De Leunstoel - internetmagazine voor rustige mensen


		archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > In de polder		delen printen terug


	Terrorisme in en buiten Nederland	Peter Schröder
	The unusual suspects Het is algemeen bekend, maar toch nog maar even een korte herinnering: in de hedendaagse brandhaarden is het niet makkelijk om in de mêlée van strijdende stammen de Goeden van de Kwaden te onderscheiden. Ondertussen blijven de krijgsheren en hun volgelingen elkaar en de onschuldige burgers (waaronder veel onschuldige vrouwen en nog onschuldiger kinderen) op gruwelijke wijze uitmoorden en dat kunnen wij weldoorvoede westerlingen niet aanzien. Omdat we niet werkeloos, met de armen over elkaar, kunnen blijven toekijken, zijn we er in geslaagd de juiste van de onjuiste partijen te onderscheiden met behulp van organisaties van binnen- en buitenlandse deskundigen die de verantwoordelijke bewindslieden kunnen vertellen hoe de schoften te onderscheiden van de zielenpieten, of de vrijheidsstrijders van de onderdrukkers. En dat is vooral gewenst om te bezien hoe, en in welke vorm, onze steun bij de juiste mensen terecht kan komen. We doen ons best, maar het blijft mensenwerk waarin iets wel eens anders uitpakt dan bedoeld. Oorlogsrecht We willen een ordelijk strijdtoneel om te kunnen bepalen waarheen we onze voedselpakketten en Toyota Pick-ups moeten sturen en waar we onze bommen en granaten moeten gooien (of door bondgenoten laten gooien zonder te veel scholen en ziekenhuizen van weerloze slachtoffers te raken). Een ordelijke strijd vraagt om duidelijke regels, misschien zelfs oorlogsrecht, officiële legers van gediplomeerde manschappen en aanvoerders, in herkenbare uniformen. Denk aan de eerste wereldoorlog: regimenten in/uit loopgraven die elkaar afwisselend met vergelijkbare mitrailleursnesten uitschakelden. De enkele valsspelende (verzetsman) die vanuit een zolderraam op een colonne soldaten schoot was een franc-tireur en zag het huis van waaruit hij opereerde (inclusief hijzelf) door de echte soldaten opgeblazen worden. Rustige tijden. Differentiatie, decentralisatie Vooral na de tweede wereldoorlog werd het een rommeltje. In het Westen gingen veel landen er toe over, (luiheid en zuinigheid) om de dienstplicht af te schaffen en namen beroepssoldaten (uit de lagere rangen en daardoor helaas vaak minder ‘beschaafd’ en minder opgeleid) hun plaatsen in (in de Verenigde Staten werden zelfs meer en meer militaire acties uitbesteed aan nog minder fijngevoelige particuliere bedrijven). Westerse regeringen voelden zich nog wel betrokken bij een enigszins vreedzame wereldorde, maar werden steeds terughoudender ‘op de grond’ deel te nemen aan strijd waarbij ver van huis doden vielen. Wat kwam er allemaal niet nog meer langs: NAVO, Koude Oorlog, wisselende communistische dreiging, een technologisch/industriële wapenwedloop en distributie van een enorm arsenaal tweedehands oorlogstuig naar verre, vaak slechte landen en de kernwapens aan de ene kant, en de onoverzichtelijke meer diffuse guerrilla-oorlogen aan de andere kant. De Duivels zelf Terug naar de rode draad: zolang de vrijheidsstrijders die rebelleren tegen de dictatoriale schurkenregimes geen gelabelde uniformen dragen, ontwikkelen Westerse landen criteria om uit te maken of het over de Goeden (die gesteund moeten worden) of de Slechten gaat. Criteria die beginnen met etiketten. De etiketten kunnende zelfbenoemde namen zijn van de strijdmachten van die vechters: FARC, Hezbolla, PLO, FNL, FLN, en ga zo maar door. De etiketten kunnen ook een aanduiding zijn van strategie of werkwijze van die groepen: ondergronds, geweldloos, etc. Het meest succesvolle etiket van de laatste jaren is ongetwijfeld het woord TERRORIST. Zijn dat niet de ergsten? Die alles aan smerigs uit de geweldskast halen, maar bovendien hun vreselijkheden ook in het Westen komen uithalen? En zo valsspelen: onberekenbaar en nauwelijks op te sporen. Smart action Jawel, het zijn de iconen van het MEGAKWAAD van onze tijd. En elke keer als je als onnozele denkt dat ze hun bomgordels en Kalasjnikovs hebben begraven, als je denkt dat het voorbij is, komen ze weer uit de meest onverwachte hoeken en gaten tevoorschijn. Blijf waakzaam! Neem nou mijn geval: ging voor een midweekje naar Ameland en trof daar in de duinen bij Nes deze als vakantiehuis vermomde uitvalsbasis van een nog onbekend gezelschap fundamentalistische geweldenaars (zie de onthullende postkaart). Je zag ze niet, je hoorde ze niet, alleen om verwarring te zaaien hadden ze het etiket van hun sinistere aard op het ‘Vakantiehuis’ gezet! Lachen! Fijne Dag Verder! ------ Het plaatje is aangeleverd door de schrijver

meer Peter Schröder - meer "In de polder" -

Beschouwingen > In de polder
Terrorisme in en buiten Nederland	Peter Schröder
The unusual suspects Het is algemeen bekend, maar toch nog maar even een korte herinnering: in de hedendaagse brandhaarden is het niet makkelijk om in de mêlée van strijdende stammen de Goeden van de Kwaden te onderscheiden. Ondertussen blijven de krijgsheren en hun volgelingen elkaar en de onschuldige burgers (waaronder veel onschuldige vrouwen en nog onschuldiger kinderen) op gruwelijke wijze uitmoorden en dat kunnen wij weldoorvoede westerlingen niet aanzien. Omdat we niet werkeloos, met de armen over elkaar, kunnen blijven toekijken, zijn we er in geslaagd de juiste van de onjuiste partijen te onderscheiden met behulp van organisaties van binnen- en buitenlandse deskundigen die de verantwoordelijke bewindslieden kunnen vertellen hoe de schoften te onderscheiden van de zielenpieten, of de vrijheidsstrijders van de onderdrukkers. En dat is vooral gewenst om te bezien hoe, en in welke vorm, onze steun bij de juiste mensen terecht kan komen. We doen ons best, maar het blijft mensenwerk waarin iets wel eens anders uitpakt dan bedoeld. Oorlogsrecht We willen een ordelijk strijdtoneel om te kunnen bepalen waarheen we onze voedselpakketten en Toyota Pick-ups moeten sturen en waar we onze bommen en granaten moeten gooien (of door bondgenoten laten gooien zonder te veel scholen en ziekenhuizen van weerloze slachtoffers te raken). Een ordelijke strijd vraagt om duidelijke regels, misschien zelfs oorlogsrecht, officiële legers van gediplomeerde manschappen en aanvoerders, in herkenbare uniformen. Denk aan de eerste wereldoorlog: regimenten in/uit loopgraven die elkaar afwisselend met vergelijkbare mitrailleursnesten uitschakelden. De enkele valsspelende (verzetsman) die vanuit een zolderraam op een colonne soldaten schoot was een franc-tireur en zag het huis van waaruit hij opereerde (inclusief hijzelf) door de echte soldaten opgeblazen worden. Rustige tijden. Differentiatie, decentralisatie Vooral na de tweede wereldoorlog werd het een rommeltje. In het Westen gingen veel landen er toe over, (luiheid en zuinigheid) om de dienstplicht af te schaffen en namen beroepssoldaten (uit de lagere rangen en daardoor helaas vaak minder ‘beschaafd’ en minder opgeleid) hun plaatsen in (in de Verenigde Staten werden zelfs meer en meer militaire acties uitbesteed aan nog minder fijngevoelige particuliere bedrijven). Westerse regeringen voelden zich nog wel betrokken bij een enigszins vreedzame wereldorde, maar werden steeds terughoudender ‘op de grond’ deel te nemen aan strijd waarbij ver van huis doden vielen. Wat kwam er allemaal niet nog meer langs: NAVO, Koude Oorlog, wisselende communistische dreiging, een technologisch/industriële wapenwedloop en distributie van een enorm arsenaal tweedehands oorlogstuig naar verre, vaak slechte landen en de kernwapens aan de ene kant, en de onoverzichtelijke meer diffuse guerrilla-oorlogen aan de andere kant. De Duivels zelf Terug naar de rode draad: zolang de vrijheidsstrijders die rebelleren tegen de dictatoriale schurkenregimes geen gelabelde uniformen dragen, ontwikkelen Westerse landen criteria om uit te maken of het over de Goeden (die gesteund moeten worden) of de Slechten gaat. Criteria die beginnen met etiketten. De etiketten kunnende zelfbenoemde namen zijn van de strijdmachten van die vechters: FARC, Hezbolla, PLO, FNL, FLN, en ga zo maar door. De etiketten kunnen ook een aanduiding zijn van strategie of werkwijze van die groepen: ondergronds, geweldloos, etc. Het meest succesvolle etiket van de laatste jaren is ongetwijfeld het woord TERRORIST. Zijn dat niet de ergsten? Die alles aan smerigs uit de geweldskast halen, maar bovendien hun vreselijkheden ook in het Westen komen uithalen? En zo valsspelen: onberekenbaar en nauwelijks op te sporen. Smart action Jawel, het zijn de iconen van het MEGAKWAAD van onze tijd. En elke keer als je als onnozele denkt dat ze hun bomgordels en Kalasjnikovs hebben begraven, als je denkt dat het voorbij is, komen ze weer uit de meest onverwachte hoeken en gaten tevoorschijn. Blijf waakzaam! Neem nou mijn geval: ging voor een midweekje naar Ameland en trof daar in de duinen bij Nes deze als vakantiehuis vermomde uitvalsbasis van een nog onbekend gezelschap fundamentalistische geweldenaars (zie de onthullende postkaart). Je zag ze niet, je hoorde ze niet, alleen om verwarring te zaaien hadden ze het etiket van hun sinistere aard op het ‘Vakantiehuis’ gezet! Lachen! Fijne Dag Verder! ------ Het plaatje is aangeleverd door de schrijver
© 2018 Peter Schröder

	powered by CJ2