags kaartje kopen en een hele dag doorbrengen in de Giardini, een parklandschap op de oostelijkste punt van het grote eiland waar vele jaren geleden 37 landen een eigen paviljoen mochten bouwen, dat ze nog steeds hebben. Veel van die landen doen erg hun best om iedere keer een in eigen land vooraanstaande, of veelbelovende, kunstenaar te sturen. Voor sommige landen leek dat dit keer te veel gevraagd; die volstonden met het inhuren van een denker over wat kunst is. Dat resulteerde in nagenoeg lege paviljoens, waar slechts iets van het park naar binnen was gebracht (Zwitserland), over de ruimte moest worden nagedacht (Oostenrijk), toch nog een paar oudere gemaakte zaken ter aanvulling waren opgesteld (Denemarken) of de natuur in de vorm van een grote kerstboom met kluit rondjes mocht draaien (Frankrijk). Noorwegen had in het prachtige Noordse paviljoen (met drie grote bomen midden in de zaal) een statement gemaakt door er grote kozijnen met gebroken glas neer te zetten en het aan te vullen met een geluidskunstwerk in de verste, nog lege, hoek. Als je kiest voor een kunstenaar dan kan het ook verschillende kanten uit. Er zijn tegenwoordig vrij veel verzamelaars: die maken een installatie bestaande uit heel veel verschillende ........ (vul dat zelf maar in). In Canada hadden ze er een gevonden die heel veel verfblikjes met de kwast er nog in had bewaard en daar nu een zeer kleurige opstelling van had gemaakt. De Israëliër drukte zijn woede over alles uit in het afval van de oorlog en de vernielingen. De Griek had als thema het gebruiken van dieren en daar nogal bloedige foto’s en video's voor nodig. De meest fantastische was de Australische kunstenares Fiona Hall, die absurdistische verzamelingen liet zien van koekoeksklokken, aangespoeld en daardoor prachtig gebleekt en glad geschuurd natuurlijk drijfhout, beschilderd met vogelnestjes, krijgshaftige maskers en ga zo maar door. De keurigste verzameling was van de Nederlander herman de vries (geen hoofdletters) die onder het motto 'to be always to be' mooie verzamelingen liet zien van natuurlijke kleuren, planten en zaden in allerlei vormen op kleine panelen en prachtige grote 'rietschilderijen'. Blokjes steen op paaltjes, een verzameling oogstmessen en een grote cirkel van zaden op de vloer completeerden dit keurige en kleurige geheel. Media, en installaties met media erin (video, film of gewoon computers), waren te zien bij Finland, Korea en Egypte, gewoon aardige installaties bij Hongarije, Japan en Tsjechië. Het paviljoen waar nog altijd Jugoslavia op staat was door Servië gevuld met een 'eerbetoon' aan de United Dead Nations, middels grafschriften aan de muur met daarop vermeld de levensduur en vertrapte vlaggen op de grond van onder meer Zuid Vietnam, Tsjecho-Sowakije, Joego-Slavie, maar ook Grande Colombia 1819-1830 en het Ottomaanse keizerrijk (1299-1922, let op de cijfer-alliteratie). Roemenië en Uruguay hadden een schilder gevonden. De Roemeen Adrian Ghenie had in elk geval een heel mooi schilderij van een berkenbos. De Uruguyaan Marco Maggi had heel kleine witte objecten op een witte muur geplakt. Hij noemde zijn werk Global Myopia en het effect was dat hele rijen kijkers ook bijna tegen de muur aan kleefden, om daar iets van te zien. Ik heb dat maar overgelaten aan mijn fototoestel en kon thuis zien dat het best knap gedaan was. Engeland had een kunstenares die me niet aansprak. Bovendien had ze het hele paviljoen van binnen knalgeel geverfd. Duitsland had een groepspresentatie waar best mooi werk bij zat, maar het vereiste erg veel traplopen: de ingang was met een wenteltrap verplaatst naar de tweede verdieping en voor sommige kunstenaars moest je dan binnen weer naar beneden (en weer omhoog als je er uit wilde). Voor ons was de winnaar 'video and performance art pioneer' Joan Jonas in het Amerikaanse paviljoen, die met veel fantasie tekeningen, video's, maaksels, spiegels en lichteffecten gecombineerd had tot een totaalgebeuren waar steeds iets nieuws in te ontdekken was. Een feest van verrassingen. Overigens was de echte winnaar van de gouden leeuw voor de beste landenpresentatie voor Armenië, maar dat land zit niet in de Giardini, dus daarover later. ------------ De foto's zijn gemaakt door de schrijver ------------------ Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer bij bolcom, via de banner rechts. Dan steunt u De Leunstoel! |
||||
| © 2015 Dik Kruithof | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||