archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Eigen groente en fruit delen printen terug
Sambal uit eigen tuin Marietta van der Duyn Schouten

0104 Sambal en fruitHa, en toen werd het september in de moestuin….. Nu moest er toch wel een eind komen aan al het schoffelen. Niets was minder waar. We schoffelden nog fijn door. Alle tomatenplanten (kleine trostomaten, iets grotere en de grote) haalde ik er in deze weken samen met mijn moeder uit. Ook de laatste courgette restanten verwijderden we, evenals wat overgebleven was van de sperzieboontjes en van de maïskolven.

Over maïskolven gesproken; het persoonlijke mysterie is nog niet opgelost. Volgens mijn moeder bestaan kippenvoermaïskolven niet. Dit is nota bene wel hetgeen zij mij zelf heeft wijsgemaakt toen ik als klein meisje kolven van het veld wilde pikken om ze thuis te koken en op te eten! Nee, we hadden nu de kolven volgens haar gewoon te lang laten staan en daardoor waren ze niet te eten.. Wie het weet mag het zeggen of liever gezegd mailen naar de redactie! Er bestaat toch echt voedermaïs? Of niet?

Oh wat was ik blij dat mijn moeder er weer was. Ik laat mij graag begeleiden en voer braaf de opdrachten uit. En ik liet haar als eerste van de rare plukspinazie proeven. Zij voelde zich er lekker bij en dus ben ik overstag gegaan en oogstte het ook voor mezelf. Let op: het is geen wilde spinazie, want dat ken ik wel. Dit lijkt meer op gewone spinazie qua vorm, maar het is dikker, stugger en voelt wat meer als een vetplantje aan. Het is een echte aanrader. Ik heb staan roerbakken met uitjes, champignons, knoflook, een scheutje slagroom, wat kokos, cajunkruiden en natuurlijk peper en zout . Dit door mams uit de mouw geschudde gerecht ging mijn kinderen wat ver, maar mijn man en ik hebben er echt van gesmuld.

Nog steeds gaf de moestuin worteltjes. Het hield maar niet op. Toen ik het met weer een volle tas daar met bij mijn zus over had, zei ze doodleuk dat zij er nog niet één keer van gegeten had. Niemand vond het echt lekker bij haar en daarom trok zij ze er niet voor zichzelf uit. En dat terwijl wij er bijna oranje van zien! Mijn moeder is van de week nog een keertje extra bij ons langs geweest en heeft op een onbewaakt moment nog een flinke portie bij mijn man in de maag weten te splitsen…. Nou maar hopen dat dit echt de laatste zijn voor dit jaar. Volgend jaar zal ik het goed in de gaten houden als mijn moeder weer enthousiast met haar zakje worteltjeszaad op pad gaat!

En dan de spaanse pepers. Tja, wat moet je nou weer mee? Elke week had ik wel weer eentje. Als je kookt met kleine kinderen dan laat je het wel uit je hoofd om een spaanse pepers door het eten te doen. Als wij Indisch of Chinees eten, laten wij dit graag aan de specialisten die dit voor ons klaar maken zodat wij dit rustig in witte bakjes in witte plastic zakjes mee naar huis kunnen nemen om dit verder tot ons te nemen. Als ik zelf Indisch maak gebruik ik vaak boemboe en die zijn eigenlijk al pittig genoeg.

Terwijl ik dus elke week tegen die mooie pepers aan zat te kijken, werden ze in de loop van dezelfde week steeds rimpeliger, totdat ze in de groenbak belandde. Dat deed pijn….en niet alleen de peper! Gelukkig kreeg ik via het werk van een klant van mij een goed idee. Hij maakte altijd zijn eigen sambal. Dus heb ik thuis het potje sambal manis uit de kast gepakt en gekeken wat er eigenlijk in zat. Die ingrediënten in een pan gedaan en deze gebakken totdat het lekker was. Ik ben nu toe aan het derde potje (kennissen van ons zijn er ook weg van) en ik heb er inmiddels ook recepten voor. Alleen….. nu kom ik pepers tekort en heb ik die zo moeten bijkopen. Ik moest me schamen!

En dan waren er nog de artisjokken. Van de twee die we konden oogsten, kreeg mijn zus de ene en mijn moeder de andere. Maar zijn die ook al om te eten? Ik gaf mijn moeder de tip om hem te drogen en dan met de kerst goud te spuiten om gezellig als tafelversiering neer te leggen. Echter, na een week of twee weken drogen, kwamen er opeens knallila sliertjes uit. De artisjok stond in bloei en nog mooi ook. Wat een mop! Schoffelen, oogsten, lachen: alles kan met een moestuin.

© 2004 Marietta van der Duyn Schouten meer Marietta van der Duyn Schouten - meer "Eigen groente en fruit"
Bezigheden > Eigen groente en fruit
Sambal uit eigen tuin Marietta van der Duyn Schouten
0104 Sambal en fruitHa, en toen werd het september in de moestuin….. Nu moest er toch wel een eind komen aan al het schoffelen. Niets was minder waar. We schoffelden nog fijn door. Alle tomatenplanten (kleine trostomaten, iets grotere en de grote) haalde ik er in deze weken samen met mijn moeder uit. Ook de laatste courgette restanten verwijderden we, evenals wat overgebleven was van de sperzieboontjes en van de maïskolven.

Over maïskolven gesproken; het persoonlijke mysterie is nog niet opgelost. Volgens mijn moeder bestaan kippenvoermaïskolven niet. Dit is nota bene wel hetgeen zij mij zelf heeft wijsgemaakt toen ik als klein meisje kolven van het veld wilde pikken om ze thuis te koken en op te eten! Nee, we hadden nu de kolven volgens haar gewoon te lang laten staan en daardoor waren ze niet te eten.. Wie het weet mag het zeggen of liever gezegd mailen naar de redactie! Er bestaat toch echt voedermaïs? Of niet?

Oh wat was ik blij dat mijn moeder er weer was. Ik laat mij graag begeleiden en voer braaf de opdrachten uit. En ik liet haar als eerste van de rare plukspinazie proeven. Zij voelde zich er lekker bij en dus ben ik overstag gegaan en oogstte het ook voor mezelf. Let op: het is geen wilde spinazie, want dat ken ik wel. Dit lijkt meer op gewone spinazie qua vorm, maar het is dikker, stugger en voelt wat meer als een vetplantje aan. Het is een echte aanrader. Ik heb staan roerbakken met uitjes, champignons, knoflook, een scheutje slagroom, wat kokos, cajunkruiden en natuurlijk peper en zout . Dit door mams uit de mouw geschudde gerecht ging mijn kinderen wat ver, maar mijn man en ik hebben er echt van gesmuld.

Nog steeds gaf de moestuin worteltjes. Het hield maar niet op. Toen ik het met weer een volle tas daar met bij mijn zus over had, zei ze doodleuk dat zij er nog niet één keer van gegeten had. Niemand vond het echt lekker bij haar en daarom trok zij ze er niet voor zichzelf uit. En dat terwijl wij er bijna oranje van zien! Mijn moeder is van de week nog een keertje extra bij ons langs geweest en heeft op een onbewaakt moment nog een flinke portie bij mijn man in de maag weten te splitsen…. Nou maar hopen dat dit echt de laatste zijn voor dit jaar. Volgend jaar zal ik het goed in de gaten houden als mijn moeder weer enthousiast met haar zakje worteltjeszaad op pad gaat!

En dan de spaanse pepers. Tja, wat moet je nou weer mee? Elke week had ik wel weer eentje. Als je kookt met kleine kinderen dan laat je het wel uit je hoofd om een spaanse pepers door het eten te doen. Als wij Indisch of Chinees eten, laten wij dit graag aan de specialisten die dit voor ons klaar maken zodat wij dit rustig in witte bakjes in witte plastic zakjes mee naar huis kunnen nemen om dit verder tot ons te nemen. Als ik zelf Indisch maak gebruik ik vaak boemboe en die zijn eigenlijk al pittig genoeg.

Terwijl ik dus elke week tegen die mooie pepers aan zat te kijken, werden ze in de loop van dezelfde week steeds rimpeliger, totdat ze in de groenbak belandde. Dat deed pijn….en niet alleen de peper! Gelukkig kreeg ik via het werk van een klant van mij een goed idee. Hij maakte altijd zijn eigen sambal. Dus heb ik thuis het potje sambal manis uit de kast gepakt en gekeken wat er eigenlijk in zat. Die ingrediënten in een pan gedaan en deze gebakken totdat het lekker was. Ik ben nu toe aan het derde potje (kennissen van ons zijn er ook weg van) en ik heb er inmiddels ook recepten voor. Alleen….. nu kom ik pepers tekort en heb ik die zo moeten bijkopen. Ik moest me schamen!

En dan waren er nog de artisjokken. Van de twee die we konden oogsten, kreeg mijn zus de ene en mijn moeder de andere. Maar zijn die ook al om te eten? Ik gaf mijn moeder de tip om hem te drogen en dan met de kerst goud te spuiten om gezellig als tafelversiering neer te leggen. Echter, na een week of twee weken drogen, kwamen er opeens knallila sliertjes uit. De artisjok stond in bloei en nog mooi ook. Wat een mop! Schoffelen, oogsten, lachen: alles kan met een moestuin.
© 2004 Marietta van der Duyn Schouten
powered by CJ2