archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Kiefer verstild; open atelierdagen in Leeuwarden Dik Kruithof

1003VG Poort
Open atelierdagen zijn een prachtige gelegenheid om het ontstaan van kunst van dichtbij te zien, of in elk geval er iets van te kunnen aanvoelen hoe dat gebeurt. In mijn eigen woonplaats Leeuwarden is het al bijna twintig jaar een traditie in het eerste weekend van november. Je kunt langs gaan bij nieuwe kunstenaars die voor het eerst meedoen, oude bekenden weer eens goedendag zeggen en kijken welke leegstaande gebouwen nu weer een tijdelijke functie hebben gekregen.

Dit jaar stond het in het teken van filosofie en kunst. Een groep kunstenaars uit (vooral) Groningen had werk gemaakt gebaseerd op een tekst van een filosoof en de tentoonstelling van deze werken was de helft van de hoofdtentoonstelling in de Blokhuispoort. Tot december 2007 was dat het Huis van Bewaring in Leeuwarden. Het is gebouwd rond het jaar 1500 en is sinds 1580 in gebuik als gevangenis. Het heeft na de sluiting van de gevangenis tijdelijk de functie gekregen van cultuurcentrum, waarin ongeveer 130 creatieve ondernemingen een plaats hebben gevonden, zodat het uitermate geschikt is voor een tentoonstelling bij de open atelierdagen waar van elke deelnemende kunstenaar werk te zien is zodat je enigszins kunt zien waar je terecht komt of je voorkeuren kunt volgen.

Zo ging ik langs bij een nieuw pand aan het Zuidvliet waar twee schilders waren ingetrokken die ik niet kende. Ze bleken een grote ruimte te gebruiken met nog twee kunstenaars die niet meededen aan de open dag, maar zo toch wel te bekijken waren.
Eén van de afwegingen bij zo’n atelierbezoek is wat je gaat zeggen als de kunstenaar je vraagt wat je van zijn werk vindt? Ik geef altijd de voorkeur aan indirecte beantwoording in de zin van mooi gedaan maar mij persoonlijk spreekt het niet aan. Vaak kom je in een langer gesprek waarbij de eigen voorkeur voor abstracte kunst dan wel naar voren komt.

Hier was één van de kunstenaars bezig met portretten van door het leven getekende mannen, die mij niet erg aanspraken, maar ook met collages die deden denken aan wat ik1003VG Kiefer net van Schwitters had gezien in Hannover. Mooi voorbeeld van het zoeken naar een eigen onderwerp met als vertrekpunt een voorbeeld uit het verleden. De tweede kunstenaar was vooral bezig met het schilderen van vrouwen en hielp mij om een zelfportret met Nietzsche–snor te maken, dit in het kader van het thema kunst en filosofie. De bedoeling was namelijk dat iedere kunstenaar iets zou bijdragen aan een map die op het startpunt te krijgen was en waarin ook een plattegrond met alle adressen zat.

Mijn tweede bezoek was aan een oude bekende, Sonja Burgerjon, die werk maakt dat mij aanspreekt. Zoals ze het zelf omschrijft op haar website: ‘geabstraheerde landschappen en de kringloop van groei-bloei-verval-dood zijn bestendige thema's. Ik pas een breed scala aan gemengde technieken toe met benutting van uiteenlopende materialen als hout, wol, ijzer, koper, rubber, kunststof, as, aarde en zand. Titels geef ik niet aan mijn werk, omdat ik de kijker niet wil sturen. Het gaat mij om de emotie die iedereen er zelf aan beleeft. Wel werk ik in thema's zoals afscheid, tulp.’ Sonja schildert, maakt objecten en maakt druksels en prachtige dingen die haar invallen. Zo ligt er op haar atelier een paneel dat het begin lijkt van een houtdruk maar dat is ingekleurd met onder meer bladgoud.

Naast de prachtige tulpen die ik al kende van haar laatste expositie had ze een paar paneeltjes staan die te maken hadden met dood en afscheid en gemaakt waren met zand en as.
Er over pratende ontdekten we een gemeenschappelijke bewondering voor de Duitse schilder Anselm Kiefer, die ook werkt met zulke thema’s (maar dan op de schaal van zijn vaderland) en ook werkt met natuurlijk materiaal, maar dan vaak op hele grote formaten. Daar verder over nadenkend kwam ik op de woorden die boven dit verhaal staan.

Bronnen: wiki blokhuispoort, www.sonja-burgerjon.nl
 
******************************
De foto's zijn gemaakt door de schrijver


© 2012 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Kiefer verstild; open atelierdagen in Leeuwarden Dik Kruithof
1003VG Poort
Open atelierdagen zijn een prachtige gelegenheid om het ontstaan van kunst van dichtbij te zien, of in elk geval er iets van te kunnen aanvoelen hoe dat gebeurt. In mijn eigen woonplaats Leeuwarden is het al bijna twintig jaar een traditie in het eerste weekend van november. Je kunt langs gaan bij nieuwe kunstenaars die voor het eerst meedoen, oude bekenden weer eens goedendag zeggen en kijken welke leegstaande gebouwen nu weer een tijdelijke functie hebben gekregen.

Dit jaar stond het in het teken van filosofie en kunst. Een groep kunstenaars uit (vooral) Groningen had werk gemaakt gebaseerd op een tekst van een filosoof en de tentoonstelling van deze werken was de helft van de hoofdtentoonstelling in de Blokhuispoort. Tot december 2007 was dat het Huis van Bewaring in Leeuwarden. Het is gebouwd rond het jaar 1500 en is sinds 1580 in gebuik als gevangenis. Het heeft na de sluiting van de gevangenis tijdelijk de functie gekregen van cultuurcentrum, waarin ongeveer 130 creatieve ondernemingen een plaats hebben gevonden, zodat het uitermate geschikt is voor een tentoonstelling bij de open atelierdagen waar van elke deelnemende kunstenaar werk te zien is zodat je enigszins kunt zien waar je terecht komt of je voorkeuren kunt volgen.

Zo ging ik langs bij een nieuw pand aan het Zuidvliet waar twee schilders waren ingetrokken die ik niet kende. Ze bleken een grote ruimte te gebruiken met nog twee kunstenaars die niet meededen aan de open dag, maar zo toch wel te bekijken waren.
Eén van de afwegingen bij zo’n atelierbezoek is wat je gaat zeggen als de kunstenaar je vraagt wat je van zijn werk vindt? Ik geef altijd de voorkeur aan indirecte beantwoording in de zin van mooi gedaan maar mij persoonlijk spreekt het niet aan. Vaak kom je in een langer gesprek waarbij de eigen voorkeur voor abstracte kunst dan wel naar voren komt.

Hier was één van de kunstenaars bezig met portretten van door het leven getekende mannen, die mij niet erg aanspraken, maar ook met collages die deden denken aan wat ik1003VG Kiefer net van Schwitters had gezien in Hannover. Mooi voorbeeld van het zoeken naar een eigen onderwerp met als vertrekpunt een voorbeeld uit het verleden. De tweede kunstenaar was vooral bezig met het schilderen van vrouwen en hielp mij om een zelfportret met Nietzsche–snor te maken, dit in het kader van het thema kunst en filosofie. De bedoeling was namelijk dat iedere kunstenaar iets zou bijdragen aan een map die op het startpunt te krijgen was en waarin ook een plattegrond met alle adressen zat.

Mijn tweede bezoek was aan een oude bekende, Sonja Burgerjon, die werk maakt dat mij aanspreekt. Zoals ze het zelf omschrijft op haar website: ‘geabstraheerde landschappen en de kringloop van groei-bloei-verval-dood zijn bestendige thema's. Ik pas een breed scala aan gemengde technieken toe met benutting van uiteenlopende materialen als hout, wol, ijzer, koper, rubber, kunststof, as, aarde en zand. Titels geef ik niet aan mijn werk, omdat ik de kijker niet wil sturen. Het gaat mij om de emotie die iedereen er zelf aan beleeft. Wel werk ik in thema's zoals afscheid, tulp.’ Sonja schildert, maakt objecten en maakt druksels en prachtige dingen die haar invallen. Zo ligt er op haar atelier een paneel dat het begin lijkt van een houtdruk maar dat is ingekleurd met onder meer bladgoud.

Naast de prachtige tulpen die ik al kende van haar laatste expositie had ze een paar paneeltjes staan die te maken hadden met dood en afscheid en gemaakt waren met zand en as.
Er over pratende ontdekten we een gemeenschappelijke bewondering voor de Duitse schilder Anselm Kiefer, die ook werkt met zulke thema’s (maar dan op de schaal van zijn vaderland) en ook werkt met natuurlijk materiaal, maar dan vaak op hele grote formaten. Daar verder over nadenkend kwam ik op de woorden die boven dit verhaal staan.

Bronnen: wiki blokhuispoort, www.sonja-burgerjon.nl
 
******************************
De foto's zijn gemaakt door de schrijver
© 2012 Dik Kruithof
powered by CJ2